MIYAGI - Naast de Argentijnse graftombe werd, figuurlijk, eerst de Zweedse kleedkamer afgebroken. Toen kwam Ove Kindvall naar buiten en daarna Henrik Larsson. De legende en de laatbloeier. Eerste overeenkomst: spits. Tweede: doelpunten. En de derde: Feyenoord. Larsson moest de gedroomde opvolger worden van Kindvall. Dat werd hij niet. Tenminste, niet in Rotterdam. 'The Golden Pearl' begon bij Celtic aan een nieuw leven en is nu ook het boegbeeld van een vikingschip dat het ruime sop heeft gekozen.

De Zweedse spits Henrik Larsson gaat de lucht in na een tackle van de Argentijnse verdediger Mauricio Pochettino. (Foto: EPA)

Van Zweden wordt gezegd dat het een eenheid is met twee vedetten: 'Henke' Larsson en Fredrik Ljungberg, de hippie met de hanenkam. Eigenlijk is dat onzin. Beide spelers zijn nooit te beroerd om vuil werk op te knappen. Vooral Larsson is een ster zonder allures. "Ik heb nog nooit een spits gezien die zo hard werkt", zegt bondscoach Lars Lagerbäck.

De zoon van een Zweedse moeder en Kaapverdische vader werd vanwege zijn twee treffers tegen Nigeria uitgeroepen tot man van de wedstrijd. Deskundigen gaan daar namens een biergigant elke dag even goed voor zitten, maar wijzen - hoe kortzichtig - na afloop meestal meteen naar de doelpuntenmaker. En dus was Anders Svensson na zijn rake vrije trap woensdag de beste. Lagerbäck leeft volgens andere criteria. Hij noemde Larsson na afloop van het duel met Argentinië de sleutel tot het succes. "Henrik is de beste schutter van alle Europese competities, maar vandaag was hij een uitstekende verdediger. Hij is misschien wel het grootste symbool van deze ploeg."

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. In 1994 belandde Zweden als outsider in een zware groep met Brazilië, Kameroen en Rusland. Om vervolgens ongeslagen de achtste finale te halen, de kwartfinale én de halve finale. Daarin verloor het Noormannencollectief, na het eerdere gelijkspel (1-1), met 1-0 van Romario en co. Larsson, inmiddels 30, was destijds nog een wisselspeler en begon alleen in de basis tegen Bulgarije. Hij maakte één van de vier doelpunten die Zweden eervol het brons opleverden.

"Twee weken geleden verwachtte vrijwel iedereen dat Engeland en Zweden om de tweede plaats in deze groep zouden gaan strijden. Argentinië werd helemaal buiten beschouwing gelaten. Zij waren de torenhoge favoriet. Wij dachten daar anders over", zegt Larsson.

Omdat het Zweedse voetbal leeft op WK-weeën die erg ver uit elkaar liggen - 1958 en 1994 - werd de miskraam tijdens Euro 2000 niet als rampzalig beschouwd. Lagerbäck, de academicus, en Söderberg, de wollige socialist, mochten blijven. Dat kan ook alleen maar in Zweden. "Het nationale team runnen is geen onemanshow", is het motto van Söderberg. Voor het spelen in het nationale team geldt hetzelfde.

Larsson: "Dit is bijna dezelfde selectie; misschien één of twee wijzigingen. Het verschil is dat vrijwel alle spelers in 2000 hun top nog niet hadden bereikt. Dat kun je een trainer niet aanrekenen. De teleurstelling was groot na het EK, maar niemand raakte in paniek. We zijn de hele tijd in deze groep blijven geloven."

Dat rotsvaste vertrouwen betaalt zich uit in Japan. "We wisten dat we dinsdag moesten verdedigen, dat er veel druk zou komen. Aan de techniek en het overzicht van Aimar, Ortega of Veron kunnen wij niet tippen. Daar doet niemand moeilijk over. We weten precies waar we goed in zijn en daar spelen we naar. Maar je moet ook een beetje geluk hebben. Geluk dwing je af, zeggen ze in Nederland."

Hij spreekt, net als Kindvall, de taal nog steeds voortreffelijk. "Komt doordat ik veel naar de Nederlandse televisie ben blijven kijken." Larsson is nu vijf jaar weg. De dreadlocks en de witte haarband zijn verdwenen. Hij is een ander mens. De oogst na vier seizoenen in de eredivisie bedroeg slechts 26 doelpunten. Namens Celtic maakte hij sinds 1997 al 157 treffers in 200 wedstrijden; een fabuleus gemiddelde.

Larsson vertrok, na een arbitragezaak, voor twee miljoen gulden uit Rotterdam. De man die hem naar De Kuip had gehaald, toenmalig technisch directeur Wim Jansen, zorgde later ook voor de transfer naar Celtic. Rancune is hem vreemd. Integendeel. "Ik heb niks tegen Feyenoord. Ik heb thuis zelfs nog naar de finale gekeken en hard gejuicht." Verkeerde tijd, verkeerde plaats en verkeerd gebruikt; zo omschrijft hij zijn verblijf in Rotterdam. "Ik was, zeker in fysiek opzicht, nog niet klaar voor Feyenoord en het systeem dat werd gespeeld. Nu geloof ik weer in mezelf."

In de nationale ploeg vormt Larsson een perfect koppel met Marcus Allbäck. Een technische uitleg vindt de topscorer overbodig. "Jullie weten in Nederland hoe goed Allbäck is."

Groepswinnaar Zweden verhuist voor de tweede ronde naar Oita, in de grote teen van Japan. Senegal, die andere verrassing, is zondag de tegenstander. "Niemand zal ons horen zeggen dat het makkelijker wordt dan tegen de Argentijnen. We gaan gewoon genieten. Dat hebben we tot nu toe in elke wedstrijd gedaan."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 14 juni 2002