Eerder had hij zijn werkelijke gezicht laten zien toen hij uit wanhoop zei dat landen altijd hun eigenbelang volgen, zodat de hoop alleen nog gevestigd is op non-gouvernementele organisaties. Het doel dat de FAO zich voor de top had gesteld, was bescheiden: directeur Diouf wilde slechts dat de landen hun verplichtingen zouden herbevestigen om het aantal mensen dat honger lijdt op aarde te halveren en hun anti-hongerbeleid te intensiveren.

Volgens de non-gouvernementele organisaties is er na vier dagen praten niets veranderd en geven de vage beloftes in Rome geen enkele hoop dat de strijd tegen de honger wordt opgevoerd. Ze hebben vooral kritiek op de onverminderde productie van genetisch gemanipuleerd voedsel, de macht van de multinationals en de onmogelijkheid van volken een eigen productiemodel te ontwikkelen. De milieuorganisatie Greenpeace zei stomverbaasd te zijn over het onvermogen van de FAO de honger in de wereld aan te pakken. "De FAO heeft sinds 1996 geen enkele stap gezet om oplossingen te vinden voor de werkelijke oorzaken van de wereldhonger", aldus een woordvoerder.