Margret Groot, hier met haar vader, is een bovenaardse knokker, die inwendige bloedingen, scheuren, alsmede talloze botbreuken met leeuwenmoed te boven komt. (Foto: MARTIN MOOIJ)

HEERHUGOWAARD - Maandag staat de koersmeeting in het teken van de 27-jarige Heerhugowaardse Margret Groot. Op deze bijzondere avond wordt als hoogtepunt om 21.00 uur de speciale Margret Groot-prijs in de Alkmaarderhout verreden, waarbij oud-atlete Nelli Cooman de ceremoniële verplichtingen voor haar rekening zal nemen. De blonde, immer optimistische hoofdpersoon zelf is nogal bescheiden met de plotseling in haar richting losbrandende aandacht. "Ik vind het vooruitzicht van die speciale koersavond schitterend, dat wel, maar voor een ander had ik het op een of andere manier nog leuker gevonden."

Op 4 september 2000 stortte de wereld van Margret Groot in. De talentvolle leerling-pikeur trainde een van de onder haar verantwoording vallende pupillen eens niet voor de speedcar. In het zadel, 'onder de man' zoals het jargon luidt, wilde Margret haar paard 'losrijden', waarna het onvoorstelbare gebeurde. De draver stapte in een kuiltje, de routineus rijdende Margret werd daarbij gelanceerd. Een fractie van een seconde later knalde de viervoeter met zijn volle gewicht bovenop de rijdster. Een lange, niet vrolijk stemmende, medische weg volgde. Maar Margret is een bovenaardse knokker, die inwendige bloedingen, scheuren, alsmede talloze botbreuken met leeuwenmoed te boven komt. Zelfs de bij het ongeluk opgelopen partiële dwarslaesie accepteerde zij nooit als een onoverkomelijk gegeven. Een jaar na dato, in het revalidatiecentrum 'Heliomare', maakt zij achter een rollator, ijveriger dan wie ook, opvallende vorderingen.

"Strompelen" noemt ze het zelf nog wel, maar Margret is bijna twee jaar na het ongeval toch onvoorstelbaar ver. "Zelf denk ik dat ik eerdaags weer kan lopen", meent Margret dan ook zeer stellig. Volledig zelfstandig doet zij de boodschappen met hulp van de zogenaamde 'handbike'. Haar nieuwe, 'alles gelijkvloers'-huis geeft haar voor de toekomst vleugels.

"Waar ik ook zo enorm blij om ben, is dat bij de laatste operatie op 2 mei alle platen, schroeven en bouten eruit zijn gehaald. Ik moest tot die tijd zo veel pijnstillers en ik weet al niet wat slikken. Af en toe voelde ik me gewoon een duf konijn", meldt Margret spontaan. "Daar ben ik nu vanaf en ik voel me grandioos."

Een grote persoonlijke triomf was het dan ook dat zij drie weken geleden slaagde voor het koetsiersdiploma, zodat zij op de openbare weg zelfstandig een koets of in haar geval haar marathon-recreatiewagen vanaf de bok mag en kan rijden. Vader Hans, en wie niet, was apentrots op de kersverse koetsier Margret. Met haar eigen draver Herby Lobell doet zij vanaf nu op haar gemak een kilometertje of 30 de omgeving van Heerhugowaard aan. Want paarden blijven naast vriend en partner Patrick IJdema Margrets leven beheersen.

Maandag zal Margret ongetwijfeld aan haar nog zo recente Alkmaar-successen denken. Zoals toen ze met de Zweedse draver Mr. Svarvis voor de sulky in korte tijd tot maar liefst zes fraaie overwinningen kwam. Daarmee leek zij de meest serieuze leerling-kampioengegadigde van het moment. Vader Hans, die onwaarschijnlijk intens met zijn dochter meeleefde, zal de avond niet met droge ogen doorkomen. Vooral niet als vriend Patrick misschien z'n meisje ten huwelijk vraagt. "Hij zal me toch echt moeten vragen. Daar ben ik nog ouderwets in", licht Margret het onderwerp toe. "Maar dat hoeft niet per se díe maandag hoor."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 22 augustus 2002