Nee, Loek van Wely zal niet meer in te halen zijn. Ja, hij speelt een uiterst sterk kampioenschap. En ja, de prolongatie van zijn titel, die over twee ronden plaats zal vinden, zal verdiend zijn. Van Wely leverde gisteren weer een bewijsje daarvoor af. Hij had zwart tegen Reinderman, kreeg de gelegenheid zijn geliefde Najdorf te spelen en in een scherp spelletje met wederzijdse aanvalskansen bracht hij te midden van de problemen een stukoffer dat de mogelijkheden van wit op de koningsvleugel tenietdeed, terwijl hij - Van Wely - uitzicht behield zowel op aanval als op een gunstig eindspel. De strijd bleef boeiend, maar was in feite toch gestreden, vooral toen Reinderman éénmaal de allerbeste zet verzuimde.

Hij werd weggetikt in het eindspel en daarmee heeft Van Wely een punt voorsprong op Tiviakov, die de strijd met hem tot aan het einde toe heeft volgehouden. Ook gisteren leek Tiviakov - na aanvankelijk slecht, althans zeer matig, uit de opening te zijn gekomen - tegen John van der Wiel weer op winst af te gaan.

De curieuze materiaalverhouding (vijf pionnen tegen een stuk) liet zwart weinig kansen over, maar in het vervolg van de partij toonde Van der Wiel een schier bovenmenselijke taaiheid. Urenlang bleef hij loeren op kansjes en uiteindelijk slaagde hij erin de zaak met een miraculeuze remisewending te bekronen. Een verdiende puntendeling, en door beiden zwaar bevochten.

Misschien de grootste held van de dag was toch Sipke Ernst. Hij won met zwart van Harmen Jonkman (die wel veel te slikken krijgt in Leeuwarden) en hij deed dat in een alleraardigste, moeilijke partij. Aanlokkelijke offers dienden zich aan die niet op het bord kwamen omdat zij net niet doorgeslagen zouden hebben.

In de loop van het spel werd duidelijk dat Jonkman - nu zijn aanval niets werd - uiteindelijk noch tegen zijn eigen tijdnood, noch tegen de tegenstander bestand was. Een fraaie winst, die Ernst (held der Friezen) op een vierde plaats brengt en op schootsafstand van een grootmeesterresultaat. Hij heeft nog één punt uit twee partijen nodig daarvoor.

Interessant, scherp, maar goed verdedigd was Sokolov-Nijboer. Een verdienstelijke puntendeling voor beiden en ook Van der Doel was op stoot. Jansen speelde tegen hem een Siciliaan, op de manier zoals ook Van Wely ze vaak verloren heeft. Het bleek toch wel heel moeilijk te spelen voor zwart en in een golf van aanvallen ging hij ten onder.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 28 juni 2002