BERLIJN - Met de beste wil van de wereld kon Pieter van den Hoogenband niets negatiefs bedenken over de EK-finale op de 200 meter vrije slag, die hem gistermiddag na 1.44,89 minuten transformeerde tot de tweede mens die ooit onder de 1.45 dook - of het moest de uitslag van de dopingcontrole zijn. Hij bereikte met het verbeteren van zijn eigen Europees record het vooraf gestelde doel, verkleinde het gat met de Australiër Ian Thorpe (goed voor 1.44,06) van 1,29 seconden tot 0,83 en stierf duizend doden op de laatste vijftig meter, iets dat hem weliswaar het wereldrecord kostte, maar tevens duidelijk maakte waar de komende twee jaren de accenten gelegd moeten worden. "En ik ben ook nog eens wereldrecordhouder op de 150 meter", lachte de man die in Berlijn voorlopig slechts buigt voor het wildenthousiaste Duitse publiek.

Pieter van en Hoogenband. (Foto: REUTERS)

De vraag hoe de kloof met 'Thorpedo' tot en met de Olympische Spelen van 2004 in Athene geslecht dient te worden, was een logische en dus veel gestelde. Is het verstandig de komende jaren in navolging van de tegenvoeter het accent te verschuiven naar de 400 meter en de halve afstand op basis van duurvermogen te zwemmen? Thorpe zwemt weliswaar de snelste laatste 50 meter van het tweetal, op de eerste drie banen is Van den Hoogenband ontegenzeggelijk heer en meester, zo onderstreepte hij gisteren eens te meer. Het eerste keerpunt tikte hij 0,33 onder Thorpe's toptijd aan (24,48 - 24,81), halverwege lag hij 0,55 onder dat schema (50,90 - 51,43) en met de laatste baan voor de boeg was de marge zelfs opgelopen tot 0,57 (1.17,69 - 1.18,26). Maar waar Thorpe vorig jaar tijdens de wereldkampioenschappen in Fukuoka zijn wereldrecordrace afsloot met een onvoorstelbare laatste split van 25,80, kwam de volledig verzuurde Van den Hoogenband mede door het volledige gebrek aan welke vorm van tegenstand dan ook niet verder dan 27,20.

"Moet ik dan de 100 vrij, het koningsnummer, laten schieten omdat er toevallig iemand anders ook hard zwemt op de 200?", antwoordde Van den Hoogenband zijn gehoor retorisch. Het onderdeel, ooit het domein van grootheden als Johnny 'Tarzan' Weismuller en Alexander Popov, ligt hem te na aan het hart om te laten schieten. "Samen met Jacco Verhaeren hebben we het er wel eens over gehad of we niet eens de keuze moeten maken het accent meer te leggen op de 400 meter. Gelukkig hoef ik daar nu nog niet over te beslissen, want het zou een heel zware beslissing worden."

Hij noemde het vooral een enorme opluchting dat hij er in was geslaagd de daad bij het woord te voegen die hem in de aanloop van het toernooi was ontglipt uit zijn "grote bakkes", zoals hij het omschreef. "Ik zwem hier de derde tijd ooit, er is werkelijk een enorme last van mijn schouders gevallen", bekende hij. "Het gaat mij deze week niet om Europese titels, maar om tijden. Onder de 1.45 komen was een eerste streven, maar zeker niet het einddoel. Zie het maar als een stap in de juiste richting."

Eenzelfde schrede, maar dan iets bescheidener, maakten gisteren ook ploeggenoot Joris Keizer op de 100 (52,82 een verbetering van zijn eigen Nederlands record met ruim een halve seconde) en Madelon Baans, die op de 50 school in 32,31 haar derde nationaal record van deze EK zwom. Het was een completering van de feestvreugde die was ontstaan na wat Verhaeren omschreef als een geslaagd experiment.

"De ideale race op 1.44 bestaat uit twee 100 meter van 52. Thorpe is de enige zwemmer die daarbij in de buurt kan komen, tijdens zijn wereldrecord kwam hij tot 51,4 en 52,6. Dat is zó ongelooflijk vlak, eigenlijk niet normaal meer. Maar ja, dat is allemaal theorie. Zodra die twee naast elkaar in het water liggen, heb je niets meer aan dergelijke theorieën. Tijdens de Spelen van Sydney kreeg Thorpe een knak van Pieters hoge aanvangstempo, hij vindt het werkelijk vreselijk om tegen hem te zwemmen. Voor het maken van verdere beschouwingen wacht ik gewoon een jaartje. Tijdens de WK van volgend jaar in Barcelona zien we wel verder."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 3 augustus 2002