ULSAN - Duitsland staat door een 1-0 zege op de Verenigde Staten voor het eerst sinds de wereldkampioensrace in 1990 in de halve finale van het WK voetbal. Doelman Oliver Kahn en scheidsrechter Hugh Dallas mogen zich daarvoor op de borst kloppen. Het blijft een eentonig verhaal. Kahn bleef ook in z'n 50e interland het waterdichte vangnet onder de zeef, die de Duitse defensie met al z'n 'volleyballers' is. Slechts Robbie Keane wist hem te passeren dit toernooi. Amerika kwam wel door de verdediging, maar niet langs de sluitpost. De kopbal van Michael Ballack, zes minuten voor rust, bleek zodoende voldoende voor een plaats van de 'Manschaft' bij de laatste vier in Azië.

Ballack scoort de winnende treffer. (Foto: REUTERS)

De rol van scheidsrechter Dallas daarbij was niet gering. De Schot ontnam de Amerikanen in de 51e minuut een glaszuiver treffer van verdediger Gregg Berhalter. Ja, diezelfde Berhalter die ooit speelde voor FC Zwolle, Cambuur Leeuwarden en Sparta. Na een corner van Claudio Reyna tikte de huidige speler van Crystal Palace de bal eindelijk onder Kahn door. Deze ging vervolgens over de lijn - de Duitse ijzeren Rinus liet daarover geen twijfel bestaan - waarna Torsten Frings de bal via zijn linkerhand terug in het veld liet stuiten.

Doelpunt of anders strafschop en rood voor Frings. Maar nee hoor, de Schot en zijn kompaan langs de lijn, de Engelsman Philip Sharp, waren allesbehalve scherp en zagen alles wat in die 51e minuut gebeurde over het hoofd. Kahn mocht nota bene een vrije trap nemen. Laat iedereen direct ophouden met het verwijtende vingertje te zwaaien als er weer eens een arbiter uit een prachtig tropisch paradijs wordt aangesteld voor een WK-wedstrijd. Hugh Dallas met tig Old Firms (Celtic-Glasgow Rangers) op z'n naam blunderde en zijn grensrechter met tig toppers in de beste competitie van Europa, de Premier League, deed niet voor zijn eveneens Britse collega onder. De vlaggende Saoediër Ali Al-Traifi deed het aan de andere zijde heel wat beter dan zijn zogenaamd ervaren en goede Europese collega's.

De FIFA zal ontgetwijfeld blij zijn dat er nog steeds geen doel- of lijncamera's zijn. Stel je voor dat Amerika op gelijke hoogte zou zijn gekomen; de Duitsers zouden helemaal in elkaar zijn gestort. De grondvesten onder de conservatieve voetballanden zouden nog heviger hebben geschud. Het wegvallen van Argentinië, Engeland, Frankrijk en Italië is ze in Zürich om onder andere sportieve en commerciële redenen al bont genoeg.

De ploeg van Rudi Völler zat tegen Amerika totaal niet in de wedstrijd en werd simpelweg van het kastje naar de muur gespeeld door een opmerkelijk fit en prima voetballend Amerika. Alleen werd het verprutsen van een aantal goede kansen via vooral Landon Donovan de Amerikanen uiteindelijk fataal. Na legio goede mogelijkheden niet benut te hebben gebeurde wat iedereen al verwachtte: de Duitsers stonden aan het eind van de avond met hun handen in de lucht.

Invaller Earnest Stewart: ,,Duitsland heeft ons vaker het gevoel gegeven dat we goed kunnen voetballen, maar tevens dat je niet kan winnen. Zo dichtbij de laatste vier zijn we nooit geweest, het zou zelfs verdiend zijn, maar wij gaan naar huis en zij naar Seoel voor de halve finale."

Voor de Duitse televisie liet Franz Beckenbauer geen twijfel bestaan over hoe hij de wedstrijd van Duitse kant zag. ,,Verschrikkelijk, op Kahn na zou je ze allemaal naar huis moeten sturen." Völler vond dat te ver gaan, maar gaf toe dat het nergens op leek en dat zijn ploeg is uitgewoond. ,,Toch is het eindresultaat veel beter dan ooit iemand voor mogelijk heeft gehouden met deze jonge spelersgroep." In 1994 en 1998 waren respectievelijk Bulgarije en Kroatië een maatje te groot in deze fase. ,,Laten we niet vergeten dat we veel geluk hebben gehad tegen Amerika en met het competitieschema", verloor het Duitse delegatielid Karl-Heinz Rummenigge evenmin de realiteit uit het oog. ,,Het zijn niet bepaald de grote landen, die we met Saoedi-Arabië, Kameroen, Ierland, Paraguay en Amerika opzij hebben gezet om de laatste vier te bereiken. Zo spelend ga je het niet redden, of de tegenstander nu Spanje of Zuid-Korea heet."

Duitsland - Verenigde Staten 1-0 (1-0). 39. Ballack 1-0. Scheidsrechter: Dallas (Sch). Toeschouwers: 37.400. Gele kaart: Kehl, Neuville (Duitsland), Lewis, Pope, Reyna, Mastroeni, Berthalter (VS).

Duitsland: Kahn; Linke, Kehl en Metzelder; Frings, Schneider (60. Jeremies), Hamann, Ballack en Ziege; Klose (88. Bierhoff) en Neuville (80 Bode).

Verenigde Staten: Friedel; Hejduk (65. Jones), Sanneh, Pope en Berhalter; Reyna, O'Brien, Mastroeni (80. Stewart) en Lewis; Donovan en McBride (58. Mathis).

Earnest Stewart is teruggekomen op z'n besluit te stoppen als Amerikaans international. ,,Ik ga door mede omdat ik hoop in januari in de Amerikaanse competitie (MLS) te spelen." Stewart heeft al gesprekken gevoerd met NAC, waar zijn contract medio 2003 afloopt. ,,Ze kunnen m'n contract openbreken en verlengen anders hoop ik op medewerking om in januari naar de MLS te verhuizen."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 22 juni 2002