PLATEAU DE BEILLE - Op het moment dat de dood zich meldt, maken overwinningen weinig meer uit. Ruimschoots nadat alle plichtplegingen achter de rug waren en een Italiaanse journalist hem op een rustige plek vroeg naar zijn emoties bij het passeren van het monument van Fabio Casartelli, werd Lance Armstrong zichtbaar ontroerd. De herinnering aan zijn ploegmakker, die zeven jaar geleden in de afdaling van de Portet d'Aspet om het leven kwam, deed alle vreugde na zijn tweede imponerende ritzege in de Pyreneeën temperen.

Lance Armstrong

Ineens toonde het kleine hart van de grote Armstrong zich en sprak hij op een hele andere toon. "Voor het eerst reden we de Portet d'Aspet van de andere zijde op. Ik was verrast dat we zo snel het monument passeerden. Toen pas realiseerde ik me hoe steil die berg is. Hoe hard we destijds in die afdaling gereden hebben. Ik denk té hard. Alle herinneringen kwamen weer boven. Die berg blijft pijnlijk voor mij. De dood van Casartelli heeft mijn leven veranderd. Fabio liet een zoon en een vrouw achter. Ik besef nu nog meer hoe verschrikkelijk dat moet zijn."

De emotionele menselijke zijde van Armstrong is niet te vergelijken met het stalen gelaat waarmee de renner Armstrong regeert. Op weg naar Plateau de Beille herhaalde zich hetzelfde scenario als 24 uur eerder naar La Mongie. Weer was het Laurent Jalabert die vroeg in de aanval ging, andermaal hield de US Postal-formatie het tempo hoog en opnieuw toonde het drietal Armstrong, Heras en Beloki zich het sterkst.

Tot zeven kilometer voor de top dunde José-Luis Rubiera de groep uit. Met de laatste krachten die de Spaanse adjudant in zich had, versnelde hij nog eens. Dat was het moment waarop Armstrong en Heras het initiatief in handen namen. Een paar honderd meter verder was Armstrongs eerste tempoversnelling, een demarrage kan het niet genoemd worden, voldoende om zijn twee enige overgebleven concurrenten af te schudden. Héél eventjes leek toen deze Tour alsnog een strijd van man tegen man te krijgen. Nadat Beloki een tijdje achter de Texaan had 'gezwommen' probeerde Heras naar zijn kopman toe te springen. In eerste instantie maakte de Spanjaard ietwat terrein goed, maar de vraag wie de beste klimmer van deze ronde is, werd spoedig door Armstrong beantwoord. Met ruim een minuut voorsprong toonde hij zich de koning van de Pyreneeën.

"Ik had Heras graag de ritwinst gegund", verklaarde hij later. "Toen ik met Heras en Beloki op kop kwam, wilde ik Roberto ditmaal op sleeptouw nemen. Ik versnelde, maar toen ik omkeek had ik tot mijn eigen verrassing al een redelijke kloof geslagen. Op La Mongie was Roberto zonder twijfel de beste klimmer van de dag. Ditmaal durf ik daar geen antwoord op te geven."

Ondertussen rijst bij het heetgebakerde Spaanse kamp de vraag of Heras niet nu al in staat is om de strijd met zijn kopman Armstrong aan te gaan. "Eén dag zal ik de Tour de France winnen, maar voorlopig ken ik maar één leider", was gistermiddag zijn summiere commentaar. Daarna sloot hij het portier van de auto en staarde nukkig voor zich uit. De herinnering aan zijn succesvolle seizoen 2000 zal door zijn hoofd hebben gespeeld. Toen won de 1,70 grote Castillaan de Ronde van Spanje, eindigde als vijfde in de Tour en stond derde op de wereldranking. Tot en met 2003 heeft hij echter zijn eigen kansen voor keiharde dollars verkocht.

"Chapeau!", heette het bedankje dat hij van Armstrong kreeg. "We hebben Roberto niet voor niets twee jaar geleden gecontracteerd. Wanneer ik door pech of door een blessure zou uitvallen, heeft het team met hem meteen een andere kandidaat Tour-winnaar in huis. Ja, ik acht hem tot die prestatie in staat. Alleen zijn tijdrit moet nog verbeteren. Ik zou het fantastisch vinden wanneer hij in Parijs met me op het podium zou staan. Dat zou het bewijs zijn dat we een van de sterkste ploegen uit de Tourgeschiedenis hebben."

In de prachtige rit naar Plateau de Beille werd dat al bewezen. Voor de derde keer was zijn vriend, filmacteur Robin Williams, aanwezig in de teamwagen. "Amazing, wonderful en incredible", waren de euforische woorden die de Hollywood-ster andermaal gebruikte. "Vorig jaar zag ik Lance op Alpe d'Huez winnen. Misschien geef ik hem met mijn komedie extra krachten."

De 89e editie van de Tour dreigt echter andermaal een one-man-show te worden. In tegenstelling tot zijn drie eerdere Tourzeges lijkt Armstrong ditmaal zijn vormpiek anders te hebben opgebouwd. Gedurende de ronde wordt hij met de dag sterker. "Dat kunnen alleen de grote kampioenen", oordeelde ONCE-ploegleider Manolo Saiz.

Met zondag de Mont Ventoux in het vooruitzicht en daarna de Alpenritten naar Les Deux Alpes, La Plagne en Cluses lijkt Armstrong zich geen zorgen te maken. "Angst? Wat betekent dat woord?", was een veelzeggend antwoord. "De Ventoux is een zware klim, maar eerlijk gezegd ben ik het meest met de rustdag bezig. Dan zie ik tenminste mijn familie weer. Dat is het belangrijkste in mijn leven."

Grischa Niermann maakte gisteren reeds na tien kilometer een onfortuinlijke val. De Duitser uit de Rabobank-ploeg kwam op zijn hoofd terecht en was even letterlijk de weg kwijt. Hij stond op en reed vervolgens eventjes tegen het parcours in. Berucht is het verhaal in de Tourhistorie van Abdel-Kader Zaaf, koploper in de 13e rit in 1950 die nadat hij enige alcohol had gedronken het peloton tegemoet reed.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 20 juli 2002