LONDEN - Voor het trekken van conclusies, op welk gebied dan ook, was het natuurlijk nog veel te vroeg. Maar één ding durfde Richard Krajicek gisteren na zijn eerste tenniszege sinds september 2000 wel vast te stellen: "Dit is een heerlijk gevoel en toch ook wel een beetje een opluchting." Uitgerekend op Wimbledon, waar de Nederlander in 1996 de grootste triomf uit zijn carrière boekte, proefde hij gisteren voor het eerst sinds lange tijd weer de smaak van de overwinning; op baantje drie, een grasmat waarop hij tijdens zijn vorige tien Wimbledon-optredens nimmer speelde. "Ik was even vergeten hoe klein de bijbanen hier eigenlijk zijn."

Op baan 3 sloeg Richard Krajicek gisteren toe. Na bijna twee jaar blessureleed boekte hij zijn eerste zege, en wel op de Argentijn Squillari. "Een heerlijk gevoel en ook een beetje opluchting". (Foto: WFA ROGER PARKER)

Na een lange periode van blessureleed en mentale klappen toonde het leven gisteren niet alleen in letterlijke zin haar zonnige zijde aan Krajicek. Onder een stralende zon mocht hij het immers opnemen tegen de Argentijn Franco Squillari. "Een gravelspeler die zelfs op gravel uit vorm is", analyseerde Krajicek zijn zojuist verslagen opponent (6-2 7-5 7-6), die als een soort welkomstgeschenk uit de lotingcomputer was gerold. "Een prima loting, maar desondanks voelt het heel goed om te winnen. Drie weken geleden twijfelde ik nog serieus over mijn deelname aan Wimbledon, nu sta ik in de tweede ronde."

Voor de buitenlandse journalisten verhaalde hij nog even over zijn rentree, een week geleden op de grasbaan in Rosmalen. "Mijn relatie met het Nederlandse tennispubliek is niet altijd optimaal geweest, maar de staande ovatie die ik daar kreeg toen ik voor het eerst sinds lange tijd de baan betrad, deed me heel erg goed." Zo'n ovatie bleef gisteren vanzelfsprekend uit, maar Krajicek had genoeg andere redenen om zich opnieuw heel goed te voelen. Zijn spel bijvoorbeeld, dat anderhalve set lang van een verrassend hoog niveau was, zeker gezien het feit dat de Nederlander alle ritme mist. "Vooraf vreesde ik al dat mijn niveau langzaam zou wegzakken, dat overkwam me afgelopen week ook tijdens een demonstratiepotje tegen Martin Lee. Maar het was alweer een winstpuntje dat ik nu wel mijn eigen servicegames op peil hield."

Afgezien van de eerste game in de tweede set, waarin Krajicek met succes drie breakpoints wist af te werken, kwam hij op eigen opslag inderdaad nimmer in problemen. Maar liefst zeventien aces produceerde hij, ten teken dat alle stof alweer van zijn meest beruchte wapen is verwijderd. "De hele tijd volgas is er nog niet bij, het is meer 'intelligent serveren', met het oog op de elleboog", aldus de Kraai over het lichaamsdeel dat hem nu al bijna twee jaar in een stevige greep houdt. "Iedere dag bij het inslaan zijn de eerste paar ballen toch weer spannend; voel ik iets of voel ik niets. Na die partij in Rosmalen betrapte ik mezelf erop te zitten wachten op het moment dat de pijn terug zou komen. En steeds weer die elleboog testen, allerlei beweginkjes maken, er steeds aan voelen."

Maar na twee echte wedstrijden (Federer en Squillari), een demonstratiepotje tegen Martin Lee en de vele trainingssetjes die Krajicek de afgelopen acht dagen afwerkte, lijkt de pijn in zijn rechterarm definitief verdreven. En dus hoeft Krajicek niet samen met zijn hondstrouwe coach Rohan Goetzke te gaan praten over noodscenario's, die, zo bekende hij gisteren, de afgelopen weken wel degelijk in de maak waren. "Vooral nadat ik mijn geplande rentree bij het toernooi van St. Pölten (eind mei) moest schrappen, kwam ik in een enorme dip te zitten. Toen ook het grastoernooi in Halle nog te vroeg bleek, hebben Rohan en ik van mijn deelname aan Rosmalen toch een soort D-day gemaakt. Als ik dat ook niet zou redden, zou er serieus gepraat moeten worden over mijn toekomst en die van Rohan."

In plaats daarvan kan het onafscheidelijke tennisduo de blik richten op de toekomst, die in eerste instantie in het teken staat van het duel tegen James Blake. De Amerikaan is morgen de tegenstander van Krajicek, die weet dat van een vergelijking met de grashatende Squillari geen sprake kan zijn. "Het zou erg mooi zijn als ik ook van Blake win", aldus Krajicek, die in alles uitstraalde dat de zege van gisteren naar meer smaakte. "Dan weet ik niet alleen dat het met de arm weer helemaal goed zit, maar heb ik tegelijkertijd een overwinning op een goede tegenstander in mijn zak."

Verder kijken richting bijvoorbeeld 'de tweede week' op Wimbledon was volgens Krajicek niet realistisch. "Gesteld dat ik van Blake win, dan is Agassi in de derde ronde echt het eindstation. Het is niet reëel te denken dat ik een dergelijke tegenstander nu al kan verslaan. Ik ben nog niet top-fit, ben zo'n twee kilo te zwaar en mis alle ritme. Maar het goede gevoel is terug en dat is op dit moment het belangrijkste. Nu ik weer wedstrijden speel en zelfs win, weet ik weer waar al het afzien de afgelopen twintig maanden goed voor is geweest; nu weet ik waarvoor ik het allemaal heb gedaan."

zoek naar gerelateerde artikelen

di 25 juni 2002