AMSTERDAM - "Onfatsoenlijk, zakkenvullers en dieven", zijn de woorden die de leden van de legendarische popgroep The Cats momenteel met de regelmaat van de klok in de mond nemen wanneer ze praten over hun platenmaatschappij EMI. Razend, maar vooral teleurgesteld, zijn de mannen die in de jaren zestig en zeventig de wereld trakteerden op songs als 'One Way Wind', 'Be my day', 'Lea' en 'Vaya Con Dios'. Unieke melancholische samenzang, ongeëvenaard tot op de dag van vandaag en ooit voorzien van het predikaat Palingsound.

Ja, vandaag vloeit het bier en de korenwijn rijkelijk en gaan de schalen bitterballen en Hollandsche haring rond in het Volendamse hotel Spaander. Want met veel tromgeroffel en bazuingeschal wordt een prachtige cd-box, inclusief een dvd met daarop oud beeldmateriaal, met de gouden muziek van 'onze' Cats gelanceerd. Radio 192 zendt het hele spektakel, uiteraard gelardeerd met de schitterende opgepoetste, digitaal geremasterde, opnames van het beroemde vijftal vanaf drie uur 's middags uit. En tal van gasten zijn uitgenodigd, zoals Lex Harding, Eddy Becker en leden van groepen die eveneens furore maakten ten tijden van de hoogtijdagen van The Cats. Om gezellig te komen over praten 'over de rijk gevulde geschiedenis van The Cats' zoals het presentatiefeest door platenmaatschappij EMI is aangekondigd.

Iedereen van enige betekenis rond The Cats zal op het presentatiefeest aanwezig zijn om het glas te heffen op deze langverwachte cd-box. Alleen de leden van The Cats zelf zullen ontbreken. De heren zijn niet echt meer welkom, omdat ze de bonzen van EMI "onfatsoenlijke zakkenvullers" noemen, die "voor de zoveelste keer gemene trucjes uithalen om iedere cent die er met de muziek van The Cats te halen valt, in eigen zak te steken."

"We waren goed genoeg om promotie te komen maken. Dat werd ons vlak voor deze presentatie gevraagd", zegt een verbolgen Arnold Mühren, voormalig bassist. "Tot voor kort wisten we nauwelijks iets van het verschijnen van deze cd-box. De liedjeskeuze, de volgorde, noem maar op."

"Het is natuurlijk prachtig, zo'n cd-box", zegt Jaap Schilder, oud-gitarist. "Alle Cats-centjes zijn meer dan welkom. Zeker als je, zoals ik, in de WAO zit. En dat geldt ook voor de weduwe van drummer Theo Klouwer. Je mag er toch vanuit gaan dat als de platenmaatschappij er wat aan verdient, wij dat ook mogen."

"Dit geintje is echt niet nieuw hoor", zegt Mühren. In 1994 hebben we, zonder Piet Veerman, die toen aan een solocarrière bezig was, nog een The Cats-album uitgberacht. Op verzoek van EMI. 'Shine on' heet die. Leuk, ga maar maken, over contractherziening praten we nog wel. Niks dus, tot op de dag van vandaag niet..." Zanger Piet Veerman is helemaal niet blij met het verschijnen van deze box: "Wij worden er nauwelijks een cent wijzer van en ieder woord dat ik er aan vuil maak beschouw ik als promotie. Nee hoor, ik heb er mijn buik van vol."

"Kletskoek! We hebben wel degelijk om de tafel gezeten. Zelfs een verdubbeling van de royalities geboden. Maar daar gingen ze niet mee akkoord", zegt Rick den Outer, manager bij platengigant EMI.

Een verdubbeling? Van 2,5 cent naar een stuiver? Een vet contract was dat in 1968 immers niet. Maar ja, The Cats, dáár had indertijd geen ziel ooit van gehoord. Een hongerig bandje, vijf jongens uit Volendam die een gat in de lucht sprongen omdat hun liedjes zouden worden uitgebracht. Een droom die in vervulling gaat. Dus werd dat laat-eerst-maar-eens-zien-wat-je-waard-bent-contract subiet en gretig getekend. En laten die 'liedjes', nu ook allemaal hits worden. Wereldberoemde evergreens, stuk voor stuk.

Gouden eieren voor de platenmaatschappij. En ook deze cd-box zal als warme broodjes over de toonbank gaan. Dat is voor het inkoppen. Bijkans iedere dertiger, veertiger en vijftiger zal toch graag het complete oeuvre van The Cats in de cd-bak willen hebben staan. Een investering van praktisch nul, want al het materiaal is er al. Kwestie van domweg incasseren. Dan zou het toch op zijn minst fair zijn om ook de mannen die deze grandioze muziek hebben gemaakt, tenminste gelijkwaardig te laten meedelen? "We houden ons hier keurig netjes aan het contract uit 1968", zegt de EMI-manager. "Daar valt niets tegen in te brengen. Die jongens hebben indertijd dat contract toch echt bij hun volle verstand getekend."

Zo lusten we er nog wel één... Ik ben benieuwd of de korenwijn en de maatjes haring vanmiddag nog steeds zo lekker zullen smaken.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 28 juni 2002