ZETTEN - Ergens in het landelijke Zetten vond Bart Voskamp de rust die hij nodig had om zijn carrière een vervolg te geven. Na de Tour de France van 2000 keerde hij terug naar zijn roots. Louter uit praktische overwegingen en zeker niet om fiscale redenen vertoefde hij met zijn gezin jarenlang in Meerle, net over de Belgische grens. Natuurlijk was Erik Dekker een aardige buurman, maar toch. Er ontbrak iets. "Ik had nooit weg moeten gaan. Hier is mijn gezin tot rust gekomen en ikzelf ook. Nu, op 34-jarige leeftijd, weet ik hoe belangrijk dat is. Laat? Inderdaad. Maar beter laat dan nooit."

Bart Voskamp

De kopman van BankGiroLoterij heeft geen enkele moeite met de status van laatbloeier. Zo zit zijn karakter nu éénmaal in mekaar. Elf jaar geleden werd hij Nederlands kampioen tijdrijden. Voor Leon van Bon en Servais Knaven. Destijds had hij er geen benul van dat deze titel veel meer betekende dan een eerste plaats. 'Een sterke tijdrijder beschikt over een goede motor', is één van de lijfspreuken van Peter Post. Inmiddels heeft ook Bart Voskamp het gelijk van de Amstelvener bewezen. Vorige maand won hij de Ronde van België, begin juni volgde een fraaie tweede plaats in de Ronde van Luxemburg. Prestaties waardoor de Gelderlander morgen automatisch tot de favorieten op het NK behoort. Een status, die Voskamp zelf afzwakt. Hij kent het parcours rond Nijmegen als geen ander, maar dat geldt ook voor het ongrijpbare fenomeen genaamd vorm. "Vanaf begin mei ben ik al in orde. Ik ben niet slecht, maar zie mijzelf niet als favoriet. Eerder als een gevaarlijke outsider. Er zitten dit jaar twee klimmetjes in het parcours. Wie het verschil kan maken, moet het daar doen."

In ieder geval staat er een andere Bart Voskamp aan het vertrek dan een jaar terug. De knecht is kopman geworden. Eindelijk. "Pas dit voorjaar is dat proces echt afgerond. Het gaat erom dat je het vertrouwen wint van je ploeggenoten. Dat kan alleen als je eerst veel geeft. Een keer op kop rijden en dan nog een keer. Je kunt jezelf ook meteen laten afzakken met het idee dat je werk erop zit. Een kwestie van gunnen, dat is het."

Spreekt hij uit ervaring. In 1980 stond het hele land op zijn kop toen Joop Zoetemelk de gele trui won. Ook Bart Voskamp genoot, maar met name van het optreden van meesterknecht Johan van der Velde, met wie hij zich veel gemakkelijker kon identificeren.

"Dat kwam omdat ik mijzelf nooit als beroepsrenner heb gezien. Ik dacht dat ik te weinig connecties had om die stap te maken. In '92 werd ik tweede in de tijdrit van de Tour de l'Avenir en derde in het eindklassement. Dat viel op. Op het allerlaatste moment werd ik prof."

Vier jaar later won hij de Tour-etappe naar Hendaye. Door een arbitrale dwaling van scheidsrechter Martin Bruin werd hij in '97 in Dyon bestolen. Na een enerverende sprint met Jens Heppner werd Voskamp als winnaar gediskwalificeerd. Het onrecht heeft hij eigenlijk nooit verwerkt, omdat er geen herkansing meer kwam.

"Mijn Tour-etappe werd door Cees Priem omschreven als een incident en niet gehonoreerd met een aanzienlijke salarisverhoging. Ook daarom baalde ik zo van die diskwalificatie. Ik won in dat jaar nog wel een rit in de Vuelta, maar dat spreekt toch minder tot de verbeelding."

Door de dubieuze dopingpraktijken waarvan TVM in de Tour de France van '98 werd beschuldigd, overwoog Voskamp om te stoppen met de wielersport. "Wij waren geen criminelen, maar werden wel zo behandeld. In politiewagens werden wij naar het ziekenhuis vervoerd om bloed- en urinemonsters af te geven. We moesten een haar inleveren voor DNA-onderzoek. Ik zal nooit de motoren met de fotografen vergeten die naast ons kwamen rijden. Alsof prinses Diana in de auto zat."

Na door TVM-ploegleider Priem te zijn afgedankt en na een kortstondig avontuur bij het Italiaanse Polti, koos hij voor de relatieve luwte van BankGiroLoterij. En begon deel twee van zijn carrière. "Dat kwam vooral door de verhuizing naar Zetten. In Meerle heb ik nooit kunnen ontdekken of ik links- of rechtsaf moest om te gaan trainen. Hier rij ik zo naar de Grebbeberg of de Posbank. Bekend terrein. Mooi en rustgevend. In mijn benen, maar vooral in mijn hoofd."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 29 juni 2002