door Ard Bierens KAPRUN - Op het voornaamste mountainbikeplatform, het wereldkampioenschap in Kaprun, bloeien Thijs Al en Bas van Dooren helemaal op. Begroetingen met oude bekenden zijn hartelijk en de relaxte sfeer geeft een thuisgevoel. Hun vrijage met het wegwielrennen was van korte duur. Waar collega-mountainbikers als Cadel Evans en Miguel Martinez een geslaagde overstap naar de smalle bandjes maakten, ondergingen Van Dooren en Al het frustrerende leven van een broodrenner in een tweederangs ploeg. Hoewel ze weigeren te spreken van een verloren jaar bij BankGiroLoterij, stapelden de teleurstellingen zich het laatste half jaar op. In Kaprun hopen ze morgen met die frustraties af te rekenen.

Bas van Dooren. (Foto: ANP)

Thijs Al (22) heeft dit seizoen het fietsen op de weg en op de mountainbike gecombineerd. "Maar dat werkte niet zoals het moest. Het is het één of het ander. Ik heb lang getwijfeld, maar uiteindelijk heb ik mijn gevoel laten spreken en gekozen voor het mountainbiken." Bas van Dooren (29) richtte zich aanvankelijk helemaal op een wegcarrière en zag zich in gedachten al schitteren in zware klimkoersen. Zijn capaciteiten kwamen in het Vlaamse programma van BankGiroLoterij echter niet uit de verf en al in juni kreeg hij te horen dat er komend jaar geen plaats meer voor hem is. Daarop verzette de coureur uit Ravenstijn de bakens weer richting het mountainbiken, maar meldt hij zich nog wel bij de wedstrijden die BankGiroLoterij voor hem in petto heeft.

Wie Al en Van Dooren mislukte wielrenners noemt, doet het tweetal tekort. In de spaarzame wedstrijden die hen lagen, handhaafden zij zich moeiteloos in de subtop. Al: "Wij hoefden voor veel beroepsrenners niets onder te doen. Het 'gehaaide' van een wegwielrenner moesten we alleen nog leren." "Dat kost tijd", vult Van Dooren aan. "Op mijn leeftijd word je die niet gegund. Maar ik ben er van overtuigd dat ik meer had laten zien als we vaker in Spanje of Italië hadden gekoerst."

Dankzij BankGiroLoterij kon Van Dooren zijn carrière op professioneel niveau voortzetten toen er door de malaise in de mountainbikesponsoring geen MTB-teams interesse toonden. "Van rancune is daarom geen sprake. We hebben een gezellige ploeg en heb ik nieuwe trainingsmaten leren kennen. We werden niet als vreemde eend in de bijt buiten gesloten. BankGiroLoterij is alleen geen ploeg die goed voor onze ontwikkeling is. We vielen vaak buiten de kern, waardoor we soms weken aan de kant stonden. De momenten dat je je kon laten zien, waren schaars."

Door die onzekerheid konden Van Dooren en Al hun seizoen niet plannen, zoals mountainbikers dat heel nauwgezet plegen te doen. "Daarom ben je vaak alleen pelotonvulling. Zo kun je je nooit verbeteren", meent Al, die aan zijn profbestaan financieel bovendien nauwelijks iets over hield. ,,De twijfel knaagde aan mijn zelfvertrouwen. Ik ben nu weer vrij in het hoofd, terwijl ik eerst nachten wakker lag. Al verwacht ik niet dat zich dat in het WK direct in een goed resultaat zal vertalen. Daarvoor ligt het parcours me niet goed genoeg."

Van Dooren rekent wel op een topklassering. "Ik ben het mountainbiken niet verleerd. Het EK in Zürich was super voor de moraal. Ik reed lang mee voorop, maar kreeg in de laatste vier kilometer twee lekke banden. Maar ik denk dat na mijn optreden in Zürich iedereen weet dat ik weer terug ben."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 31 augustus 2002