DEN HAAG - Wat God verbonden heeft, kan de mens niet scheiden, maar wel de politie van Den Haag. En dus zit Andreas G.M. Aschebrock, 67 en invalide, thuis met alleen een trouwboekje. Zijn vrouw is het land uitgezet. De heer Aschebrock is er ziek van. "We hebben niets misdaan, we zijn alleen maar getrouwd. Evenmin heb ik mijn hand opgehouden voor overheidssteun. Ze hebben ons nette mensen als criminelen behandeld."

Wat van het huwelijk rest: een trouw- boekje. Andreas Aschebrock is er ziek van dat zijn vrouw het land is uitgezet.

En het begon zo mooi voor de Haagse weduwnaar. "Ik leerde Ylena kennen via Armeense vrienden, een vrouw van middelbare leeftijd, waarmee ik een correspondentie begon", kijkt Aschebrock terug. "Het klikte meteen; we zitten alletwee academisch gezien op hetzelfde niveau. Zij is weduwe en leeft in een heel arm land. Ik ben hulpbehoevend, ik loop door een heupfractuur erg slecht, en ik ben alleen overgebleven sinds mijn hele familie is overleden. We vulden elkaar prima aan. Ook kon ik haar in haar levensonderhoud voorzien; we hoefden geen beroep te doen op een uitkering. Ik heb een eigen appartement. Dertig oktober 2000 kwam zij naar Nederland toe en ze bleef bij me; we waren zielsgelukkig."

Probleem was alleen dat na tien dagen al haar visum bleek te zijn verlopen en Ylena dus eigenlijk ons land had moeten verlaten. "We ontdekten dat de visumduur heel kort is, om te voorkomen dat arme Armeniërs hier blijven hangen. Januari 2001 zijn we daarom naar de Vreemdelingenpolitie gestapt om voor Ylena conform de wet een verblijfsvergunning aan te vragen."

Dat bleek geen gemakkelijke klus. Een warwinkel van papieren was het gevolg. De heer Aschebrock besloot een advocaat in de arm te nemen. Wie hij ook in zijn armen nam was Ylena, met wie hij in december 2001 in het huwelijksbootje stapte. Onder aanvoering van de ambtenaar van de burgerlijke stand. Op het stadhuis werden er geen restricties gemaakt, al werd wel geïnformeerd of het hier niet om een 'schijnhuwelijk' zou gaan. Nee, meende de Vreemdelingendienst. Dus getrouwd werd er.

"Begin januari dit jaar kregen we een rekening van het Immigratiekantoor, of ik 56,72 euro wilde betalen. Na een jaar kwam er dan eindelijk schot in de zaak. En als je moet betalen, krijg je meestal iets: een vergunning. Maar opnieuw hoorden we maanden niets. Tot mijn vrouw begin juni een brief van de Haagse politie kreeg", vervolgt Aschebrock. "Of ze op 13 juni naar het bureau wilde komen. We waren dolblij, eindelijk een verblijfsvergunning! Ze trok haar mooiste jurk aan. We werden door twee dames opgewacht. De één vertelde dat de beslissing 'negatief' was, de andere dame nam haar meteen in hechtenis. Ik mocht nog tien minuten met haar praten, mijn vrouw zou het land worden uitgezet, en moest toen maken dat ik wegkwam. Het was niet alleen vernederend, ook uiterst beschamend."

Acht dagen zat Ylena opgesloten, waarvan vijf dagen solitair. Haar man mocht haar niet zien, tenzij hij een bezoekregeling aanvroeg. Aschebrocks duurbetaalde advocaat kon niets meer regelen en zei dat Ylena na tien dagen wel weer vrij zou komen. Wat niet gebeurde, Ylena verhuisde naar de koepelgevangenis in Scheveningen. Dus werd er in paniek een andere advocaat genomen; het geld hiervoor geleend bij De Bank. "De zaak kwam voor, zonder dat ik het wist. Mijn nieuwe advocaat zei dat hij mij de zittingsdatum had gefaxt. Maar ik heb helemaal geen fax! Ik heb de rechter toen met verschuldigde eerbied en de meeste hoogachting een brief geschreven. Dat ik zonder Ylena, gezien ook mijn medische staat, niet verder kan leven. Dat wij toch niemand kwaad doen. Wat denkt u, voordat de rechter tot een uitspraak kwam, was mijn vrouw al in een boevenwagen afgevoerd naar Schiphol, op het vliegtuig naar huis gezet. Vijf juli was dat. Vanuit Armenië belde ze me huilend op."

Moederziel alleen zit Andreas Aschebrock nu thuis. "Waarom mogen wij hier niet gelukkig zijn? Artikel 8 van de Rechten van de Mens zegt dat de staat zich niet mag mengen in huwelijken. Daarnaast vraag ik me af waarom Máxima, en ik gun onze kroonprins alle geluk van de wereld, wel meteen een verblijfsvergunning krijgt. Waarom mijn Ylena niet? Ik kan er 's nachts niet van slapen."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 15 augustus 2002