door Frank van Vliet ABU DHABI - In de Verenigde Arabische Emiraten stuiten verhalen over de problemen die Europa heeft met zijn buitenlanders en de stemmen die er opgaan om de grenzen te sluiten, op ongeloof. Geen wonder, de oorspronkelijke bewoners zijn er zelf in de minderheid. Van de 3,1 miljoen bewoners komt ruim 80 procent van elders.

Geen enkel probleem, zal de originele inwoner, veelal een bedoeïen, je verklappen en vol trots zal hij vertellen dat er 200 nationaliteiten broederlijk samenwonen. Bestaat het paradijs der verdraagzaamheid dan toch?

Volgens dr. Jamal Sanad Al Suweidi, directeur van het centrum voor Strategische Studies in Abu Dhabi, is enige bewondering voor zijn land wel op zijn plaats.

"We hebben hiereen stabiele, vreedzame staat waar op moderne wijze handel wordt gedreven. Een land waar vrijheid van religie bestaat en vrouwen carrière kunnen maken. En je kunt er 's avonds nog veilig over straat lopen ook. Ik mag dan wel een minderheid in mijn eigen land zijn, maar op deze wijze heb ik daar geen enkel probleem mee."

Ook van Anita Mehra Homayoun geen kwaad woord over haar land. De directeur marketing vertelt enthousiast over de stormachtige groei van de luchthaven van Dubai, waar iedere maand een Ferrari verloot wordt om nog meer klanten te trekken. Vorig jaar deden 13,5 miljoen passagiers de moderne luchthaven aan.

Dubai wil de nummer één toeristische bestemming in de wereld worden. Een kritische vraag of dat mogelijk is, want meer dan een hete zandbank volgebouwd met luxe hotels en winkelparadijzen heeft Dubai niet te bieden, wordt door Homayoun stellig van de hand gewezen.

"Hier durven de mensen nog risico's te nemen, hier bestaat nog optimisme, daarom werkt het. Geloof mij, de kwaliteit van het leven is hier zeer goed." Dat vinden ongetwijfeld de voornamelijk Engelse klanten in de luxe dansclub Piramides ook. Aangetrokken door de oliedollar, de emiraten zetelen boven op omvangrijke olie en gasvelden, verdienen ze hier een zeer hoog belastingvrij inkomen en mogen ze in de beschermde omgeving van de nachtclub nog een biertje drinken ook.

Het bedienend personeel bestaat, zoals bijna overal in de emiraten, uit Pakistani, Indiërs en Filippijnen. Waar de originele inwoners boven aan de top van de piramide in de watten worden gelegd met vrij onderwijs, gratis medische zorg, een huis van de staat bij het trouwen en vrijwaring van lastige zaken als belastingplichten, vormen de Aziaten de onderkant van de piramide.

In een schoenenzaak in een van de marmeren winkelparadijzen vertelt de Indiër Pramoed dat hij desondanks tevreden is. Hij verdient 300 dollar per maand en kan daarvan genoeg sparen voor zijn familie in New Delhi. Eens in de twee jaar gaat hij daar drie weken naar toe voor vakantie. Dat hij geen enkele inspraak in zijn werk heeft, geen lid mag zijn van een vakbond en zodra hij zijn baan verliest het land uit moet, accepteert hij.

"Dit is een uiterst harde kapitalistische maatschappij. Wie zich niet gedraagt, vliegt eruit. De staat zorgt vooral voor de originele inwoners, maar desondanks is het goed leven hier. Iedereen komt vrijwillig. Ook de Indiërs die het vuile werk opknappen. Je auto hoeft niet op slot en we hebben hier onze eigen kerk, pal naast de moskee. We mogen niemand hier tot het christendom bekeren, maar niemand legt ons een strobreed in de weg bij onze diensten. De grond voor de bouw van de kerk hebben we van de staat gekregen. Hoe langer ik hier woon, hoe meer respect ik voor de heersers krijg", zegt dominee Steve Collins van de Anglicaanse kerk in Abu Dhabi.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 20 juni 2002