LONDEN - Verliezen doet pijn, maar aan de nederlaag tegen haar zusje kleeft volgens Venus Williams tenminste nog een zwakke pijnstiller: "Ik troost me met de gedachte dat ik in ieder geval af en toe naar de schaal kan kijken." Die 'Venus Rosewater Plate', of beter gezegd een veel kleinere replica daarvan, zit vandaag in de bagage van Serena Williams. Zij onderbrak zaterdag de hegemonie van haar twee jaar oudere zus, Wimbledonwinnares in 2000 en 2001, door 'Sister Act IX' met 7-6 6-3 in haar voordeel te beslissen.

Venus Williams (rechts) verloor van haar zusje Serena. (Foto: REUTERS)

Als beloning krijgt ze een lidmaatschap voor het leven van de All England Lawn Tennis and Croquet Club, waarmee ze meer verguld leek dan de schaal en de bijbehorende cheque van bijna 800.000 euro: "Eindelijk ben ik lid van de club, ik ben helemaal opgewonden. Alle leden hebben een speciale pin, daar zit ik me echt op te verheugen."

De negende onderlinge ontmoeting tussen de twee zussen groeide op het Heilige Gras in Londen nooit uit tot een klassieker, maar de vooraf door velen gevreesde anticlimax van een toch al weinig enerverend vrouwentoernooi bleef - gelukkig - ook uit. Sterker, de Wimbledonfinale was waarschijnlijk het beste van de negen duels die de twee Jehova's Getuigen in hun profloopbaan tot nu toe uitvochten. En maakte in ieder geval één ding duidelijk: de concurrentie moet keihard aan het werk wil het voorkomen dat de finale van de US Open, over twee maanden in New York, opnieuw een familiefeestje wordt.

Vooral de 20-jarige Serena, die vandaag de eerste plaats op de wereldranglijst overneemt van Venus, speelde alsof haar eerste Wimbledonfinale niet één vlindertje in haar buik had doen ontwaken. Zonder ook maar een set bij haar tegenstandsters in te leveren, had ze zich een snelweg gebaand naar die finale, waarin ze ook door zus Venus niet tot setverlies kon worden gedwongen. Slechts heel af en toe produceerde Serena's racket een bal die als een ongeleid projectiel alle kanten - behalve de juiste - opvloog, maar over het algemeen wist zij haar kiezelharde powerslagen uitstekend te beteugelen. Als kanonskogels zag Venus de tennisballen tegen of bovenop de daarvoor bestemde lijnen vliegen en het was vaak al een wonder dat de oudste van het stel haar racket nog tegen de gele munitie kreeg. "Ik speelde helemaal niet slecht, maar Serena was gewoon beter", aldus Venus. De pijnlijke schouder, die haar normaal gesproken vernietigende service zichtbaar devalueerde, weigerde ze sportief als excuus voor de nederlaag aan te dragen.

Direct na de hoogstaande partij stelde Venus zich als 'de zorgzame oudere zus' op door Serena in te fluisteren dat ze een beleefd kniebuiginkje moest maken als haar de trofee werd overhandigd. "Toen ik hier voor het eerst won, had niemand me verteld wat ik moest doen", vertelde ze later. "Ik liep als een idioot over het centre-court. Daar wilde ik Serena voor behoeden."

Het was de enige les die ze haar zusje kon leren, verder was zaterdag de dag van Serena Williams. Haar eerste Wimbledonfinale sloot ze af als winnares, net zoals ze eerder ook al haar eerste US Openfinale (1999) en haar eerste Roland Garrosfinale (2002) in klinkende munt wist om te zetten. De ongeschreven tenniswet dat de eerste finale op elk van de vier Grandslamtoernooien tevens de moeilijkste is, gaat dus niet op voor de Amerikaanse, die samen met haar oudere zus bij drie van de laatste vier 'majors' in de eindstrijd stond. Door een enkelblessure miste Serena begin dit jaar de Australian Open, waar Venus in de kwartfinales door Monica Seles werd uitgeschakeld.

De prestaties van Serena Williams beginnen steeds meer buitenaardse proporties aan te nemen. Slechts vier nederlagen leed zij in de afgelopen twaalf maanden, waarin maar liefst 52 zeges tot zeven titels leidden. Over het behalen van de Wimbledontitel was ze kort maar krachtig: "Het maakte me allemaal niet uit wat er dit jaar ging gebeuren, maar ik moest en zou Wimbledon winnen. Dat ik ook op Roland Garros zegevierde, was een mooie bonus. Maar het draaide dit jaar allemaal om Wimbledon. Dit toernooi heeft zoveel prestige en een enorme geschiedenis; ik wilde per se deel uitmaken van die geschiedenis." Hetgeen ze sinds zaterdag doet, met een heuse ledenpin als bewijs.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 8 juli 2002