TOKIO - Hij heeft zo'n beetje alle wedstrijden gezien. De meeste thuis voor de buis en een paar keer lagen er kaartjes klaar in Yokohama en Saitama, dat bij hem om de hoek ligt. Wim Jansen heeft zijn ogen dus goed de kost gegeven tijdens het WK 2002, dat hij met gemengde gevoelens heeft gevolgd. "Het was heel onberekenbaar, omdat iedereen van iedereen kon winnen. Met de spanning was dus weinig mis. Alleen ontbrak in vrijwel alle wedstrijden de extra kwaliteit die je tijdens een WK hoopt te zien. Dit hoort het summum te zijn, hier horen de trends te ontstaan en hoort de toon voor de komende vier jaar te worden gezet. Helaas heeft niet één elftal dat kunnen brengen."

Daarom nuanceert de huidige trainer van de Japanse club Urawa Red Diamonds ook de prestaties van het nationale elftal van Japan. "Er is in ieder geval geen stijl geïntroduceerd, die je de clubs in de J-League zou kunnen aanreiken. Daarom verwacht ik ook, dat iedere coach straks gewoon zijn eigen gang gaat. Ik doe dat zeker bij Urawa Red Diamonds. Want welke Japanse voetbalcultuur zou ik bij de club moeten introduceren? Zo heb ik nooit contact gehad met Philippe Troussier (de Japanse bondscoach, red.) over zijn technisch beleid en hoe hij dat naar de clubs vertaald zou willen zien. Daarom ben ik bang, dat wat hier is neergezet over vier jaar niet richting het WK 2006 is doorgetrokken."

Dus een momentopname? Wim Jansen: "Ik ben bang van wel. Twaalf jaar geleden verraste Kameroen de wereld. Vier jaar later voegde Nigeria zich daarbij en verwachtte iedereen, dat het Afrikaanse voetbal door zou breken. Maar wat blijkt? Kameroen en Nigeria haken af en worden nu afgelost door Senegal. Er is dus geen continuïteit en daarom ook geen garantie voor kwaliteitsverbetering."

Wat de ex-speler van Oranje, Feyenoord en Ajax tijdens het WK vooral tegenviel, was de behoudende speelwijze waarvoor de meeste coaches kozen. "Doorgewinterde ploegen als Italië, Spanje en Engeland speelden vaak te veel naar achteren toe. Maar als je je te nadrukkelijk rond je eigen strafschopgebied op gaat houden, dan kan één fout al fataal zijn. Terwijl goed verdedigen juist heel boeiend kan zijn. Omdat als dat ver van het eigen doel gebeurt en de spelers goed staan opgesteld, je eigenlijk al aan het aanvallen bent. Guus Hiddink is de enige geweest, die dat met Zuid-Korea gedaan heeft. Daardoor kon hij vaak veel druk naar voren zetten, waardoor het voor de tegenstander heel moeilijk werd om de counter te plaatsen."

De naam Guus Hiddink is gevallen. Ook Wim Jansen is vol lof over hetgeen zijn collega heeft gepresteerd. "Maar net als bij Japan, heb ik m'n twijfels over het vervolg. Op het succes van Zuid-Korea zit heel nadrukkelijk de stempel van Guus gedrukt. Hij heeft precies geweten wat hij wilde en wat zijn einddoel was. Daarbij kreeg hij de onvoorwaardelijke steun van zijn Koreaanse bazen. Uiteindelijk heeft zijn ploeg zichzelf overtroffen. Omdat het durfde, voldoende power en snelheid kon ontwikkelen en soms ook geluk had."

Geluk dat Argentinië bijvoorbeeld ontbeerde. Wim Jansen: "Voor het toernooi was het zonde, dat de Argentijnen er zo snel uitlagen. Dat was eigenlijk het enige team, dat de kwaliteit had om een extra dimensie aan het toernooi te geven. Maar ja, als je geen geluk hebt of geen geluk kan afdwingen, dan is zelfs veel kwaliteit geen garantie voor succes. Maar jammer was het wel. Net zoals dat voor de afwezigheid van het Nederlands elftal geldt. Met de kwaliteit van de spelers en het idee van voetballen had Oranje hier ver kunnen komen."

Wim Jansen heeft dus af en toe een goed elftal gezien. "Dat is dus te weinig. Het hele toernooi heb ik nooit het gevoel gehad, dat één bepaald team het in zich had om wereldkampioen te worden. Vrijwel nooit werd een wedstrijd gedicteerd. Dat had vooral veel met de voorzichtigheid van de meeste coaches te maken. Ondermeer bij het vleugelspel kwam dat tot uiting."

De ras-Feyenoorder berijdt dan één van zijn stokpaardjes. "Ik houd van buitenspelers, maar weet dat ze tegenwoordig niet meer voor het oprapen liggen. De Brazilianen lossen dat vaak heel creatief op, door de buitenkanten door steeds wisselende spelers te laten bezetten, omdat ze geen echte links- en rechtsbuiten hebben. Ik wil er alleen maar mee zeggen, dat er allerlei varianten te bedenken zijn, om de bezetting van de vleugels in te vullen. Probleem was alleen, dat veel ploegen dat helemaal niet deden. Toch een kwestie van instelling. Want Guus Hiddink zorgde wel, dat hij altijd aan de zijkant een aanspeelpunt had. In de wetenschap, dat de tegenstander altijd een mandekker moet opofferen. En is zo'n aanvaller ook nog eens in vorm, dan krijgt hij twee man bij zich en houd je ergens in het veld een speler over. De kunst is dan om optimaal van die extra vrije man te profiteren. Maar ja, als je überhaupt geen trek hebt om naar zo'n voordeel op zoek te gaan, dan houdt het natuurlijk op."

Vorige week is Wim Jansen met zijn selectie de voorbereiding op het nieuwe seizoen in de J-League gestart. Een trainingskamp waarin dus weinig elementen van het WK 2002 verwerkt zullen worden. De Nederlander tot slot: "Daarvoor zijn het toch te veel momentopnames geweest, terwijl voor mij juist de continuïteit van Urawa Red Diamonds zo belangrijk is. Wat dat betreft, heeft het WK mij als coach weinig aangereikt. Helaas, moet ik zeggen."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 27 juni 2002