door René Steenhorst ROERMOND/AALST - Een groep van vijf Belgische ziekenhuizen komt honderden in nood verkerende Nederlandse hartpatiënten te hulp. Op dit moment wachten ruim 1250 hartzieken al langer dan twee maanden, sommigen zelfs ruim acht en een halve maand, op een levensreddende hartingreep.

De vijf centra liggen in de Nederlands-Belgische grensstreek. Het vooraanstaande Onze Lieve Vrouw-ziekenhuis (OLV) in Aalst vervult een coördinerende rol bij het 'verdelen' van hartpatiënten over de betreffende Vlaamse ziekenhuizen. Dit centrum kan tot medio 2003 driehonderd Nederlanders behandelen. Het ziekenhuis Oost-Limburg in Genk heeft voor dezelfde periode capaciteit over voor circa 200 Nederlandse patiënten. Indien nodig zullen naast deze twee grote ziekenhuizen nóg drie Vlaamse centra klaar staan om Nederlanders op te vangen.

Zeer urgente gevallen kunnen, na als patiënt te zijn geaccepteerd, in Aalst binnen 24 uur geopereerd worden. Semi-urgente patiënten binnen een week en de overige groep hartpatiënten binnen vier weken.

In Nederland is geen enkel gespecialiseerd centrum dat binnen een maand een hartingreep realiseert bij een patiënt zonder spoedindicatie.

Het initiatief voor deze supersnelle harthulp door België is genomen door de Stichting Nederlandse Hartpatiënten (SNH) te Roermond.

Deze heeft in de afgelopen maanden besprekingen gevoerd met het kwalitatief hoogstaande ziekenhuis in Aalst. Daar onderging enkele jaren geleden ook de Belgische koning met spoed een succesvolle hartoperatie. De SNH werkt samen met de Vlaamse patiëntenorganisatie 'No Border', die de patiënt en zijn naasten sociaal zal begeleiden.

SNH-voorzitter J. van Overveld: "Omdat de wachttijden voor hartinterventies, zoals dotterbehandelingen en openhartchirurgie, in de dertien Nederlandse hartcentra eerder toe- dan afnemen, gaan steeds meer mensen zélf op zoek naar een ziekenhuis in het buitenland waar zij snel geholpen kunnen worden. De wachttijden hebben ook al talrijke levens gekost."

,,Velen zijn het wachten beu en zoeken via het internet. Het is puur shoppen. Hartpatiënten in tijdnood komen zó zelfs in Italië terecht. Daar blijken dan geen wachtlijsten te zijn en kunnen ze meteen worden geholpen. Maar het is de vraag of al deze 'snelle' ziekenhuizen ook goede ziekenhuizen zijn. Dat kun je vaak niet uit de website van zo'n hospitaal opmaken."

De stichting Nederlandse Hartpatiënten, die midden jaren zeventig van de vorige eeuw ook groots opgezette noodluchtbruggen voor hartpatiënten naar onder meer de Verenigde Staten en Groot-Brittannië organiseerde, zegt "al jarenlang zeer goede ervaringen" te hebben met het Onze Lieve Vrouw-ziekenhuis in Aalst. "Een topcentrum! Daar steken wij onze handen voor in het vuur."

Volgens Van Overveld probeert zijn patiëntenbelangenorganisatie het Nederlandse harttoerisme binnen Europa op deze wijze te stroomlijnen. "Patiënten die, bijvoorbeeld in Groningen, al acht maanden wachttijd op hun teller hebben staan, hebben er geen enkel belang bij wanneer zij heel ver van huis geopereerd worden. Ziekenhuizen in Italië of Portugal beschikken dan wellicht over Nederlands(sprekend) personeel, maar als zo'n patiënt in de nacht plotseling in paniek raakt, is er meestal geen Nederlandse verpleegkundige die te hulp komt..."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 19 juli 2002