ROTTERDAM - Een Deens elftal dat van het strand is geplukt en Europees kampioen wordt; zo'n verhaal doet het altijd goed, ondanks dat de waarheid destijds (1992) ietwat werd verfraaid. Hetzelfde geldt eigenlijk voor Mariano Bombarda. Uitgevoetbald, geëmigreerd naar Spanje, wilde daar een hotel of bar beginnen, maar verbond zich vorige week alsnog voor twee jaar aan Feyenoord. Het is echter een misverstand dat de 29-jarige centrumspits als een veredelde vakantieganger in Rotterdam arriveerde. Hij heeft zijn conditie keurig op een aanvaardbaar peil gehouden en maakt een scherpe indruk. "Ja, het is een opmerkelijk verhaal."

Mariano Bombarda

Trainingsveld, dinsdagochtend. Het is betrekkelijk rustig. Bert van Marwijk mist zes internationals. Bombarda loopt uit. Hij heeft maandag met Jong Feyenoord gespeeld (80 minuten) tegen ADO Den Haag, gewonnen (6-1) en gescoord (1). Van Marwijk rekent in de afsluitende partij niet op hem, maar Bombarda dringt er zelf op aan. In de kleine ruimte met grote doelen toont hij direct zijn handelsmerk: bal afschermen met de lange Ferry de Haan dwingend in zijn rug, links of rechts wegdraaien, scoren of bal neerleggen voor doorstekende medespelers. "Ik zoek altijd naar variatie om verdedigers te blijven verrassen."

Na afloop is Bombarda moe. Maar het is een andere vorm van vermoeidheid die hem in juni pijnigde. "Voetbalmoe. Ik was het plezier kwijt." Vandaag is het een aangenaam gevoel van gretigheid. Hij wil zo snel mogelijk duidelijk maken hoe hij beweegt en waar hij de bal wil hebben. Met name Kees van Wonderen lijkt het nieuwe breekijzer nu al goed aan te voelen. De strak aangespeelde ballen worden in dankbaarheid aanvaard.

"De finesses maken het verschil. De Champions League begint al over twee weken. Ik wil waardevol zijn voor Feyenoord. Daarom vind ik het belangrijk dat je snel aan elkaar went." En dat gaat snel op dit hoge niveau, bemerkte hij gisteren. "Zoals Van Wonderen mij steeds wist te vinden, leek het alsof ik hier al veel langer speel."

Hij is altijd al een opvallende voetballer geweest. De 'typische Bombarda-goal' werd een begrip. Insiders bogen zich over de vraag of hij wel geschikt was voor de top. Dan ging het steevast over zijn ongecompliceerde techniek of gebrek aan pure snelheid.

"Ik vind dat je moet doen wat je kan en niet zozeer wat je zou willen doen. Ik kan hele mooie dingen in mijn hoofd hebben, maar het gaat om de uitvoering. Als je voortdurend een mooie schaarbeweging probeert en uiteindelijk ziet dat je het niet kan, denk ik: dan maar niet. Ik improviseer ter plekke. Iemand met een ragfijne techniek zou beter bij Ajax passen. Mijn speelstijl past goed bij Feyenoord."

Het is de stijl waarmee een Argentijnse spits zich doorgaans afzondert van de rest. "Daar lopen heel veel technische spelers rond, maar dat geldt meestal niet voor de specifieke centrumspitsen. Crespo is geen technicus, Batistuta ook niet. Vroeger, in de jeugd, zeiden ze al: 'Jij bent linkerspits en jij moet zorgen dat je een goede voorzet aflevert. Als die voorzetten er komen en de spits is er niet, dan is dat niet jouw probleem.' Een spits moet dus gewoon lastig zijn voor zijn directe tegenstander en zorgen dat hij er staat wanneer die bal komt. Een simpele benadering, maar ik hou daar wel van."

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 4 september 2002