LONDEN - Zonder enige verwachting naar Wimbledon afreizen en toch teleurgesteld weggaan. Het is een beetje het verhaal van Richard Krajicek, die gisteren in zijn derde vijfsetter in acht dagen het moegestreden hoofd boog. Voor een Belg, genaamd Xavier Malisse, die het Vlaamse land zijn eerste Wimbledon-halve finalist bezorgt. Vandaag kan hij geschiedenis schrijven door als eerste Belgische man de finale van een grandslamtoernooi te bereiken. Daarvoor moet hij dan wel de Argentijn David Nalbandian, gisteren te sterk voor Nicolas Lapentti, van zich afschudden.

Richard Krajicek (Foto: AP)

En met het spel dat gisteren tegen Krajicek liet zien, moet Malisse dat klusje zeker kunnen klaren. De cijfers van het Nederland-België-onderonsje op Wimbledon (6-1 4-6 6-2 3-6 9-7) wekken dan wel de indruk dat er van een uitermate gelijkopgaande strijd sprake was, maar de objectieve toeschouwer kon tussen de cijfers door zien dat Malisse steeds een veel mooier uitzicht op de eindzege had dan Krajicek. Die had het vijf sets lang veel te druk met het verbijten van de pijn in zijn vermoeide lichaam.

"Dit was te veel van het goede, te veel partijen op rij", aldus Krajicek, die een dag eerder nog tot in de avonduren bezig was geweest af te rekenen met Mark Philippoussis. "Ik heb niet voldoende tijd gehad te herstellen. Mijn benen zagen het niet meer zitten, ik bewoog niet goed, was niet scherp. Komt bij dat Malisse in de vijfde set beregoed bleef serveren, ik heb eigenlijk nooit echt meer een kans gekregen."

Aan het Wimbledon-sprookje van Richard Krajicek, de afgelopen weken uitgegroeid tot een soort medisch wonder op benen, bleek dus toch een vroegtijdig einde te kleven. Een eindpunt dat hij zelf in eerste instantie al veel eerder had voorzien ("alles wat ik na de eerste ronde nog win, is voor mij een bonus"), maar dat naarmate het toernooi vorderde steeds verder vooruit werd geschoven. Niet alleen omdat Krajicek opvallend weinig last bleek te hebben van twintig maanden afwezigheid, maar ook omdat gevreesde namen van vedetten uit zijn speelhelft sneuvelden als frontsoldaten in de oorlog. Agassi, Sampras en Safin waren al vertrokken voordat Krajicek hen behoorlijk gedag had kunnen zeggen; en terwijl de 30-jarige Muiderberger zelf korte metten maakte met Philippoussis verslikte Greg Rusedski zich in dezelfde Malisse die gisteren tegenover Krajicek stond.

"Toen Rusedski wegviel, realiseerde ik me dat hier een enorme kans voor mij lag. En wist ik ook dat ik Wimbledon met een bittere nasmaak zou verlaten als ik niet tot de finale zou doordringen. Met alle respect voor Malisse, maar normaal gesproken moet ik deze partij winnen. En Nalbandian in de halve finale is op papier natuurlijk ook een grote kans. Het had de finale moeten worden, minimaal, maar die heb ik niet bereikt. En daar baal ik van. Want ik was hier uiteindelijk toch om te winnen, ook al kwam ik hier met een heel andere gedachte naartoe."

Richard Krajicek liet na zijn uitschakeling op Wimbledon weten in principe weer beschikbaar te zijn voor de Nederlandse Daviscupploeg, die eind september een promotie/degradatieduel in en tegen Finland speelt. "Natuurlijk moet eerst blijken dat ik weer helemaal fit ben en het hardcourtseizoen overleef", aldus Krajicek. "Tjerk (Daviscupcoach Tjerk Bogtstra, red) komt naar de US Open en daar zullen we mijn situatie bekijken." Voordat een blessure hem twintig maanden aan de kant hield, kon Krajicek altijd rekenen op een basisplaats in Oranje. "Door mijn kwartfinale op Wimbledon behoor ik op de wereldranglijst weer bij de beste tien Nederlanders. Nu moet ik nog zorgen weer bij de eerste vier te horen."

Op zijn vakantieadres in Mallorca zal Krajicek dus eerst wat nare smaakjes moeten wegspoelen, alvorens zich voor te gaan bereiden op zijn nabije tennistoekomst. "Er is nog een lange weg te gaan, maar gelukkig heeft de arm (Krajicek zat twintig maanden thuis met een elleboogblessure, red.) het prima gehouden. Fysiek ben ik echter nog niet topfit, daar moet ik in de aanloop naar het Amerikaanse hardcourtseizoen nog flink aan werken."

Dat hardcourtseizoen sluit hij in september af op de US Open, waar hij een volgende kans krijgt een van zijn grootste wensen te vervullen. "Dolgraag zou ik nog een tweede grandslamtitel winnen, dat is waar ik het allemaal nog voor doe. Veel kansen krijg je daar niet voor, maar hier heb ik er wel degelijk eentje laten liggen. Hoe fantastisch Wimbledon voor mij ook was en hoe trots ik ook op mijn vier overwinningen ben, door die gemiste kans hou ik toch een nare smaak aan dit toernooi over."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 5 juli 2002