AMSTERDAM - "Een vreemde vrouw zoen je een beetje terughoudend. Bovendien is het de barones! Iemand die jullie nou niet direct heel erg aardig vinden." De kinderen knikken begrijpend als Simone van Gog, kinderregisseuse bij 'The Sound of Music', hen de nodige aanwijzingen geeft over hoe ze de rijke Elsa Schräder, die behoort tot de 'Weense chic', afstandelijk en terughoudend op haar wang dienen te kussen. Na nog twee keer oefenen begint de jongste te gapen. Tijd voor een pauze.

Maaike Widdershoven met Joost, Chantal en Aisa. "Af en toe sta ik gewoon versteld van wat ze al kunnen." (Foto: Anko Stoffels)

In 'The Sound of Music', de nieuwe Nationale Tour van Joop van den Ende Theaterproducties, vormen de kinderen een cruciaal element. Iedereen kent het verhaal van de familie Von Trapp wel. Het kinderrijke gezin dat het door Duitsland binnengevallen Oostenrijk tracht te ontvluchten op weg naar de vrijheid waarvan ze allemaal op zoek lijken te zijn naar 'die' ene ware of 'dat' ene ware . De kinderen van weduwnaar Georg von Trapp missen een moeder en zijn de stoet van gouvernantes die de leegte op moet vullen meer dan beu.

In totaal hebben zich door het hele land zo'n vijfduizend kinderen aangemeld om mee te mogen spelen in de musical. Ongeveer de helft doet auditie en slechts 118 kinderen zullen we uiteindelijk in de verschillende theaters kunnen aanschouwen. Op dit moment zijn in de Amsterdamse Focus Studio de repetities in volle gang. Joost, Chantal en Aisa offeren graag een deel van hun pauze op om te vertellen hoe geweldig zij het wel niet vinden dat er voor hen deze zomer geen pretpark, strandvakantie of weekje zwembad met hun vriendjes aan te pas is gekomen.

Want wie denkt dat deze kinderen zwaar gepusht zijn door hun ouders en dat papa en mama per se niets liever willen dan straks op de eerste rij hun oogappel de sterren van de hemel te zien zingen, komt bedrogen uit. Deze talentjes willen zelf en zijn tot op het bot gemotiveerd. Regisseuse Simone weet te vertellen dat als de ouders 'erachter zitten', je dat heel snel merkt aan een kind en dat die jongens of meisjes ook meestal niet eens door de eerste auditieronde heen komen.

Joost is dertien en speelt Friedrich, de oudste zoon van de familie. Hij knikt naar Chantal en Aisa en zegt trots: "Ik ben hun grote broer." Met zijn eerdere rollen in 'Oliver!' en 'Elisabeth' is Joost zeker geen groentje meer. Toch blijft de jonge Haarlemmer zeer bescheiden. "Toen ik hoorde dat ik mee mocht spelen, dacht ik eerst dat het een vergissing was. Daarna werd ik hartstikke blij. Vond het echt wel cool!"

Joost kwam met acteren in aanraking toen zijn buurvrouw hem op een advertentie in de krant wees. "Ze dacht dat het wel wat voor mij was. Er werden jongens gevraagd voor de musical 'Elisabeth'. Waarom ze dat dacht, weet ik eigenlijk niet. Mijn moeder leek het in ieder geval niks. Die dacht dat ik liever ging zeilen of honkballen. En nu is acteren mijn grootste hobby, maar of ik er ook mijn beroep van wil maken, weet ik echt nog niet hoor." Dat Joost nu nauwelijks van zijn schoolvakantie heeft kunnen genieten, deert hem allerminst. "Ik heb het er graag voor over. Het is hier echt te gek!"

"Dat vind ik ook", roept de negenjarige Chantal. In haar enthousiasme struikelt ze over haar woorden. "Weet je, ik moest helemaal trillen toen ik auditie ging doen. M'n vader zag het in de krant staan en vroeg of ik het wilde proberen. Voor de 'Lion King' had ik ook al auditie gedaan, maar toe namen ze op het laatst toch grotere kinderen. Ik was zo zenuwachtig, maar had wel heel goed geoefend. Samen met m'n moeder. Zij vertelde wat ik nog iets beter moest doen en zo."

Natuurlijk was Chantal, die al een paar jaar is aangesloten bij de dansschool van Lucia Marthas, dolgelukkig toen ze hoorde dat ze de vijfjarige Gretl mocht spelen. Met een glimlach van oor tot oor: "Ik ging gelijk iedereen opbellen." Haar lieve gezichtje betrekt even. "Er waren nog meer kinderen van school die ook auditie hadden gedaan, maar alleen ik was het geworden. Sommigen waren helemaal niet blij voor me. Dat vond ik niet zo leuk." Tot nu toe vindt Chantal het allemaal nog niet zo moeilijk bij 'The Sound of Music'. "De danspasjes zijn hartstikke makkelijk, maar weet je, 'savonds ben ik wel dood op!"

Met haar grote bruine kijkers is Aisa de kleinste van het drietal. "Maar ik ben één jaar ouder dan Chantal hoor", reageert de actrice in de dop verontwaardigd. Chantal en Aisa zitten bij elkaar op de balletschool en geven schoorvoetend toe toch eigenlijk wel een klein beetje vriendinnetjes van elkaar te zijn. Als ze straks een dagje vrij heeft, wil Aisa graag een keertje naar het zwembad. "Maar eerst moet ik m'n tekst goed kennen, anders ga ik niet iets leuks doen. Laatst was ik om twee uur 'snachts nog aan het oefenen. Dat vond m'n moeder niet goed." Met een ontwapenende glimlach: "Ik zei nog, 'mam, ik moet oefenen, oefenen, oefenen!' 'Nee', zei m'n moeder, 'je moet slapen, slapen, slapen'!"

De repetities voor de kinderen beginnen om half elf en gaan door tot half vijf. Deze week zijn de scholen weer begonnen. Hoe moet dat nu? Joost: "Ik hebben toestemming gekregen van onze school soms onder schooltijd te repeteren, want ik moet soms 'smiddags naar school en de repetities beginnen om vier uur." Chantal: "De kinderen uit mijn klas reageren heel lomp. Ze zeggen, 'nou je gaat je gang maar met je musical'." Beteuterd: "Die komen dus straks vast niet naar me kijken."

Maaike Widdershoven speelt gouvernante Maria, die de eerste gouvernante in het gezin van Von Trapp is, die de harten van de kinderen weet te stelen. Maaike: "Dit is voor mij de eerste keer dat ik met zoveel kinderen werk. En het is gewoonweg super! De sfeer is goed. De kinderen gaan redelijk snel, maken echt grote sprongen vooruit. Ik voel me als een vis in het water en kan daardoor ook meer van mezelf geven."

Er wordt met drie groepen kinderen gewerkt. Maaike knuffelt even met Aisa en vervolgt: "Elke groep is anders en ieder kind is natuurlijk anders. Je moet dus continu heel alert blijven. Af en toe sta ik gewoon versteld van wat ze al kunnen. Ze kennen alle teksten uit hun hoofd, zelfs die van mij! Als ik iets vergeet, dan trekt er eentje aan mijn mouw om mij de tekst zachtjes voor te zeggen. Prachtig! In de pauzes hoor je ze trouwens nog zingen."

Maaike bouwt in noodtempo een band met haar kleine collegaatjes op. "Ze hangen allemaal om me heen. Het scheelt natuurlijk dat ik de 'goede' vrouw speel. Je merkt dat wel een beetje aan ze. De barones is toch iets minder populair, maar dat komt puur door de rollen die we spelen. Als ik tegen het eind van de musical weer terug kom naar de kinderen, dan vliegen ze om m'n nek. Het is gespeeld, maar het lijkt zo echt. De eerste keer dat het gebeurde, barstte ik in tranen uit. Zo lief!"

zoek naar gerelateerde artikelen

do 15 augustus 2002