De vreugde was groot bij kampioen Bloemendaal (Foto: Fotografie Rob de Jong)

BLOEMENDAAL - Scheiden doet lijden, afscheid doet zeer. Maar de waterlanders die gisteravond aan de voet van 't Kopje van Bloemendaal rijkelijk vloeiden, waren louter tranen van geluk. Een fraaier scenario voor hun vaarwel van hockeyclub Bloemendaal konden de (oud-)internationals Diederik van Weel, Erik Jazet en Remco van Wijk zich immers niet wensen. Mede dank zij een treffer van laatstgenoemde deed Bloemendaal in eigen huis ten koste van Amsterdam voor de negende maal in de geschiedenis een geslaagde greep naar het landskampioenschap. De 2-1 (samen met de 0-1 van de eerste ontmoeting voldoende voor de zege in de best-of-three) was welverdiend, maar daarom niet minder zwaar bevochten.

De derde titel in de afgelopen vier jaar kwam tot stand doordat De Mussen er in slaagden de statistieken, die ontegenzeggelijk in het voordeel van de bezoekers spraken, te logenstraffen. Sinds de invoering van de hoofdklasse, in 1973, traden de twee oudste hockeyverenigingen van Nederland 53 maal tegen elkaar in het strijdperk. Bloemendaal (anno 1895) won in die reeks slechts zeventien maal, terwijl de drie jaar oudere Amsterdamsche Hockey & Bandy Club zich negenentwintig maal de sterkste toonde. In het kader van de play-offs, die dit jaar voor de achtste maal werden gespeeld, troffen beide verenigingen elkaar slechts één maal eerder. Vijf jaar geleden won Amsterdam zowel thuis (3-2) als op 't Kopje van Bloemendaal (1-2).

Amsterdam liet zich in de eerste vijfendertig minuten van een aanzienlijk betere kant zien dan drie dagen daarvoor. Tekenend voor de wederopstanding van de ploeg van de Australische coach Jim Irvine was het spel van spits Marten Eikelboom. Gehinderd door een heupblessure, die hem al sinds het wereldkampioenschap eerder dit jaar in Kuala Lumpur parten speelt, maakte de ex-international in het eerste duel bij tijd en wijle een machteloze indruk. Gisteren daarentegen fungeerde hij weer als het ouderwetse breekijzer in de vijandelijke defensie, die na ruim een kwartier spelen nadrukkelijk zijn stempel op de wedstrijd drukte. Na knap doorzetten van Sander van der Weide kreeg hij de bal in de cirkel aangespeeld. Maar waar de verdediging van Bloemendaal rekende op een schot op het doel van André Morees, tikte Eikelboom de bal behendig door naar Kristiaan Timman, die zich dat buitenkansje niet liet ontgaan: 0-1.

Amsterdam verzuimde vanaf dat moment echter door te drukken en kreeg daarvoor in de 24e minuut de rekening gepresenteerd, toen Remco van Wijk na een mislukte stafbal dankbaar gebruik maakte van een fout in de verdediging. De aanvaller van Bloemendaal kreeg de bal vrij voor sluitpost Klaas Veering, die vakkundig werd omspeeld (1-1).

Het waren twee van de schaarse hoogtepunten in het eerste bedrijf van een wedstrijd die geen moment aanspraak maakte op de schoonheidsprijs. Welgeteld éénmaal in zeventig minuten tijd veerden achtduizend voeten op. Dat was op het moment dat Teun de Nooijer aantoonde waarom hij te boek staat als 's werelds meest begaafde hockeyer. De Bloemendaalse technicus deed in de twaalfde minuut na rust het rugnummer 14 weer eens eer aan en legde de bal na een bijzonder fraai hoogstandje panklaar neer voor international Menno Booij, die al in een vroegtijdig stadium het vonnis over de Amsterdammers velde (2-1).

Amsterdam viel in de slotfase van het duel nog furieus aan, maar slaagde er evenals in de eerste ontmoeting niet in het tij te keren. Zesmaal (waar van tweemaal in de laatste minuut) mochten de bezoekers vrij aanleggen vanaf de kop van de cirkel, maar mede als gevolg van de erbarmelijke staat van de Bloemendaalse mat trof geen enkele strafcorner doel.

En dus kon Bloemendaal na een zenuwslopende eindfase opgelucht adem halen. Jazet, die in veertien jaar zes titels vergaarde en maandagavond met de geboorte van zoon Tijn alvast een voorschot nam op de festiviteiten, vatte zijn gevoelens in drie woorden samen. "Een warm moment." De Nooijer reageerde vooral opgelucht. "Wedstrijden tegen Amsterdam zijn altijd een dubbeltje op zijn kant. Als we zondag een derde wedstrijd hadden moeten spelen, had dat dubbeltje gemakkelijk de verkeerde kant op kunnen rollen."

Bloemendaal - Amsterdam 2-1 (1-1). 15. Timman 0-1, 25. Remco van Wijk 1-1, 47. Booij 2-1. Scheidsrechters: Elders, Schellekens. Toeschouwers: 4000. Eerste wedstrijd: 1-0, Bloemendaal kampioen.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 20 juni 2002