door Tjyying Liu PEKING - Alleen de Hongkongse elite stond gisteren stil bij de viering van de vijfde verjaardag van de hereniging van Hongkong met het moederland China. De meeste Hongkongers hadden geen puf voor een feest en zagen daar ook geen aanleiding voor. Door de verslechterde economie heeft het gros van de bevolking in de afgelopen vijf jaar moeten duimen om zijn baan te behouden en politiek gezien was er ook niets om blij over te zijn.
Bejaarde demonstranten roepen protestleuzen voor de regeringsgebouwen in Hongkong. (Foto: AP)
De gewone man blijft machteloos, want zowel het kabinet als de hoogste leider, gouverneur Tung Chee Hwa, die beiden aan een tweede termijn beginnen, zijn niet democratisch gekozen.
Terwijl de Chinese president Jiang Zenin gisteren het kabinet en de gouverneur beëdigde, keken inwoners apathisch toe. Een aantal deed zijn stem wel gelden. Buiten het gezichtsveld van de Chinese hoogwaardigheidsbekleders protesteerden mensenrechtenactivisten tegen Jiang en andere politieke leiders in Peking. Eén groep droeg een doodskist mee, die China's moorddadige regime symboliseerde.
Vlakbij protesteerden ongeveer 100 Falun Gong-aanhangers. Gezeten in een lotuspositie riepen zij Peking op het agressieve en vaak dodelijke politieoptreden tegen volgelingen te stoppen.
Volkslied
Binnen bij de verjaardagsceremonie viel echter geen dissonante klank. Hongkong heeft zijn kapitalistische systeem behouden, zei een positieve Jiang tijdens de verjaardagsceremonie. Nu wordt het tijd dat de stad het vasteland steunt, vervolgde de president van China. Terwijl een politiekapel het Chinese volkslied speelde en de vlaggen van Hongkong en China werden gehesen, was een minderheid optimistisch.
Het wordt allemaal beter in de komende vijf jaar, dacht een patriottistische enkeling die de mening van Jiang deelt dat het 'één land, twee-systemenprincipe' goed werkt in Hongkong. Velen geven toe dat Peking zijn belofte, bedacht door de voormalige leider Deng Xiaoping, nagenoeg is nagekomen. Het beleid houdt in dat Hongkong zijn autonomie voor 50 jaar na de overdracht in 1097 geheel behoudt. Inwoners van de havenstad genieten tot dusver de westerse vrijheid. Maar het merendeel van de bevolking is minder optimistisch over de toekomst en over hun leider Tung Chee Hwa. Langzaam maar zeker wordt er aan de vrijheid geknabbeld, vrezen de critici. Tung en zijn regering zijn de afgelopen tijd steeds strenger op gaan treden tegen mensen die kritiek uiten op Peking. Onlangs werden pro-democratieactivisten vlak voor hun protest gearresteerd omdat ze geen vergunning hadden aangevraagd. En twee weken geleden werd een aantal Falun Gong-volgelingen voor het eerst voor het gerecht gedaagd voor hetzelfde vergrijp. Talloze mensenrechtenactivisten, dissidenten en academici is toegang tot de stad geweigerd, iets wat voor 1997 nooit zou zijn gebeurd. Hoewel in de miniconstitutie die voor de overdracht in 1997 werd opgesteld, beloofd werd dat ná 2007 Hongkong zelf het recht zou eigen leiders te kiezen, heeft Tung dit afgehouden.
Veel Hongkongers hebben daarom genoeg van de gouverneur. In hun ogen doet hij te veel zijn best om Peking tevreden te stellen in plaats van te denken aan het belang van hun stad. Als het aan hen lag, was Tung nooit herkozen. Hier ligt het grootste probleem van Hongkong, de meerderheid heeft géén stemrecht. Dat is voorbehouden aan een uiterst zorgvuldig gekozen pro-Peking-commissie.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}
