door Pieter Nijdam PARIJS - President Jacques Chirac heeft hem opnieuw in de armen gesloten nadat hij in 1997 het veld moest ruimen na een dramatische verkiezingsnederlaag, en beschouwt hem als de zoon die hij nooit heeft gehad: Alain Juppé, ooit Frankrijks minst populaire premier, is terug in de landelijke politiek.

Alain Juppé. (Foto: Reuters)

In de wandelgangen van het Élysée wordt hardop gemompeld dat de ambitieuze 56- jarige burgemeester van Bordeaux in 2007 zijn intrek zal nemen in het presidentiële werkpaleis. In rechtse kringen staat nu al vast dat Juppé met het hoogste ambt zal worden beloond vanwege zijn volledige loyaliteit aan de neo-gaullistische president.

Juppé was het brein achter de recente verkiezingsstrategie, die uiteindelijk leidde tot de onaantastbare machtspositie van Chirac. De man die persoonlijk Jean-Pierre Raffarin bij Chirac aandroeg als nieuwe premier, wordt inmiddels in politieke kringen beschouwd als Frankrijks onofficiële vice-president. Met het voorzitterschap van 's land grootste partij UMP in het verschiet heeft hij tevens een basis gelegd om zijn eigen positie de komende vijf jaar te versterken.

Toch zal Juppé nog de nodige hobbels moeten nemen op weg naar het Élysée. Zijn handicap is namelijk dat hij, in tegenstelling tot zijn grote voorbeeld, niet wordt gepruimd door het Franse volk.

De technocratische workaholic, van wie zijn eigen moeder ooit zei dat hij nooit een baby is geweest, staat bekend als uitermate hautain. Nadat hij in 1995 door Chirac was benoemd tot premier, voerde hij meteen forse bezuinigingen door die een golf van sociale onrust veroorzaakten. Juppé had echter lak aan de massale stakingen en studentenopstanden. In plaats van de dialoog koos hij voor de confrontatie. Dat leidde tot zijn val.

In de peilingen was zijn populariteit tot een dermate dieptepunt gedaald, dat zelfs Chirac er nerveus van werd. Uit angst dat de situatie voor rechts nog verder zou verslechteren schreef de president in 1997 vervroegde verkiezingen uit. Chirac ging ervan uit dat hij met een krappe meerderheid zou winnen, en hij verzekerd zou zijn van de steun van een nieuwe rechtse regering tot 2002.

Het bleek een kapitale inschattingsfout. Juppé had het al dusdanig bij het volk verbruid, dat de socialistische kandidaat Lionel Jospin een monsterzege behaalde. Chirac werd de rest van zijn ambtsperiode veroordeeld tot een gedwongen samenwerking (cohabitation) met een linkse regering, en Juppé trok zich terug als burgemeester van Bordeaux.

Na vijf jaar ballingschap in de wijnhoofdstad is daar dan toch de verrassende comeback. Premier kon Juppé ditmaal niet worden. Tegen hem loopt namelijk nog een gerechtelijk onderzoek in verband met het schandaal rond fictieve gemeentebaantjes in de tijd dat Chirac nog burgemeester was van Parijs.

Dat Juppé het persoonlijk niet zo nauw lijkt te nemen met de letter van de wet, maakt hem in ieder geval een waardig opvolger van Chirac. De president was immers de afgelopen jaren regelmatig in opspraak vanwege vermeende sjoemelpraktijken.

De rel rond de fictieve baantjes is niet het enige schandaal dat met Juppé in verband wordt gebracht. Reeds in 1995, vlak na zijn aantreden als premier, bleek dat hij samen met zijn zoon woonde in een uiterst luxueus appartement in een van Parijs' chicste wijken. De woning stond echter geregistreerd als sociale woningbouw en de premier betaalde vrijwel geen huur. Toen dit schandaal aan het licht kwam, werden Juppé en diens zoon gedwongen te verhuizen.

Verwacht wordt dat Juppé nu zal proberen met een populariteits-offensief de harten van de Fransen te winnen. Of hem dat zal lukken, blijft nog maar de vraag. Een vraag waarop zijn buitenspel geraakte socialistische evenknie, Lionel Jospin, inmiddels het antwoord wel weet.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 22 juni 2002