De kalender mag de maand april dan wel als grasmaand aanwijzen, maar de Nederlandse tennissers trekken zich daar op het ogenblik niets van aan. Op de groene sprieten voelen Sjeng Schalken en Raemon Sluiter zich de laatste weken beter thuis dan ooit, hetgeen ze gisteren op de heilig verklaarde sprietjes van deze aardkloot nog maar eens onderstreepten. Zonder ook maar een set te verliezen plaatsten de Nederlanders zich voor de tweede ronde van Wimbledon, dat maandag in de persoon van Richard Krajicek ook al een winnende Nederlander had verwelkomd. (Foto: EPA)

LONDEN - De kalender mag de maand april dan wel als grasmaand aanwijzen, maar de Nederlandse tennissers trekken zich daar op het ogenblik niets van aan. Op de groene sprieten voelen Sjeng Schalken en Raemon Sluiter zich de laatste weken beter thuis dan ooit, hetgeen ze gisteren op de heilig verklaarde sprietjes van deze aardkloot nog maar eens onderstreepten. Zonder ook maar een set te verliezen plaatsten de Nederlanders zich voor de tweede ronde van Wimbledon, dat maandag in de persoon van Richard Krajicek ook al een winnende Nederlander had verwelkomd.

"Misschien moeten Sjeng, Richard en ik maar eens gaan pleiten voor een grasseizoen van acht maanden", opperde Sluiter, naast een paar geweldige tennisslagen ook altijd goed voor wat kwinkslagen. "Al vrees ik dat we bij een dergelijke campagne te veel tegenstanders krijgen. Er zijn helaas nog een paar bussen vol tennissende Spanjaarden die helemaal niets met gras te maken willen hebben."

Die bus laten Schalken en Sluiter voorlopig even aan zich voorbijgaan. Ze verschenen gisteren tegelijkertijd op twee verschillende banen van Wimbledon, waar ze subliem en in recordtempo afrekenden met hun tegenstanders. Schalken raasde voorbij de Deen Kristian Pless (6-3 6-3 7-5), Sluiter langs Tommy Robredo (6-1 6-4 6-4). Nog even en de Nederlandse tennisbond mag de leus 'Nederland, grasland' gaan voeren.

Wat de uitslag al verklapte, kwam een opgewekte Sluiter na afloop graag nog even bevestigen. "Dit was tweeëneenhalve set bijna perfect. Toen ik in de derde set het gas even iets losliet, werd het meteen moeilijker dan ik wilde. Tegen zo'n speler moet je het gas ook niet loslaten, maar hem gelijk de strot dichtknijpen."

Schalken was, zoals altijd, verbaal wat beschaafder voor zijn tegenstander, die hem klaarblijkelijk verrast had met zijn goede spel. "In die Pless bleek ik een heel moeilijke tegenstander te hebben, hij speelde veel beter dan ik had verwacht, vooral met zijn forehand. Gelukkig had hij geen kaas gegeten van services op het lichaam, dus daar heb ik hem flink mee bestookt", aldus de Limburger, die nog steeds met pijnstillers speelt om zijn opspelende rug tot kalmte te manen.

Het waren bescheiden woorden van een bescheiden tennisser die zich een dag eerder als bescheiden toernooiwinnaar (Rosmalen) op Wimbledon had gemeld. Met de omschakeling van het anonieme Rosmalen naar het uitbundige Londen had Schalken weinig moeite gekend: "Vroeger raakte ik na een toernooizege echt in een roes, maar dat is niet meer het geval", aldus Schalken, inmiddels in het bezit van zeven titels. "Die toernooizeges komen bij mij echt nog steeds uit de lucht vallen. Toen ik de loting in Rosmalen zag, hield ik eerlijk gezegd geen rekening meer met de titel."

Die uitspraak is tekenend voor Schalken. Het is dat de immer met cijfertjes strooiende spelersbond ATP geen statistieken over bescheidenheid bijhoudt, anders mocht de Limburger zich al een tijdje de nummer één op die wereldranglijst noemen. Op de wél bestaande lijst kan hij zijn beste positie ooit (22e) passeren door op Wimbledon voor het eerst in zijn loopbaan de vierde ronde van een grandslamtoernooi te bereiken. "Ik heb echt geen vierde-rondecomplex, ook al lees ik regelmatig dat het wel zo zou zijn", toonde hij zich na afloop van zijn partij ook verbaal eventjes weerbaar. Waarna hij snel weer de hem beter passende schuchtere weg insloeg. "Ik voel me gewoon lekker bij die bescheidenheid, zo ben ik en zo moet iedereen me maar nemen."

Sluiter biedt wat dat betreft passend tegenwicht. "Zonder bluf, ik denk dat die Robredo stiekem best wel baalde toen hij zag dat-ie in de eerste ronde tegen mij speelde. Ik denk dat ik, buiten de geplaatste spelers, de slechtste loting ben", meldde hij vol overtuiging. En of daar nu wel of niet een vleugje Rotterdamse bluf bij kwam kijken, feit is dat zijn optreden gisteren op showcourt dertien die woorden meer dan voldoende onderbouwde. Geen spoor van de speler die de eerste vijf maanden van 2002 bijna hopeloos op zoek was naar de eerste overwinning; Sluiter deelde op de groene zoden alle lakens uit en Robredo kon geen moment duidelijk maken waarom hij op de ranglijst van dit jaar (Champions Race) maar liefst 67 plaatsen hoger staat (26 om 93) dan de Nederlander.

"Ach, zo snel kan het gaan", dacht Sluiter nog even terug aan de eerste maanden van het jaar, waarin hij slechts op Challenger-niveau wist te scoren. Pas op de grasbanen van Queens kwam hij twee weken geleden tot bloei (halve finales) en gisteren op Wimbledon ging alles opnieuw precies zoals hij het wilde. Althans, bijna alles, want zijn voorkeur om in de tweede ronde tegen de Fransman Saulnier te spelen werd door Radek Stepanek niet gehonoreerd. Maar de Tsjechische qualifier mag morgen geen onoverkomelijke drempel zijn voor Sluiter, die voor de tweede keer op rij de derde ronde van Wimbledon kan bereiken. Ach, werden alle toernooien maar op gras gespeeld.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 26 juni 2002