Sjeng Schalken gaat uit zijn dak na de winst in de finale van het Ordina Open in Rosmalen. De zevende zege in zeven jaar betekende de eerste op Nederlandse bodem.

ROSMALEN - De pijnstillers waren 's ochtends nog van het nachtkastje gehaald. Ach, zo meldde de overgelukkige Sjeng Schalken doodleuk, een tennisprof heeft altijd wel ergens last van. "Pijnstillers worden in het profcircuit als snoepjes geslikt". Het zoet der overwinning vergoedde dan ook alles voor de man, die strompelend door de eerste ronde van de Ordina Open was gekomen om vervolgens aan een schier onnavolgbare reeks overwinningen te beginnen. Die eindigde in zijn zevende titel in het ATP-circuit. Na buitenplaatsen als Valencia, Jakarta, Boston, Auckland, Tokio en Stockholm sloeg Schalken op zijn 25e, in zijn zevende jaar als tennisprof, eindelijk toe op eigen bodem. Na een haperende start moest Arnaud Clément er in het Brabantse Rosmalen uiteindelijk aan geloven: 3-6, 6-3, 6-2.

"Dit is mooier dan het halen van de vierde ronde op Wimbledon. En dat meen ik uit de grond van mijn hart. Tennissers hebben weinig momenten, waarop ze kunnen genieten. Veel te weinig. Die spaarzame tijdstippen moet je dan ook koesteren. Stel, dat ik op Wimbledon voor het eerst in een grandslam-toernooi voorbij de derde ronde kom en vervolgens verlies. Dan is de euforie van Rosmalen volkomen verdwenen en heeft die alweer plaats gemaakt voor doffe ellende en berusting. Want het goede gevoel krijg je alleen van een titel, die je pakt".

Sjeng Schalken, na zijn triomf weer deel uitmakend van de top-25, toonde zich een waardig ambassadeur van de eerste Ordina Open op het Autotron. Op de hem bekende wijze sprak hij radiospotjes in om het grasevenement van tevoren te promoten. Voor het toptennis, dat hij aankondigde, moest hij onder anderen zelf zorgen. Niet wetende, dat zijn verblijf op dinsdag al aan een zijden draad zou hangen. Met een verschoven, vijfde, lendewervel verschalkte hij niettemin Jerôme Golmard, een van de vele Fransen in het speelschema. Vervolgens moesten achtereenvolgens Christophe Rochus, Roger Federer, Tommy Robredo en in de eindstrijd Arnaud Clément ervaren, tot welk soms betoverend spel de 'tennissende totempaal' in staat is, wanneer de topvorm werkelijk aan de oppervlakte komt.

Inmiddels behoort hij na zijn eindzege op gras tot het illustere rijtje spelers, dat op alle baansoorten een titel aan de erelijst wist toe te voegen. In Nederland slaagde alleen Richard Krajicek daarin. Schalken werd in Rosmalen ook de (Nederlandse) opvolger van het weer herstelde servicekanon, die twee keer de titel veroverde en vandaag op Wimbledon mag proberen zich te ontdoen van de Argentijn Franco Squillari. Schalken, die de titel overnam van 's werelds nummer één Lleyton Hewitt, behoeft pas morgen aan te treden tegen de Deen Kristian Pless. "Dat goede nieuws kreeg ik vlak voor de finale te horen. Fijn, dat ik nog een dag heb om mij te gaan richten op Wimbledon. Pless staat natuurlijk te popelen om mij te verslaan. Zo zit tennis nu eenmaal in elkaar. Tegen hem wordt het gewoon weer bikkelen, afzien, werken. Deze titel is zwaarbevochten in mijn zak terecht gekomen. Het was een merkwaardig toernooi met vreemde partijen. Dat maakt nu niets meer uit. Ik kan de hele wereld aan en ben hier helemaal vol van".

Na de halve finales op Queen's vorige week en de triomf op het centre court van Rosmalen heeft de buitenwacht heel andere ideeën over Schalken. Plotseling heeft hij zich opgeworpen als specialist van de kortgeschoren gazons en dat willen vooral de Britten aan de openbaarheid prijsgeven. De man in kwestie dacht er heel anders over. Schalken, die gisteravond in een privéjet naar Londen werd gevlogen, oordeelde: "Voor mij verandert er niet veel. Op Wimbledon staat een nieuwe klus te wachten. Ik zie mijzelf zeker niet als één van de kanshebbers, hoewel ik de laatste twee seizoenen wel ben gegroeid op deze ondergrond".

Tegen Clément begon Schalken aarzelend. Hij hanteerde de verkeerde tactiek door de watervlugge man uit Marseille van hoek naar hoek te sturen. Clément, voor het eerst in een eindstrijd sinds de Australian Open in 2001, vond het heerlijk en speelde een perfecte set (6-3). Schalken beschikt tegenwoordig echter over het vermogen zijn strategie gedurende een wedstrijd te wijzigen. Dat deed hij dan ook. Hij pinde Clément vast in diens forehand-hoek en wachtte de fouten geduldig af. Binnen een mum van tijd draaide de partij om. Clément stapelde fout op fout en Schalken ging de wedstrijd meer en meer beheersen: 6-3, 6-2.

Toch hebben de zoete triomf en de overwinningsroes zijn slechte eerste vijf maanden van het seizoen nog niet helemaal uit zijn hoofd verbannen. "Dat vergeet ik niet. Mijn hoofd moet leeg zijn. Dan pas kunnen er mooie dingen gebeuren. Alles kwam in Rosmalen samen. Dit nemen ze mij niet meer af. Fantastisch", aldus Schalken, die een slordige 50.000 euro verdiende en meedeelde vandaag in Londen de hele dag in bed te gaan liggen.

Mede door de - kortstondige - rentree van Richard Krajicek en het ongekende succes van toernooiwinnaar Sjeng Schalken kon Marcel Hunze met gepaste trots een nieuw toeschouwerrecord voor de Ordina Open kenbaar maken. In totaal passeerden de afgelopen week 49.500 tennisliefhebbers de poorten van het Autotron; 2500 meer dan een jaar geleden, toen het grastoernooi nog door het leven ging als de Heineken Trophy.

Mannen, halve finale: Schalken (Ned/6) - Robredo (Spa/4) 6-3 6-3. Clément (Fra/7) - Canas (Arg/3) 7-6 6-2.

Vrouwen, dubbelspel, finale: Barclay/Müller (Aus/Dui) - Lamada/Maleeva (Dui/Bul) 6-4 7-5.

Mannen dubbelspel, finale: Damm/Suk (Tsj/1) - Haarhuis/MacPhie (Ned/VSt/2) 7-6 6-7 6-4.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 24 juni 2002