door Karin Peusens AMSTERDAM - Agenda, kaftpapier en etiketten. Wat voor de meeste volwassenen louter noodzakelijke en vooral functionele artikelen zijn, vormt voor middelbare scholieren een zaak van levensbelang.

Kunnen kiezen uit tientallen verschillende multomappen op de schoolcampus van V&D is voor veel scholieren een zaak van levensbelang.

"Je wilt toch niet voor gek staan met je agenda", meent een brugklasser. Met je schoolspullen draag je uit waar je voor staat en dus wie je bent. En voor die identiteit mag je best wat over hebben, vinden de scholieren. Bij de schoolcampus van Vroom & Dreesmann geeft de gemiddelde klant maar liefst €80 uit aan schoolspullen. Op de speciaal ingerichte afdeling - compleet met discolampen en dansvloer - doet het concern er dan ook alles aan om het de jonge big spender naar de zin te maken.

"Schoolspullen zijn een manier om je als scholier van de rest te onderscheiden. Met gave spullen, ben je zelf ook gaaf." Anouk Last houdt zich voor V&D bezig met de schoolcampus en vat de scholierenlogica samen. Vanuit de warenhuisketen is onderzoek gedaan naar het koopgedrag van de jongeren.

"Vooral bij de 12- tot 15-jarigen blijkt de keuze van de spullen ontzettend belangrijk." Hoe hoger de klas op de middelbare school, hoe kleiner het belang van de 'goede' uitrusting wordt. "Oudere scholieren komen meestal vlak voor het nieuwe schooljaar weer begint. Want het is natuurlijk wel stoer om je pas zo laat mogelijk met school bezig te houden. Vanuit de lagere klassen is daarentegen eind juni al een run op de campus."

Verder ziet ze ook nog een verschil in het koopgedrag tussen jongens en meisjes. "Meisjes interesseert de keuze nog iets meer. Ze geven ook meer geld uit aan de spullen en komen vaak een paar keer terug met vriendinnen voordat ze wat kopen."

Het gaat erom, meent Last, om je in de leefwereld van de jongere te kunnen verplaatsen. De schoolcampus in de Amsterdamse Kalvertoren is daarom helemaal in discosfeer ingericht. Sommige filialen bevatten zelfs een dansvloer. Ook worden er dj-wedstrijden gehouden en valt op de website van alles te winnen. Ieder jaar is er een ander thema voor de aankleding van de afdeling. "We kijken ieder jaar wat de trend is, en daar spelen we op in. Vorig jaar was het thema bijvoorbeeld Hawaï."

Een stuk soberder ziet het eruit bij de Hema. Geen belevingswereld voor jongeren, maar gewoon schoolspullen netjes geordend in de rekken. Qua verkopen kan de keten niet op tegen gigant V&D. De concurrentie richt zich daarom vooral op 'exclusieve designs en scherpe prijzen'. Exacte cijfers voor dit jaar zijn nog niet beschikbaar, maar volgens de inkoopster doet de Hema het erg goed.

"We mikken op een zo breed mogelijk publiek. Bijna alle designs zijn door ons zelf ontworpen, waarbij we alleen onderscheid maken tussen spullen voor jongens en meisjes. Tevens proberen we de prijzen een stuk onder die van de schoolcampus te houden, wat ons ook deze zomer gelukt is." Op deze manier biedt de Hema een alternatief voor de scholier die niet helemaal in de statistieken van het onderzoek van V&D past.

Op de koopvloer van de schoolcampus blijkt het beeld dat V&D van de scholieren schetst toch aardig in praktijk op te gaan. Twee jonge meisjes lopen met hun armen vol schriften, kaftpapier en klappers. Koortsachtig tellen ze de bedragen bij elkaar op. "Achttien euro, vijfentwintig euro. Shit, teveel, we moeten iets terugleggen." Filiz gaat naar de brugklas en haar vriendin Qasan, die nog op de basisschool zit, helpt haar met uitzoeken.

De prijzen op de campus vallen Filiz best tegen. De helft krijgt ze van haar ouders en de andere helft moet ze zelf bijleggen. Op de vraag of de keuze voor een agenda moeilijk was, antwoordt ze schuchter: "Valt wel mee." Haar vriendin valt haar daarop direct in de rede. "Oh, niet waar. Ik heb uren met haar moeten kijken, voordat ze wist wat ze wilde." Waarom deed ze er dan zo lang over? Na lang nadenken: "Je wilt natuurlijk toch niet voor gek staan met je agenda."

Een stukje verderop staan Maaike, die naar de tweede klas gaat, en haar moeder Karin te kibbelen. Rollen kaftpapier worden opgepakt en weer teruggelegd. "We zijn nog in discussie", verklaart Karin. "Zij wil allemaal die dure spullen hebben, maar ík moet het wel betalen. Alles is ook een stuk duurder in vergelijking met vorig jaar. Voor een rol kaftpapier waar maar twee vellen inzitten betaal je bijna drie euro."

Met haar zoon die naar de vijfde gaat, liep het een stuk makkelijker. "Die liep de Hema binnen, pakte wat schriften, een agenda en hup, klaar." Maaike vindt de keuze voor een agenda aanzienlijk moeilijker.

"Ze hebben niet zo'n leuke", verzucht ze. Haar moeder fronst bedenkelijk de wenkbrauwen terwijl ze kijkt naar het rek waar zo'n tachtig verschillende agenda's liggen. Er is onder meer keuze uit agenda's vol met pony's, Feyenoord, meidengroep K3, flauwe moppen of kritische teksten van Loesje.

Eén van de agenda's die er duidelijk uitspringt is die van het sportmerk O'Neill. De scholier betaalt er €10,50 voor, maar heeft dan wel een blitse agenda met glanzende voorkant en foto's van avontuurlijke sporten en exotische stranden. Naar eigen zeggen is de O'Neill-agenda al dik tien jaar de populairste onder de scholieren. "Het is voor jongeren doorslaggevend hoe de agenda eruit ziet. Of er mooie plaatjes in staan en spannende artikelen", meent Marc Krop van O'Neill. "Het is toch ook een droom die je verkoopt."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 3 augustus 2002