DAEGU - Het spel in de laatste 45 minuten van zijn Zuid-Koreaanse spelers in de kleine finale tegen Turkije en het emotionele afscheid, bol van symboliek, dat volgde, spoelden de wansmaak voor het grootste gedeelte weg bij Guus Hiddink. De bondscoach had zich in de eerste helft zitten verbijten toen Turkije kinderlijk eenvoudig uitliep naar 3-1 en hij met het uiteindelijke 3-2 verlies voor de tweede keer in successie vierde werd met zijn ploeg op het WK.

De succescoach van Zuid-Korea Guus Hiddink wordt ondanks de 3-2 nederlaag tegen Turkije door z'n spelers in de kladden gegrepen en gejonast. (Foto: REUTERS)

,,Driedubbel kromme tenen kreeg ik van m'n spelers in de eerste helft. Vooral van de verdedigers. Ik ben er doodziek van als je ziet hoe ze de wedstrijd uit handen geven. Juist omdat het m'n laatste wedstrijd is. Het had niets met het Zuid-Koreaanse voetbal te maken, dat we op het WK hebben gespeeld en wat we zo graag willen zien: agressief, jagend, snel en aanvallend."

Aanvoerder Hong Myung-Bo en Lee Min-Sung maakten het het bontst van allemaal. De 33- en 28-jarige verdediger gingen alle duels uit de weg terwijl eerstgenoemde zich in de tiende seconde verslikte, waardoor Hakan Sükür een tel later z'n eerste doelpunt van het toernooi scoorde. Hoewel een wedstrijd te laat vierde de 'Stier van de Bosporus' de treffer alsof het de 'golden goal' betrof in de halve finale tegen Brazilië.

,,Als we niet scherp zijn, wordt dit direct afgestraft door een ploeg als Turkije", analyseerde Hiddink, die aanvoerder Hong bij zijn afscheidswedstrijd als international doodleuk wisselde in de rust. ,,Ik had geen keus." Het is trouwens onbegrijpelijk dat Hong is uitverkoren voor het sterrenelftal van het WK. Daar zal de politiek een steentje aan hebben bijgedragen. ,,Ik heb al aangegeven dat ze hier de komende jaren veel aandacht moeten besteden aan het opleiden van enkele moderne verdedigers. Verdedigen is vaak een vies woord in Zuid-Korea, maar het hoort er wel bij als je zo aanvallend wilt spelen als wij doen en wat op het lijf van de Zuid-Koreaan is geschreven."

Hoewel Lee Eul-Yong met een schitterende vrije trap gelijkmaakte, ging de tandem Sükür-Ihan Mansiz op volle toeren draaien en stond het na een half uur 3-1. Ahn Jung-Hwan zag een rechtmatige treffer afgekeurd vanwege buitenspel. Na twee nagenoeg foutloze Europese arbiters in de halve finales zaten Saad Mane uit Koeweit en zijn grensrechter Ali al Traifi uit Saoedi-Arabië er weer helemaal naast.

,,In de tweede helft herkende ik m'n team gelukkig weer en hoewel we verloren, konden we met opgeheven hoofd het veld verlaten." 'De Rode Muskieten' van Hiddink deden hun bijnaam weer eer aan en gaven met de eindstreep in zicht allemaal nog eens vol gas. De Zuid-Koreanen zaten overal ouderwets bovenop en kregen legio kansen. Alleen de sterkste stofzuiger van allemaal, Song Chong-Gug, wist in de 90e minuut een fantastische Rüstü Recber in het Turkse doel te verschalken. ,,Te laat om gelijk te komen, maar op dat team kon ik trots zijn en onze fans verdienden die tweede helft als afsluiting", streek Hiddink na afloop de hand over z'n hart.

Spontaan brak er na de heerlijke wedstrijd voor de neutrale voetballiefhebber een spontaan feest los met Zuid-Koreanen en Turken hand in hand. De vriendschappelijke banden tussen beide naties, voortgekomen uit het samen optrekken in de burgeroorlog tegen het communistische Noord-Korea, werden prachtig uitgedragen. Spelers droegen elkaars shirt, vlaggen, kusten de symbolen daarop, de Turken werden massaal toegejuicht door de 63.000 fans die een gigantische Turkse vlag op de tribune ontrolden. Een atmosfeer van kippenvel en tranen.

Uiteindelijk vertrokken de Turken naar de catacomben om Zuid-Korea de gelegenheid te geven afscheid te nemen van haar fans, die als voorbeeld kunnen doorgaan voor alle voetbalsupporters in de wereld. Hiddink: ,,Ze zijn warm, spontaan, hebben iets van Spaanse passie, respecteren de tegenstander, laten je niet vallen, blijven aanmoedigen en zijn wars van geweld. Zo heb ik het m'n hele leven niet meegemaakt. "

Als dank voor die geweldige - positieve - steun maakten alle spelers en leden van de begeleidingsstaf een rondje op de middencirkel en bogen voor het publiek. Een gewoonte om te bedanken in Zuid-Korea. Echter als ultieme dank ging iedereen op het veld door de knieën - inclusief alle Nederlanders - en kuste de grond, wat de 63.000 tot uitzinnigheid bracht. Een dag later is de dankbetuiging wel honderden keren herhaald op de Zuid-Koreaanse televisie.

Na het geweldige massale vaarwel volgde het individuele afscheid, gestuurd door het publiek. Eerst was het de beurt aan Chung Mong-Joon, de man die de helft van het WK naar Zuid-Korea haalde door het voor de neus van aartsrivaal Japan weg te kapen. Daarna klonk het 'Hiddink Hero' en z'n Koreaanse naam 'Hee Dong-Goo' en werd de Nederlander door z'n spelers in de kladden gegrepen en gejonast. Z'n pak bleef droog . ,,Je wordt niet in bad gegooid, maar we gaan in het hotel zeker met taart gooien. Dat is gewoonte hier."

De tweede helft en de huldiging werkten de kater bij Hiddink en de andere spelers en begeleiders van Zuid-Korea snel weg. ,,Ik word door de Zuid-Koreanen vaak bedankt voor m'n werk . Ze moeten alleen niet vergeten dat zij mij alle vrijheid hebben gegeven om onze droom waar te maken. Achteraf geeft het veel voldoening als je ziet wat we hebben bereikt met de eerste Zuid-Koreaanse overwinning ooit op een WK tegen Polen, het overleven van de groepsfase en zelfs het bereiken van de halve finale, uniek in de geschiedenis van het Aziatische voetbal. Een groot hoogtepunt, een avontuur wat ik nooit gemist zou willen hebben."

Waarna Hiddink toch even z'n kritische Nederlandse bril opzette. ,,Toch, deze laatste wedstrijd tegen Turkije had ik dolgraag gewonnen en die halve finale tegen Duitsland ook. Je voelde dat we dat duel in handen kregen, maar een foutje in de opbouw kostte ons de kop." Nooit tevreden, altijd meer willen, geen slechte eigenschap voor een coach. Met zo'n instelling kan Zuid-Korea deze beste prestatie ooit wellicht eens verbeteren.

Zuid-Korea - Turkije 2-3 (1-3). 1. Sükür 0-1, 9. Lee Eul-yong 1-1, 12. Mansiz 1-2, 32. Mansiz 1-3, 90. Song Chong-gug 2-3. Scheidsrechter: Mane (Koe). Toeschouwers: 63.483. Gele kaart: Lee Eul-yong (Zuid-Korea), Rüstü, Mansiz (Turkije).

Zuid-Korea: Lee Woon-Jae; Song Chong-Gug, Lee Min-Sung, Hong Myung-Bo (46. Kim Tae-Yong) en Lee Eul-Yong (65. Cha Du-Ri); Park Ji-Sung, Yoo Sang-Chul, Lee Young-Pyo en Lee Chun-Soo; Ahn Jung-Hwan en Seol Ki-Hyeon (79. Choi Tae-Uk).

Turkije: Rüstü Recber; Fatih Akyel, Alpay Izalan, Bülent Korkmaz en Ergün Penbe; Umit Davala (76. Okan), Tugay Kerimoglu, Yildiray Bastürk (86. Tayfur) en Emre Belözoglu (41. Unsal); Ilhan Mansiz en Hakan Sükur.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 1 juli 2002