Op de streep geklopt. Simon Vroemen loopt op de 3000 meter steeple het goud mis. Aan de binnenkant stormt de Spanjaard Jiminez hem voorbij. Zilver met een bijsmaak, zou Vroemen later zeggen. (Foto: WFA SOENAR CHAMID)

MÜNCHEN - You don't win silver, you lose gold. Mismoedig schudde hij nog een keer zijn hoofd. "Misschien komt de blijdschap wel nooit", zei hij erbij. Simon Vroemen had zojuist met EK-zilver op de 3000 meter steeple-chase de eerste grote prijs uit zijn carrière in de wacht gesleept. Maar de euforische vreugde die hij op voorhand had verwacht te zullen voelen bij een medaille, werd verdreven door het gevoel een unieke kans te hebben gemist. "Je ziet de finishlijn en je denkt: 'Jezus, ik ga kampioen worden'. Dan is het ontzettend zuur als het goud je op de laatste meters alsnog door de vingers glipt."

Tien meter voor de streep lag Simon Vroemen in het Olympisch Stadion van München nog in leidende positie en leek het eerste EK-goud voor Nederland sinds de marathonzege van Gerard Nijboer in 1982 (Athene) binnen handbereik. Tot twee keer toe draaide hij zijn hoofd om te zien waar de concurrentie zich bevond. Hij dacht dat het grootste gevaar (de Spanjaard Luis Miquel Martin) van rechts kwam, week vervolgens voorzichtig uit om hem de pas af te snijden, maar creëerde daarmee aan de binnenkant van de baan ruimte voor Martins landgenoot Antonio Jimenez. De laatste profiteerde dankbaar. Met 8.24,34 drukte hij zijn borst een fractie eerder over de streep dan Vroemen (8.24,45), die zich direct verslagen op de grond liet vallen.

"Je mag nooit iemand binnendoor laten komen. Het wordt zelfs een klassieke fout genoemd, maar bij mij kwamen ze aan beide kanten opzetten", keek de pupil van trainer Bram Wassenaar terug op de dramatische ontknoping. "Ik denk niet dat ik een tactische fout heb gemaakt. Ook niet door achterom te kijken. Daar verlies je geen tijd mee. Als je zo zwaar in het rood loopt en je ziet juist de concurrentie eraan komen, dan kan je daar juist extra motivatie uitputten. Achteraf gezien ben ik door Jimenez op waarde geklopt. Ik ben fysiek tien meter tekort gekomen. Bovendien voelden mijn benen een ronde voor het eind slecht aan. Toen was ik nog bang dat er een stuk of vijf man nog over me heen zouden komen. Achteraf valt het dus nog mee."

En dus kwam uren na de race alsnog de blijdschap over het behaalde resultaat. Glimmend van trots werd hij zaterdagavond bij de receptie van de atletiekunie nog eens uitgebreid in het zonnetje gezet. "Ik moet niet blijven treuren over het gemiste goud. Ik weet voor mezelf dat ik geen centimeter harder had gekund."

Op basis van zijn vorige maand gelopen Europees record (8.06,91) maakte de 33-jarige atleet in München voor het eerst in zijn carrière kennis met de druk van de favorietenrol. Arnoud Okken had hem er zaterdagochtend bij het ontbijt zelfs nog mee gedold.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 12 augustus 2002