ROUEN - Uit beleefdheid wimpelde hij alle kritiek weg. Controversiële antwoorden zijn nu eenmaal niet aan Tyler Hamilton besteed. Wie na afloop van een rit aan hem vraagt hoe het met hem gaat, krijgt standaard dezelfde reactie: 'I'm fine and how are you?'. Zo verwerkte de Amerikaan ook als een ware gentleman de enorme blunder van zijn teammanager Bjarne Riis in de ploegentijdrit. "Dat was domme pech. Bad luck", bagatelliseerde hij het ontstane meningsverschil binnen CSC-Tiscali.

Tyler Hamilton

Een dag na de verloren ploegentijdrit waren de rijen binnen CSC weer gesloten, maar de domper van de nederlaag denderde nog na. Niet alleen had de Deense formatie woensdag de rit kunnen winnen, voor Laurent Jalabert wachtte in dat geval ook de gele trui. Op twintig kilometer van de streep reed Michael Sandstöd lek. 's Ochtends was nadrukkelijk besloten dat er alleen op Laurent Jalabert en de beide klassementsrenners Tyler Hamilton en Carlos Sastre gewacht zou worden. Maar in de wagen begon voormalig Tour-winnaar Riis te twijfelen.

"Tijdens de wedstrijd zag ik dat Michael Sandstöd misschien wel de belangrijkste schakel was. In mijn ogen kon juist hij op het laatste deel het verschil maken", analyseerde Riis. "Ik heb dat meteen via de communicatie geroepen, maar sommige renners hebben dat niet gehoord."

Door het luidruchtige publiek of door een slechte verbinding keek de helft van de renners om, terwijl er voorin werd doorgereden. De onzekerheid sloeg toe, waardoor de ploeg uiteindelijk circa een minuut verloor door op Sandstöd te wachten. "Een schande", brieste Jalabert gisteren nogmaals. "Op dat moment hadden we moeten doorrijden zoals afgesproken was. Verdomd! Vanaf de proloog had ik de gele trui binnen handbereik. Nu wordt het geel op zo'n domme manier verspeeld."

"Ach", reageerde Riis. "Jalabert mag een andere mening hebben. Daar hebben we het inmiddels al over gehad."

Repliek van Hamilton kreeg hij niet. Zijn baas tegenspreken vindt hij nu eenmaal ongemanierd. Terwijl de Amerikaanse klassementsrenner misschien wel de grootste gedupeerde van de dag was. "Natuurlijk was het een teleurstelling, maar dat hoort ook bij het wielrennen. Op dit moment moeten we naar de positieve dingen kijken. De ploegentijdrit heeft aangetoond hoe sterk ons team is. Eigenlijk sterkt deze hele affaire alleen maar ons vertrouwen."

De 29-jarige was de afgelopen drie jaar de meesterknecht van Lance Armstrong. Nu wordt hij tot een van belangrijkste uitdagers van de Texaan gerekend. In Gerona woont Hamilton desondanks nog steeds in hetzelfde appartementencomplex als zijn voormalig kopman. De twee zijn goede vrienden en ook hun vrouwen kunnen het goed met elkaar vinden. Al trainen Lance en Tyler niet meer samen. CSC-ploegleider Johnny Weltz haalde Hamilton vorige zomer over om eens voor zijn eigen kans te rijden. "Ik kende Tyler uit mijn periode bij US Postal. Hij heeft altijd geroepen dat hij ooit als kopman in een grote ronde wilde starten. Vorig jaar ben ik op hem afgestapt en heb gezegd dat het nu of nooit is. Tyler is in staat om een grote ronde te winnen. Zijn grootste beperking als ronderenner? Misschien is hij te vriendelijk."

Na zijn verrassende tweede plaats in de Giro d'Italia achter Paolo Savoldelli is het vertrouwen echter gesterkt. Zijn klassering kreeg extra waarde toen hij na afloop vertelde dat hij reeds in de zesde rit zijn rechterschouder had gebroken en enkele pezen had gescheurd. "Bewust heb ik dat nieuws stil gehouden. Ik wilde niet dat de concurrentie wist hoe ernstig ik geblesseerd was. Daarmee ondermijn je je eigen positie. Daags na de Giro heb ik me meteen laten onderzoeken. De doktoren stonden versteld dat ik met die ernstige blessure de route heb vervolgd. Misschien heb ik wel een beetje meer karakter dan menigeen."

Een voorval in zijn eerste Tour in 1998 bevestigt dat. In de rit naar Pau werd Hamilton bevangen door de hitte. Hij zwalkte over de weg, had meer dan een half uur achterstand en moest nog honderd kilometer rijden. "Stap toch af", gaf Weltz aan. Maar de Yank zette door. Voorbij de finish viel hij van de fiets en raakte even buiten bewustzijn.

In deze Tour heeft Hamilton nog steeds last van zijn schouder. Maar de pijn is draaglijk. "Het is ongelooflijk dat Hamilton met die blessure erin geslaagd is om op tijd in vorm te komen", zegt ook Riis vol bewondering. "Hij is nu weer beresterk. Toch moeten we realistisch blijven. Ik denk dat hij tussen plek vijf en tien in het eindklassement kan eindigen. De Tour is van een ander kaliber dan de Giro. Tyler heeft zich ook meer gefocust op de Giro dan op de Tour."

Aan voorspellingen doet Hamilton niet mee. Hij lacht vriendelijk, maar sensationele woorden zijn niet aan hem besteed. "Ach, het voelt goed om dit keer eens de strijd met Lance aan te gaan", zegt hij bescheiden. "Mijn tijd om op eigen benen te staan, was gekomen. Maar ik durf niet te veel vooruit te kijken. Ik ben nog nooit als leider in de Tour gestart. Dan kan ik nu toch niet zeggen dat ik de Tour kan winnen."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 12 juli 2002