HOCKENHEIM - Een jaar geleden ontroerde hij nog de toeschouwers op het Circuit Park Zandvoort door van vreugde een gat in de lucht te springen. Als winnaar van de Marlboro Masters of Formula 3 kon Takuma Sato zijn geluk niet op dat hij zijn eerste, internationale succes had behaald en daardoor zijn geloofsbrieven voor de Formule 1 kon overhandigen. De latere Brits kampioen en winnaar van de Grand Prix van Macau zou door Eddie Jordan in de armen worden gesloten, zodat hij evenals de vorige Masters-winnaars Coulthard, Lamy en uiteraard Jos Verstappen tot het walhalla van de autosport wist door te dringen. Alleen maakt de kleine, 25-jarige Japanner momenteel weinig vreugdesprongen meer in de Formule 1.

Hoewel Takuma Sato een dramatisch seizoen doormaakt, wil de Japanner zijn humeur daardoor niet laten verpesten. "Deze tegenslag maakt me alleen maar sterker.''

Waar eens het geluk hem toelachte, maakt hij nu een dramatisch seizoen door dat goed mag zijn voor 'character building', zoals de Engelsen zeggen, maar tot nu toe meer schade dan succes heeft opgeleverd. Evenals Alex Yoong, Pedro de la Rosa, Allan McNish en Enrique Bernoldi staat Takuma nog droog in de WK-stand. Wie echter denkt een terneergeslagen coureur te ontmoeten, vergist zich in het sympathieke ventje, dat goed van de tongriem gesneden is.

Die ook maar al te graag herinnerd wil worden aan de Marlboro Masters, die over twee weken zijn twaalfde editie beleeft. "Ja, dat was een heel speciaal weekeinde voor mij. Het was mijn eerste internationale Formule 3-zege, die mij gesterkt heeft in het vervolg van het seizoen. De sfeer was op Zandvoort geweldig, maar ook het circuit vond ik prachtig. Veel bochten met verkanting die heel technisch rijden vereisten en ook die Tarzanbocht was een uitdaging", sprak hij lovend.

Als je zo goed bent als je laatste race, dan zou Takuma minder praatjes moeten hebben. Van deukjes in het ego is echter totaal geen sprake. "Natuurlijk maak ik tot nu toe door die drama's een frustrerend jaar door, maar die tegenslag maakt me alleen maar sterker. Mijn zelfvertrouwen heeft er niet onder geleden", klonk hij stellig. "De omschakeling naar Formule 1 was ook helemaal niet zo moeilijk voor mij. Eigenlijk is het enige verschil dat de media-aandacht in de Formule 1 immens veel groter is. Voor de rest maakt het niet zoveel uit of je nu in een Formule Ford, Formule 3 of Formule 1 zit. Het blijven tenslotte racewagens waarmee je zo snel mogelijk moet rijden. Ik val altijd aan."

Toch wil hij die wat simpel klinkende uitleg wat nuanceren. Verklaart: "Je hebt in de Formule 1 natuurlijk wel te maken met niet alleen meerdere, verschillende teams, maar ook binnen je eigen team moet het totale pakket kloppen. Afgelopen winter testte ik met de Jordan van vorig jaar en die was heel makkelijk te besturen. Ik deed ook niet onder voor mijn teamgenoot Giancarlo (Fisichella). De wagen van dit jaar had echter een nieuw concept. Met de onbalans in die wagen hebben we vooral in het begin van dit seizoen geworsteld. Bovendien kende ik de meeste circuits niet. Gelukkig heb ik in Giancarlo een teammaat waaraan ik mij kan optrekken. Hij is mijn 'target' en behoort tot de toppers in de Formule 1. En als hij met die wagen niet overweg kon, dan wist het team dat mij niets kon worden verweten. Eddie (Jordan) is dan ook uiterst tevreden over mij en dat geeft mij ook zelfvertrouwen."

Gisteren liet hij in elk geval een goede indruk (veertiende voor Fisichella) achter op het vernieuwde Hockenheim, waar de onbekende omstandigheden voor iedereen gelijk waren. Over zijn toekomst zegt hij zich dan ook geen zorgen te maken. Zelfverzekerd ratelde hij in vloeiend Engels: "Ik ga ervan uit dat ik volgend jaar weer bij Jordan rij, los van het feit of Honda (de Japanse motor) wel of niet ons team blijft steunen." Haastig voegde hij er wel aan toe: "Maar in de Formule 1 weet je dat natuurlijk nooit..."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 26 juli 2002