AMSTERDAM - Na 25 jaar stopt Mario van der Ende met fluiten. De 46-jarige Hagenaar, decennia lang Neerlands beste arbiter en het gezicht van de scheidsrechterij, kan de motivatie niet meer opbrengen om op topniveau te fluiten nadat hij vanwege z'n leeftijd van de internationale lijst werd gehaald. Even daarvoor had Van der Ende een vorm van halskanker overwonnen en keerde ondanks de afwezigheid van bijna een heel seizoen terug aan de top. ,,Mijn grootste overwinning. In die periode heb ik ontdekt dat er meer in het leven is dan de fluit."
Het breekpunt voor Van der Ende kwam toen hij van de verantwoordelijken in Zeist een wedstrijd voor het eind van het seizoen een coopertest moest lopen. ,,Nadat ik me na m'n ziekte een half jaar had uitgesloofd om op topniveau terug te keren en vijf op zes wedstrijden had bewezen conditioneel in orde te zijn."
Van der Ende heeft een schitterende carrière achter de rug (WK's 1994 en 1998, EK 1996, twee Europese Super-Cups en legio duels in Europa Cup en Champions League) en belangrijker: hij is een trendsetter geweest voor de scheidsrechters en heeft een voortrekkersrol gespeeld bij de professionalisering. Met recht wordt hij de eerste profarbiter van Nederland genoemd.
Alles moest wijken voor zijn uit de hand gelopen hobby. Ondanks de minimale vergoedingen zegde hij er een goed betaalde baan in het onderwijs voor op en ging met een trainer, inspanningsfysioloog en sportpsycholoog in zee. Later trad hij in parttimedienst van de KNVB. Vanwege z'n achtergrond en kennis heeft de Europese voetbalbond UEFA Van der Ende opgenomen in de staf van waarnemers voor Europese duels ("vorige week gedebuteerd bij Bologna-Teplice") en hem gestrikt als internationaal instructeur, een baan waarvoor hij ook 32 uur bij de KNVB op de loonlijst staat. ,,Ik denk veel na over de arbitrage in de toekomst en samen met de fantastische ervaringen die ik heb opgedaan, hoop ik jonge ambitieuze arbiters een handje te helpen en ben ik betrokken bij de scouting van jonge arbiters."
Van der Ende stond uitstekend aangeschreven in de voetballerij en kon de arbitrage als geen ander scheiden van z'n omgang met spelers buiten het veld. De Hagenaar had een natuurlijk gezag en werd alom gerespecteerd. ,,Een carrière van 25 jaar, zonder een enkel smetje, is iets waar ik trots op ben. Alleen kon ik na het eerder genoemde breekpunt met die coopertest de onvoorwaardelijke 'drive' niet meer opbrengen. Vandaar zet ik er een punt achter, maar de nieuwe uitdaging om arbiters op te leiden, is me op het lijf geschreven."
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}