SHIZUOKA - Bombastisch aangekondigde wedstrijden vallen vaak tegen. Engeland en Brazilië gingen nog een stap verder. De eerste kwartfinale van het wereldkampioenschap was niet teleurstellend, maar ontluisterend. Veel toeschouwers zullen zich figuranten in een slechte film hebben gewaand. Niets deugde. De spanning niet, het spel niet, de rode kaart niet; zelfs twee van de drie doelpunten niet. Het was een surrealistisch schouwspel dat model staat voor dit merkwaardige toernooi. Waarschijnlijk houdt de verbazing pas op wanneer, pak 'm beet, Zuid-Korea en Senegal volgende week de finale hebben gespeeld.

Rivaldo.

Dat de Zuid-Amerikanen met 2-1 zegevierden, zal de gemiddelde liefhebber misschien deugd doen. Ongetwijfeld gevoed door heimwee naar de historie. Brazilië stond voor samba, voor sexy voetbal, voor kunst, poëzie en al wat dies meer zij. Brazilië is eeuwig favoriet en eeuwig populair. Die onschendbaarheid wordt door romantici kunstmatig in leven gehouden. Toch sluit ook de viervoudig wereldkampioen zich moeiteloos aan bij de meeste toplanden. Degelijk, hoofdzakelijk saai voetbal voert de boventoon.

Het lijkt op de ploeg die in 1994 het goud veroverde. Romario zorgde voor de spaarzame hoogtepunten. Nu heeft Brazilië net iets meer. 'Triple R', ofwel: Ronaldo, Rivaldo en Ronaldinho. Altijd trefzeker, ook als de R niet in de maand is. 'Il Fenomeno' scoorde voor het eerst niet. Rivaldo ging er wel mee door en deze keer was Ronaldinho (22) de meest in het oog springende speler. Door vijftig meter te overbruggen en Ashley Cole langs zijn verkeerde been (rechts) te passeren, schonk de Braziliaanse weergave van Clarence Seedorf (haar, houding en ijver) Rivaldo de gelijkmaker.

Het gebeurde in de tweede minuut van de blessuretijd. Engeland leidde met 1-0, omdat Michael Owen een kapitale fout van Lucio had afgestraft. Ronaldinho zorgde zelf voor het wonderlijke tweede doelpunt. Zijn vrije trap werd een afzwaaier, maar wel een hele aardige afzwaaier. David Seaman schatte de situatie verkeerd in en zag de bal boven zijn paardenstaart in de kruising verdwijnen. Zo was een doods duel zonder uitgespeelde kansen opeens drie doelpunten rijker.

En het werd nog gekker. Ronaldinho maakte luttele minuten later een overtreding die door de Mexicaanse arbiter, zwaar overtrokken, direct met rood werd bestraft. Ongelovig staarde de allesbehalve harde speler secondenlang voor zich uit. Medespelers duwden hem ten slotte naar de kant. De FIFA zal coulant zijn - het is immers Brazilië - maar het kost 'de kleine Ronaldo' sowieso de halve finale.

Paradoxaal genoeg kwam Engeland vanaf dat moment helemaal niet meer vooruit. "We trainen regelmatig met tien man. Vooral de Braziliaanse journalisten begrepen daar niets van. Na vandaag misschien wel", pochte Luiz Felipe Scolari.

Dat zijn bleke ploeg zich beperkte tot het compact verdedigen van de voorsprong, was nog enigszins te billijken. Schrijnender was het om te zien hoe Engeland tempoloos aanmodderde. De ploeg van Sven-Göran Eriksson beheerst slechts één kunstje en kan dus niet georganiseerd aanvallen als dat moet. Bij 0-0, of een kleine voorsprong leunen op de sterke defensie gaat de Britten goed af. Bij de eerste achterstand op dit WK wist niemand wat er moest gebeuren. Terugvallen op de traditie - hoge ballen in de 'box' - lukte in de slotfase nota bene niet eens meer.

"We waren moe en niet sterk genoeg om terug te komen", zei Eriksson, die had gerekend op regen, maar het met de stralende zon moest doen. Ook dat zal in de evaluatie naar voren komen. De twee beste wedstrijden zijn in de (frisse) avonduren gespeeld. Met de warmte hadden veel spelers problemen, hetgeen aantoont dat Engeland niet fit en uitgerust genoeg aan het toernooi is begonnen.

Het schijnt dat de oude soldaat Seaman na afloop een paar tranen heeft laten ontsnappen. Verder viel het op hoe gelaten er werd gereageerd. Er was geen vechtlust geweest, geen druk naar voren, er waren geen vliegende tackles. Engeland slaapwandelde naar het einde, alsof het al tevreden was met het behaalde resultaat. Niemand lag verdwaasd naar de hemel te staren. Richard Smith, de wonderdokter die David Beckham en Michael Owen moest oplappen, vertelde dat hij kort na afloop alleen maar in tevreden gezichten keek. Een bevestiging van de apathie op het veld.

Het WK begon verfrissend. Sinds een week zijn de sprankelende, dramatische duels die je in deze fase zou verwachten, echter een zeldzaamheid. De 'Goddelijke Kanaries' hebben in principe nog twee wedstrijden om de herinnering aan het toernooi van de gebroken illusies wat draaglijker te maken. Met Scolari als bondscoach valt dat te betwijfelen. 'The Sherrif' deed in ieder geval veel moeite om zijn geloofwaardigheid te verliezen door te verkondigen dat hij in Japan het oude Brazilië al heeft gezien.

Daarmee heeft hij talloze grootheden uit het verleden in hun voetbalhart geraakt.

Engeland - Brazilië 1-2 (1-1). 23. Owen 1-0, 45. Rivaldo 1-1 50. Ronaldinho 1-2. Scheidsrechter: Rizo (Mex). Toeschouwers: 50.000. Rode kaart: 58. Ronaldinho (Brazilië). Gele kaart: Scholes, Ferdinand (Engeland).

Engeland: Seaman; Mills, Ferdinand, Campbell en Cole (80. Sheringham); Beckham, Scholes, Butt en Sinclair (56. Dyer); Heskey en Owen (79. Vasell).

Brazilië: Marcos; Cafu, Lucio, Junior en Roberto Carlos; Kleberson, Edmilson, Silva en Ronaldinho; Ronaldo (70. Edilson) en Rivaldo.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 22 juni 2002