NIEUWEGEIN - Ballast Nedam heeft een dramatisch halfjaar achter de rug. De bouwer maakte gisteren bekend liefst €102 miljoen opzij te zetten om zich terug te trekken uit zijn internationale markten. Analisten hielden rekening met hooguit eenvijfde van dat bedrag.

RENÉ KOTTMAN ... iemand moet een keer het lef hebben ...

De voorziening en de aanhoudende verliesposten van het bedrijf verwoesten het vermogen van de onderneming. Maar pappen en nathouden acht bestuursvoorzitter René Kottman van het concern niet meer afdoende.

"Iemand moest een keer het lef en de moed hebben om in te grijpen", vindt hij. "Ik weet dat ik nu op de ziel trap van medewerkers die al twintig jaar voor het concern in het buitenland werken. En ook ik raak ontroerd door al die wapperende Ballast Nedam-vlaggen aan allerlei internationale kusten. Maar het kan niet anders. Voor die verantwoordelijkheden loop ik niet weg. Ik heb alle vertrouwen in een doorstart van het bedrijf."

De woorden van Kottman geven de ernst van de zaak aan. Het eigen vermogen van Ballast Nedam verschrompelde van €278 miljoen aan het eind van de eerste helft van 2001 tot €99 miljoen nu. De solvabiliteit viel terug tot 11%. Dat is veel te laag voor een bouwbedrijf. Het bedrijf heeft een negatieve operationele kasstroom van €113 miljoen. En er werd over de eerste zes maanden van dit jaar een monsterverlies van €105 miljoen geleden. Ballast hoopt dat het verlies in de tweede helft van dit jaar niet verder groeit. Maar zeker weten doet het bestuur dat niet. Het ligt er maar net aan op welke manier de Britse markt vaarwel wordt gezegd.

Bestuursvoorzitter Kottman bestudeert momenteel verschillende scenario's die elk - ook in financieel opzicht - weer anders uitpakken. "Over de manier waarop, de voorwaarden waaronder en het tempo van ons afscheid valt nog niets te zeggen. Er is dus nog geen zicht op of het huidige bedrag aan voorzieningen voldoende is."

Hoe dan ook. Dit jaar zal het zwartste worden uit de hele geschiedenis van Ballast Nedam. Zwarter nog dan doemjaar 1986. Toen werd een verlies geleden van €100 miljoen. Over winst maken, droomt Kottman alleen nog maar. Wanneer het concern weer zwarte cijfers schrijft? "Dat valt niet te zeggen", luidt zijn sombere antwoord.

"Never a dull moment bij Ballast Nedam", perst Kottman er nog als grapje uit. Aan de reeks tegenvallers in de twee jaar dat hij als bestuursvoorzitter verantwoordelijk is voor het bedrijf, wil maar geen einde komen. In die periode deed hij vier winstwaarschuwingen de deur uit. De betalingsachterstand voor de bouw van een vliegveld in Saoedi-Arabië kwam uit op €80 miljoen. Bij de aanleg van een haven in Gazastad vlogen de kogels om de oren van Ballast-personeel. Er werd een baggerschip in Indonesië aan de ketting gelegd. En ten slotte werd hij partij in de baggeroorlog door een gezamenlijke onderneming met HBG op te richten. "Dat had ik vooraf ook niet kunnen bedenken", verontschuldigt hij zich.

Kottman zegt zich volledig eindverantwoordelijk te voelen voor al die problemen. "Maar dat is wat anders dan de schuld op me nemen", vindt hij. "Ik ben hier destijds niet naar binnen gehaald om de populariteitsprijs. De beslissingen die ik nu neem, vormen juist een breuk met het verleden. De moeilijkheden in onze buitenlandse divisies waren er al toen ik hier binnenstapte."

De terugtocht uit de Britse markt is écht onvermijdelijk, vindt de voorman. De risico's zijn te groot ten opzichte van de marges. "De discussie wie het meerwerk betaalt, is een 'traditioneel ellendepunt' op de Britse eilanden. Er heerst daar een claimcultuur. De juridische kosten rijzen er de pan uit. Ik heb geen vertrouwen meer in een aantrekkelijke structurele winstgevendheid van onze Engelse activiteiten", zegt Kottman. "En dan zit er maar één ding op: de kraan dichtdraaien." De terugtrekking moet wel beheerst gebeuren, voegde de topman daaraan toe. "Met zo weinig mogelijk additionele schade."

Al vorig jaar joeg Ballast Nedam er tientallen miljoenen euro's doorheen om de Britse activiteiten er weer bovenop te krijgen. Maar het hielp niet. Toch is het niet allemaal kommer en kwel. De pijn zit vooral in het zuiden van Engeland. Bouwprojecten in het noorden van het land en in Schotland draaien wel met winst. En ook de zogeheten publiek-private projecten doen het goed. Er hebben zich dan ook al enkele kopers voor delen van de Britse Ballast-divisie gemeld.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 13 juli 2002