ROTTERDAM - In het land waar het fenomeen 'buitenspelers' een stuiterbal is tussen discussie en obsessie, zag de trainer van de topclub de winst die verscheidene critici niet zagen. Dat Feyenoord zojuist een verre van verpletterende start achter de rug had, stond buiten kijf. Gedurende 75 minuten had NEC een punt/stunt in het vizier omdat de UEFA-Cuphouder geen opening kon vinden. De drie aspecten die Bert van Marwijk alsnog compenserende voldoening schonken, waren achtereenvolgens: het geduld dat zijn ploeg betrachtte, het verschil dat de wisselspelers maakten en natuurlijk de overwinning die daaruit voortvloeide: 2-0.

Bonaventure Kalou krijgt een aai over zijn bol van Pierre van Hooijdonk na zijn verlossende treffer in De Kuip.

"We hebben vorig seizoen vaker zo gespeeld en toen punten laten liggen", doelde van Marwijk op het tactische proces dat momenteel in volle gang is. Een proces dat gebaseerd is op stabiliteit in de organisatie en variatie in de presentatie. De succestrainer wist dat het wellicht vreemd klonk na zo'n povere opening "Toch ben ik van mening dat we steeds beter gaan voetballen."

Gisteren begon hij opnieuw met een hangende linksbuiten (Anthony Lurling) en een (gedeeltelijk) open rechterflank, waar vooral Brett Emerton van moest profiteren. Lurling is een voetballer die negen van de tien keer naar binnen trekt. Daarmee kan hij dreigend zijn, maar ook voorspelbaar wanneer de wedstrijd niet op zijn lijf geschreven is. "Bleek", noemde Van Marwijk het optreden van de aanwinst. "Hij moet zichtbaar wennen aan dit niveau, de ambiance en de hoeveelheid mensen in De Kuip. Lurling is nog steeds zichzelf niet. Tussen trainingsveld en stadion ligt een wereld van verschil."

Omdat de flanken goeddeels op slot zaten, dwong Feyenoord na een verrassende Nijmeegse openingszet nog wel een aantal kansen af via het overvolle centrum, waar Dejan Govedarica zich al goed thuis lijkt te voelen. Afwisselend zochten Bonaventure Kalou, Lurling, Emerton, Shinji Ono en zelfs Chris Gyan de combinatie met, meestal, Pierre van Hooijdonk. Middenvelder Ono was in die fase een lust voor het oog. Hoewel soms ietwat nonchalant ogend, is hij met de bal aan de voet het toonbeeld van rust en raffinement. Bovendien kan de Japanner een vrije trap eerst nemen met zijn rechtervoet, om luttele seconden later de afgeslagen bal zonder na te denken met links opnieuw zuiver in het strafschopgebied te deponeren. Een gave die het gros van alle profvoetballers om onbegrijpelijke redenen mist, maar die het spel toch zeker een extra dimensie geeft.

Van Marwijk haalde kritiek uit de conservatieve hoek op zijn hals door de rechterflank onbezet te laten, zelfs toen bleek dat Feyenoord het zonder de beproefde voorzetten van Emerton moest stellen. Hij had het nog een (nietszeggend) kwartier aangekeken en vervolgens de overbodige back Gyan - NEC speelde slechts met één spits (Dennis de Nooijer) - naar de kant gehaald. Leonardo werd de pure linksbuiten. Lurling ging dichter bij Kalou en Van Hooijdonk spelen. Zeventien minuten voor het einde kwam Robin van Persie daar zelfs, op de positie van Lurling, nog bij. Lurling was door zijn linkerenkel gezakt en hinkend uitgevallen.

Leonardo bereikte prompt drie keer de achterlijn, ofschoon zijn voorzet de goede actie dan meteen weer deed vergeten, en Van Persie stond binnen vijf minuten aan de basis van de verlossende openingstreffer. Een prachtige lichaamsbeweging werd gevolgd door een perfecte voorzet. Kalou, veel te flegmatiek en nog ver verwijderd van zijn grote vorm, prikte de bal stuiterend langs Dennis Gentenaar. Het zag het mooier uit dan het in werkelijkheid was; een bijna mislukte volley. Vandaar dat NEC-trainer Johan Neeskens met gevoel voor understatement zei: "Ik had liever gezien dat Kalou de bal goed had geraakt."

Van Marwijk erkende dat de wisselspelers gisteren het verschil maakten, maar weigerde daar de conclusie aan te verbinden dat het zonder specifieke buitenspelers niet zou kunnen lukken. "Het hoeft toch niet altijd over de zijkanten te gaan? Voor mijn part maken we honderd goals door het midden", aldus de trainer, die weet dat het voetbal maar één waarheid kent: winst.

Veel waarde mag Feyenoord hechten aan de defensieve zekerheid. Zowel tegen Fenerbahce als tegen het al even compact spelende NEC gaven de Rotterdammers nauwelijks iets weg en werd het geduld in aanvallend opzicht beloond; een niet onbelangrijk gegeven met drie zware uitwedstrijden binnen zeven dagen (Roda JC, Fenerbahce, Real Madrid) in de verrekijker. "Al hadden we eigenlijk met 2-0 van Fenerbahce moeten winnen", beseft Van Marwijk de hoogte van de Turkse moeilijkheidsgraad.

Veel aandacht ging achteraf uit naar talent Van Persie, net negentien geworden en eigenlijk eerder dan verwacht (Thomas Buffel is nog geschorst, YvdB.) op het wedstrijdformulier gezet. "We moeten erg voorzichtig met hem zijn", temperde Van Marwijk dan ook het enthousiasme na de sterke invalbeurt. Van Persie is door een rugblessure ruim drie maanden uit de roulatie geweest.

Minder opvallend, maar daarom niet minder opzienbarend was het verkapte debuut van linksback Ramon van Haaren. Voor het eerst officieel actief in een hele wedstrijd, in een 'echte' competitie. In blessuretijd speelde Van Haaren een bal over de zijlijn in plaats van in de voet van Leonardo. Ongelovig drukte hij beide handen tegen zijn ogen. Dat gebaar, terwijl de wedstrijd al gespeeld was, zei iets over zijn gedrevenheid én zijn nagenoeg foutloze wedstrijd. In de voorgaande negentig minuten had hij de bal namelijk niet verloren.

Feyenoord - NEC 2-0 (0-0). 78. Kalou 1-0, 82. Emerton 2-0. Scheidsrechter: Haverkort. Toeschouwers: 40.000. Gele kaart: Bosvelt (Feyenoord), Zonneveld (NEC).

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 19 augustus 2002