BAGDAD - Aboe Nidal, de Palestijnse terrorist die in de jaren zeventig en tachtig werd beschreven als de gevaarlijkste man ter wereld met honderden slachtoffers op zijn naam, is dood. Het door kogels getroffen lichaam van de 65-jarige Nidal, wiens werkelijke naam Sabri al-Banna was, is aangetroffen in zijn woning in de Iraakse hoofdstad Bagdad. Volgens de Palestijnse krant Al Ajjam heeft Nidal, die al jaren aan leukemie leed, zelfmoord gepleegd. De autoriteiten vinden dit de meest voor de hand liggende verklaring, maar sluiten moord niet uit.
Het nieuws van zijn dood zal met evenveel instemming zijn begroet in Israëlische als Palestijnse regeringskringen. De radicale Palestijn haatte Israël bijna evenzeer als de PLO van Jasser Arafat, die hij veel te slap vond optreden voor de Palestijnse zaak. Hij gebruikte daarom net zo makkelijk geweld tegen Palestijnen en Arabieren als tegen Israëli's en westerse burgers. Nidal werd bij verstek door een Palestijnse rechtbank ter dood veroordeeld. Hij zou onder andere 16 vertrouwelingen van Arafat hebben vermoord.
De organisatie van Aboe Nidal wordt verantwoordelijk gehouden voor een lijst van bloedige aanslagen in meer dan 20 landen, waaronder de aanslagen op de El Al-balies op de vliegvelden van Rome en Wenen in december 1985 en een synagoge in Istanboel in 1986. In 1991 zou hij de dood van de Palestijnse chef van de veiligheidsdienst Aboe Hul in Tunesië op zijn geweten hebben. Nidal stak ook achter de poging de Israëlische ambassadeur in Londen, Sjlomo Argov, te liquideren. Die aanslag, waarbij de ambassadeur zwaargewond raakte, vormde de aanleiding voor de invasie van Libanon door het Israëlische leger. Een operatie die werd geleid door de huidige premier van Israël, Ariel Sjaron.
Nidal was een zoon van een rijke Palestijnse fruitteler in Haifa. Zijn haat voor de Israëli's moet zijn gevoed door de vlucht van zijn vader na het uitroepen van de Israëlische staat. Nidal gebruikte in zijn lange bloedige carrière tal van Arabische landen als uitvalsbasis. In de loop der tijd raakte hij steeds geïsoleerder door zijn radicale opvattingen. Zijn aanhang verminderde tot niet meer dan een paar honderd getrouwen. Irak was het laatste Arabische land dat hem nog onderdak wilde verlenen.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}