PLOUAY - "Ik ben niet emotioneel", snikte Karsten Kroon. En hij verborg zijn hoofd opnieuw in zijn armen. Snik. Tussen de tranen door vertelde de Tour-debutant van de Rabobank het relaas van een jonge, ambitieuze renner die uitgerekend in 's werelds grootste wielerspektakel en uitgerekend op quatorze juillet, de Franse nationale feestdag, de mooiste en de meest emotionele overwinning uit zijn prille carrière boekte. Met een vlijmscherp eindschot besliste de 26-jarige Kroon de achtste etappe en mocht hij de internationale media gaan uitleggen waar al die tranen vandaan kwamen.

Hollands Glorie in de Tour. Rabobank-renner Karsten Kroon (rechts) viert in de straten van Plouay de mooiste overwinning uit zijn carrière. (Foto: ANP)

Eindelijk, na de GP Gippingen in 2001, had Kroon zijn tweede zege als prof op zak. "Alleen werd ik toen niet emotioneel en nu wel." De tranen hadden op het podium over zijn wangen gelopen. Een trieste privé-gebeurtenis was daar mede debet aan; de vriendin van een vriend van Kroon overleed afgelopen week op vakantie in Griekenland.

De afgelopen week manifesteerde de door Egbert Koersen opgeleide Kroon zich als een rasaanvaller, die echter niet de gelegenheid kreeg om zijn specialiteit te tonen. "De controle van de ploegen met de grote sprinters was enorm. Het was vechten tegen de bierkaai. Daarbij stond er vaak tegenwind en dan kan je het helemaal vergeten." Snik.

Op weg naar de hoofdstad van de Morbihan zag het er tot de ravitaillering opnieuw niet naar uit dat een lange aanval met succes afgerond zou kunnen worden. Erik Dekker: "Er werd om de beurt gedemarreerd, maar niemand kreeg de ruimte. Na de bevoorrading viel het tempo even stil. Opeens konden wij met zeven man wegrijden en liep het verschil snel op."

Servais Knaven ...tweede...

Toen de balans werd opgemaakt, was Nederland met drie man sterk vertegenwoordigd. Naast de tandem van de Rabobank, Kroon en Dekker, was ook Servais Knaven van de partij. Hinault, Rénier en Auge vormden de Franse hoop. Namens het Italiaanse Lampre sprong Belohvosciks mee. De kampioen van Letland vormde het grootste gevaar voor het vaderlandse supertrio. Dat werd duidelijk op elf kilometer van Plouay. Een versnelling was genoeg om op een klimmetje Erik Dekker te lossen. De winnaar van de Wereldbeker is na een dijbeenbreuk in Milaan-Sanremo nog niet op zijn top en had daarom besloten om te demarreren zodat Kroon niet op kop hoefde te rijden. Dekker: "Maar ik werd op dat wippertje gelost en dan is het effect hetzelfde. Op dit moment mis ik nog net dat beetje explosiviteit. Jullie hebben de echte Dekker nog niet gezien."

Op zijn tandvlees reed de vedette van de Rabobank het gat van dertien seconden dicht. Met dank aan Belohvosciks lag de etappezege voor de snellere Karsten Kroon voor het grijpen. "Zoals hij in die laatste kilometers met zijn krachten smeet, was echt oerstom. Ik had meteen in de gaten dat hij de te kloppen man was en ben daarom in zijn wiel gaan zitten. Iedereen was afgemat, ik kende de aankomst van het WK, twee jaar geleden. De afgelopen jaren bij de profs heb ik geleerd dat ik niet altijd even sterk ben. Maar er zijn van die dagen dat alles klopt. Dit was zo'n dag en dan ben ik moeilijk te kloppen."

Na zijn overwinning in de GP van Gippingen kreeg Karsten Kroon in Plouay opnieuw de bevestiging een coureur met potentie te zijn. Bij de amateurs was hij een klasse apart en lonkte een veelbelovende toekomst als beroepsrenner. Dat viel tegen. Omdat hij in Groningen vijf jaar werktuigbouwkunde had gestudeerd, had de in Dalen geboren Kroon de simpele keuze om zijn fiets in te ruilen voor het bedrijfsleven. "Ik reed drie jaar bij de profs zonder één overwinning. Dan komen de momenten vanzelf dat je gaat twijfelen. Iedere sportman heeft daar last van. Ik had zoveel dromen. In de praktijk kwamen die echter nooit uit. Wielrennen is voor tachtig procent tegenslag en frustratie. Dat heb ik in mijn eerste jaren aan den lijve ondervonden. Toen kwam die overwinning in Gippingen en kreeg ik het vertrouwen dat er in het peloton wel degelijk plaats voor mij was."

Daar was ploegleider Theo de Rooij al veel eerder van overtuigd. "Karsten Kroon is een renner van het type Leon van Bon. Er zijn dagen dat zij onverslaanbaar zijn. De afgelopen week stond de ploeg behoorlijk onder druk. De demarrages, de valpartijen, daar werd niemand vrolijker van. Daarom hebben wij geprobeerd om de druk zoveel mogelijk af te leiden."

De fraaie etappezege deed de rest. Servais Knaven werd tweede. Erik Dekker maakte het succes compleet door beslag te leggen op de derde plaats. Oranje boven aan de Bretonse kust.

Reactie van Karsten Kroon: 'Snik.'

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 15 juli 2002