AMSTERDAM - Professionele biljarters, die voor hun broodwinning afhankelijk zijn van het driebanden op internationaal niveau, moeten naar een andere bron van inkomsten zoeken om in hun levensonderhoud te voorzien.

Raymond Ceulemans: "Het professioneel biljarten is nog net niet verzogen, maar het scheelt niet veel. Als er niet snel iets wordt gedaan, is er geen redden meer aan." (Foto: MARC GOYVAERTS)

Door onderling gehakketak van internationale bonden en de tegenvallende economische omstandigheden is er nog maar weinig overgebleven van wat het vlaggenschip van de hele biljartsport moest worden: het professioneel driebanden om veel geld.

De in 1986 met veel tamtam gelanceerde titelstrijd om de wereldbeker driebanden, gekoppeld aan een prijzenpot van meer dan €25.000 per toernooi, is op sterven na dood. Voor het komend seizoen staat slechts één toernooi op de agenda van de Billiards Worldcup Association (BWA). In het verleden waren dat er zes tot acht per seizoen. Op de agenda voor 2002-2003 staat alleen een wereldbekertoernooi in het Brabantse Oosterhout.

De start van de BWA ging destijds met veel rumoer gepaard. Spelers en arbiters die voor deze nieuwe organisatie uitkwamen, werden zowel international als landelijk op een zwarte lijst geplaatst, wat een geboycot tot gevolg had of erger: ze werden uit hun nationale bond gezet.

De gevestigde biljartorganisaties op wereld- en Europees niveau zagen hun invloed op het topbiljarten afnemen en hebben met alle middelen geprobeerd om de BWA dwars te zitten. De laatste (tegen)zet van de gevestigde Europese bond (CEB) was de lancering van de Eurocup, als tegenhanger van de wereldbekertoernooien. De prijzenpot voor de Eurotoernooien zijn echter veel lager dan die voor de wereldbeker.

Nestor van het professioneel biljarten, de Belgische grootmeester Raymond Ceulemans, die zestien jaar geleden betrokken was bij de oprichting van de BWA: "Het professioneel biljarten is nog net niet verzopen, maar het scheelt niet veel. Als er niet snel iets wordt gedaan, is er geen redden meer aan. De huidige professionals snijden zich door te willen spelen voor de Eurocup in eigen vlees. Het prijzengeld is zo laag dat alleen de winnaar er nog iets aan kan overhouden. De rest moet gewoon geld meebrengen. Dat is toch niet gezond."

Het boegbeeld van het driebanden, die over enkele dagen 65 jaar wordt, heeft geen zin meer zich actief in te zetten voor een reddingsoperatie. "Ik heb in het verleden al genoeg mijn nek uitgestoken. Wat die Eurocup betreft, heb ik van het begin af aan gezegd dat ik daar niet aan mee doe. Ik ga geen geld meebrengen om te biljarten. Kijk, de eerste vijf jaar van de BWA waren misschien niet perfect, maar waren wel de rijkste jaren voor de spelers. Er werd toen flink verdiend en veel toernooien georganiseerd met grote publieke belangstelling. Nu is dat niet meer. Het organiseren van toernooien kost te veel geld. Alleen een invitatietoernooi in Monaco levert nog geld op, maar de rest is nauwelijks aantrekkelijk meer om aan deel te nemen."

Santos Chocron, president van de BWA, geeft toe dat het droevig gesteld is met de wereldbekercyclus. "Wij zijn nog wel in onderhandelingen met organisaties, maar er is nog niets concreets. Dat is jammer, maar het is niet anders. Hopelijk kan de BWA volgend seizoen meer toernooien aanbieden."

Voor professionele spelers lijkt er niets ander op te zitten dan via de lange band een weg te zoeken richting arbeidsbureau.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 3 juli 2002