NEW YORK - Het is dat op iedere extra vorm van wateroverlast in New York een forse boete staat, anders zou de organisatie van de US Open - of moeten we het vanaf nu de US verzOpen noemen - in een flinke huilbui zijn uitgebarsten. Het laatste grandslamtoernooi van het jaar wordt nu al zo lang geteisterd door aanhoudende regenbuien, dat Wimbledon zich serieus zorgen moet gaan maken haar reputatie als 'regentoernooi' binnenkort te verliezen aan haar Amerikaanse tegenhanger.
Welgeteld één vrouwenduel, dat gezien de score (6-1, 6-1) eigenlijk niet eens een duel genoemd mag worden, is er sinds zaterdagavond in New York afgewerkt. Toen het grijze wolkendek zijn aanhoudende treurzang zondag heel even onderbrak, werd Serena Williams door de toernooibazen met gezwinde spoed naar het Arthur Ashe Stadium gestuurd. Bij één volledig afgewerkte tennispartij hoeft de organisatie het steeds luider morrende Amerikaanse publiek geen geld voor de verregende toegangskaartjes terug te geven; of, zoals de officiële regel bij een compleet verregend programma voorschrijft, een gratis kaartje voor dezelfde sessie van het toernooi in 2003 aan te bieden. Williams begreep de opdracht en veegde tussen twee ellenlange regenballades door de arme Daja Bedanova in precies 41 minuten van het slechts korte tijd droge centre court.
Veel mensen hebben de afdroogpartij - gezien de omstandigheden een wellicht wat wrange woordkeuze - overigens niet gezien, want het merendeel van de tienduizenden mensen die dagelijks de US Open bezoeken, was allang van het doorweekte park vertrokken. De organisatie heeft dan ook niet alleen een flinke lading kopzorgen over het afwerken van de met grote achterstand kampende speelschema's, maar breekt ook het doorweekte hoofd over de wijze waarop het klagende en soms zelfs met rechtszaken dreigende publiek - het is en blijft wel Amerika - alsnog genoegdoening kan worden gedaan. "Dit hebben we nog nooit meegemaakt", liet Arlen Katarian, hoge pief bij de organiserende USTA, gisteren wanhopig weten. "We doen wat we kunnen om het de fans naar de zin te maken en zullen ons serieus buigen over de problematiek van de verregende sessies."
Natuurlijk zorgde de onophoudelijke stroom hemelwater ook voor de eerste geluiden over de aanleg van een of meerdere schuifdaken boven de banen op Flushing Meadows. Verhalen die op het vaak door regen geteisterde Wimbledon en het iets minder geregeld wegspoelende Roland Garros - het centre court in Melbourne (Australian Open) heeft als enige grandslamstadion een schuifdak - 'normale gespreksstof' zijn. Maar voor de US Open, die vaker geteisterd wordt door verzengende hitte (US Oven) dan door aanhoudende regen, is de schuifdakdiscussie een nieuw fenomeen.
Serena Williams kon er na afloop van haar derde opeenvolgende zege binnen het uur niet warm of koud van worden. Ze slaat de ballen zo hard over het net dat die niet eens tijd krijgen nat te worden en zelf is de speelster, getuige de steeds uitdagender pakjes die ze tijdens haar duels draagt, ook niet bang voor een spettertje meer of minder. Bij haar eerste drie duels verscheen de jongste van de twee tenniszusjes in een veelbesproken zwart lycrapakje - zelf noemt ze het haar 'cat-suit' - en tegen Bedanova was er ineens een lollyroze outfit die weinig aan de verbeelding overliet. Het leverde haar, met een knipoog naar haar kledingsponsor Puma, prompt de koosnaam 'Pink Panther' op, maar volgens de breedgeschouderde modepop is die naam morgen alweer achterhaald. "Ik ga terug naar het zwarte kattenpakje, de mensen missen het nu al", liet ze met een brede grijns weten.
Diezelfde gewaagde pakjes zijn wel een puntje van discussie geworden sinds bekend werd dat de New Yorkse politie afgelopen weekeinde op de banen van Flushing Meadows een 34-jarige stalker van Serena Williams heeft gearresteerd. Agenten herkenden hem van foto's die de manager van Williams voor aanvang van het toernooi bij de politie had afgegeven. De Duitse man, die beweert verliefd te zijn op de twintigjarige tennisster, achtervolgt zijn idool al zo'n anderhalf jaar en joeg haar eerder de stuipen op het lijf tijdens toernooien in Italië, Duitsland, Engeland en Frankrijk.
Williams wilde, enigszins begrijpelijk, niet op de zaak ingaan, maar gaf wel toe zo geschrokken te zijn van de affaire, dat ze een bodyguard heeft ingehuurd. "Ik ben niet bang, maar wel voorzichtig. Dit is blijkbaar de prijs die je betaalt voor populariteit. Je hoort mij er dan ook niet over klagen, ik heb gekozen voor een leven als proftennisster en daar hoort dit soort randverschijnselen blijkbaar bij."
Zoals ook regenbuien onlosmakelijk met grandslamtoernooien verbonden blijven, al gaan die uiteindelijk wel vanzelf weg. De vraag is alleen wanneer...
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}