BERLIJN - Brabantse humor aan de rand van een Berlijns zwembad. Pupil loopt het wereldrecord op de 100 meter vrije slag op tweehonderdste seconde mis, pakt als aardige bijkomstigheid de Europese titel en loopt na afloop zijn coach tegen het lijf. Lekkere jongen ben jij, zegt Jacco Verhaeren tegen pupil Pieter van den Hoogenband. "Alle andere Nederlandse trainers hadden vandaag een pupil in het water liggen die een nationaal record zwom, maar ik sta weer eens met lege handen." Beteuterd gezicht bij de aangesprokene. "Nou, ík loop anders zo'n mooi diploma van de kring Brabant mis."

Pieter van den Hoogenband is een klasse apart geweest op de 100 meter vrije slag. Zijn wereldrecord bleef net buiten schot, maar de Europese titel eiste hij met groot machtsvertoon op. Ook op de dubbele afstand hoopt de in topvorm verkerende zwemmerj later in de week te gloreren. (Foto: ANP)

De prestaties op de derde dag van de EK langebaan in Berlijn rechtvaardigden de jolige stemming in het Oranje-kamp. Van den Hoogenband, die het dozijn Europese titels vol maakte, Sebastiaan Tamminga die op de 50 rug zijn eigen Nederlands record met ééntiende terug bracht tot 26,30 en Madelon Baans die op de 100 school de achttien jaar oude nationale toptijd van Petra van Staveren (1.09,88, tijdens de Spelen van 1984 in Los Angeles goed voor goud) uit de boeken schrapte: 1.09,67. Prima, verzuchtte Van den Hoogenband. "Want ik had onderhand beetje genoeg gekregen van alle verhalen over de thuisblijvers."

Ouderwets lekker, zo omschreef hij zijn race. Als een dictator van een Zuid-Amerikaanse bananenrepubliek legde hij zijn wil op aan zijn volgelingen, die weinig meer restte dan zich willoos naar de pijnbank te laten leiden. Zelfs Alexander Popov, die het koningsnummer jarenlang dicteerde en in Berlijn als tweede finishte, moest meer dan een seconde toegeven op de winnende 47,86, de tweede tijd ooit. "Ik straalde macht uit, had de kracht het scenario volledig te bepalen. Dat jíj bepaalt wat er gebeurt, een zálig gevoel is dat. Op deze manier kun je zelfs genieten van een finale." Dat hij een met het blote oog niet waarneembaar stukje tekort kwam voor evenaring of verbetering van de tijd die hij tijdens halve finale van de Olympische Spelen in Sydney neerzette, deed aan het gelukzalige gevoel niets af. "Ik laat mijn stemming niet verpesten door iets onbenulligs als een eindtijd."

"Het gaat me om het gevoel dat ik aan deze wedstrijd overhoud. Voor de race had ik eigenlijk maar één tegenstander die ik vreesde en dat was ik zelf. Ik had mezelf de druk opgelegd hier een ideale race te zwemmen en het was de vraag of ik de rust kon bewaren en alles onder controle kon houden. Het is bijzonder prettig te constateren dat je dat blijkbaar, pats, zo even doet. Deze keer kwam ik bij het aantikken gewoon niet goed uit, ik raakte met mijn verkeerde arm de plaat. Jammer, dan. We krijgen later in het programma ook nog een 200 vrij." Voor die afstand neemt hij, bescheiden als hij is, niet het wereldrecord (1.44,06, in handen van de Australiër Ian Thorpe), maar zijn eigen Europese toptijd (1.45,35) als doel. "Dat zou wel eens kunnen sneuvelen."

Ook Verhaeren twijfelt daar niet aan. "Na de WK van vorig jaar in Fukuoka (waar hij door een te korte voorbereiding genoegen moest nemen met vier zilveren medailles achter Thorpe, red.) had hij echt het gevoel iets te hebben laten liggen. Hij vroeg zich af of hij het nog wel kon. Met deze twee 47'ers heeft hij voor het eerst sinds de Spelen van Sydney weer een barrière geslecht en met dat goede gevoel gaan we nu de 200 vrij in. Hij moet hier makkelijk een tijd van 1.44 kunnen zwemmen."

Het werk van de Philips-trainer wordt er door Van den Hoogenband niet eenvoudiger op gemaakt. "We streven naar perfectie, maar met races als deze wordt het steeds moeilijker dat te vinden. Dit was een voorbeeld van hoe je een 100 vrij moet zwemmen. Deze race was veel evenwichtiger dan die van Sydney." Verhaeren doelde daarmee met name op Van den Hoogenbands slagfrequentie. "Hij zwom hier de volledige races met een frequentie van 54 slagen per minuut, waar hij tijdens de Spelen de laatste 25 meter overschakelde op 59 slagen, waardoor je uiteindelijk snelheid inlevert. De winst die hij kan maken ligt, naast de perfectionering van het starten en keren, op dat vlak. Dat is waar we de komende tijd aan gaan werken. Ach, zo blijf je van de straat."

Berlijn. EK. Mannen, 100 m vrij, finale: 1. Van den Hoogenband (Ned) 47,86, 2. Popov (Rus) 48,94, 3. Draganja (Kro) 49,31. Vrouwen, 100 m school, finale: 1. Igelström (Zwe) 1.07,87, 2. Bondarenko (Oek) 1.09,28, 3. Bogomasova (Rus) 1.09,53, 5. Baans (Ned) 1.09,67 (Ned. record). 100 m vrij, finale: 1. Van Almsick (Dui) 54,39.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 1 augustus 2002