GRONINGEN - Te veel ideale schoonzonen, te weinig meedogenloze mannen. Aldus werd in de afgelopen anderhalf jaar maar al te vaak geoordeeld over de nationale volleybalploeg. Maar de eerste tekenen van mentaliteitsverandering dienen zich aan. Tegen Duitsland, een concurrent in de strijd om een plaats in de finale van de World League, stond Nederland af en toe als een echte knokploeg in het veld. Dat wordt tijd ook, want het huidige topvolleybal is door de grote intensiteit een vechtsport geworden.

Een daverende smash van Guido Görtzen. (Foto: WFA DENNIS BEEK)

Die extra agressiviteit was tegen Duitsland wel nodig ook. Oranje won iets makkelijker dan vrijdag (toen werd het 3-2), maar voor de 3-1 overwinning moest de thuisploeg wederom diep gaan (19-25, 25-21, 25-23, 25-21). Het verlies in de openingsset was te wijten aan de jonge Duitser Andrae, die vanaf 17-17 met vijf knallende opslagen het verschil maakte. De atletische jongeman vierde zijn succes met uitdagende kreten en die had hij beter achterwege kunnen laten. Aan de andere kant van het net werd met name Richard Schuil geprikkeld door het uitbundige gedrag van de nieuwkomer. De ervaren Nederlander wilde nu ten koste van alles winnen en zag het als zijn persoonlijke missie die rare Andrae uit de wedstrijd te spelen.

Dat lukte bijzonder goed. Bij de laatste bal van de derde set werd de vete overduidelijk in het voordeel van de Nederlander beslist. Schuil ramde op 24-23 de bal via het blok van zijn voornaamste opponent buiten de lijnen en bleef hem ter viering van de setwinst een tijdje smalend aankijken. De scheidsrechter vond het even nodig Schuil tot de orde te roepen.

"Ik heb een hekel aan deze ploeg", sprak Schuil na afloop. "Niet omdat het Duitsers zijn, maar omdat de meeste spelers me irriteren. Die Andrae is wel goed, maar ook makkelijk van zijn stuk te brengen. Ik heb dus de hele wedstrijd tegen hem aan staan lullen. Zo van: Is dit alles wat je kunt? Of: durf nou eens door te slaan man."

De gemiddelde schoonmoeder vindt dit vast niet zo sportief, maar effectief was de methode van Schuil wel. Andrae zakte na een spetterend begin diep weg. Niet alleen Schuil, maar ook Nummerdor, Kooistra en Paulides waren niet meer bedeesd. Aanvoerder Nummerdor zocht vaak de confrontatie met de scheidsrechters en toonde lef in zijn aanval. Libero Kooistra had het moeilijk met de service van Duitsland, maar probeerde wel met zwaaiende gebaren het publiek in de Martinihal enthousiast te krijgen. En jongeling Paulides was bij zijn spaarzame succesjes zo enthousiast dat iedereen automatisch mee ging juichen. Duidelijk is dat dit expressieve gedrag het spel van Oranje ten goede komt. Als de brave broeders langzaam veranderen in straatvechters, kan deze ploeg het nog ver schoppen.

De kans dat de finale van de World League wordt gehaald is na het weekendje Groningen in ieder geval fors toegenomen. Maar voor de 'veiligheid' moet komend weekend in Havanna eigenlijk nog wel een keer van Cuba worden gewonnen. Als het aan de Nederlandse topaanvaller Schuil ligt, gebeurt dat meteen de eerste wedstrijd. In dat geval krijgt hij het tweede duel rust en hoeft hij een week later niet mee naar Rusland. Schuil verlangt naar die rust, maar er is voor hem ook een nadeel. Hij staat bovenaan de lijst van topscorers van deze complete World League en om op die positie te blijven moet hij eigenlijk alle wedstrijden spelen. Schuil heeft nog geen nieuwe club in Italië en wil dus graag dat alle volgers van het volleybal aan de cijfers kunnen zien dat hij van onschatbare waarde kan zijn. Maar ja, als de beleidsbepalers in Italië dat nu nog niet weten, zijn ze stekeblind.

Oud-international Marko Klok (32) speelt de komende twee seizoenen bij het Rotterdamse Ortec/Nesselande. De linkshandige volleyballer, die zowel als aanvaller als libero uit de voeten kan, speelde het afgelopen seizoen in de Italiaanse A-2 voor Forli.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 22 juli 2002