OSAKA - Het ziet er lekker uit, maar gaat snel vervelen en uiteindelijk zelfs irriteren. Kortom, Engeland oogt als een dom blondje. Met dank aan de Zweed Sven-Göran Eriksson, die je na moet geven, dat hij in een mum van tijd zijn eigen saaiheid in de ploeg heeft kunnen implanteren. Vandaar dat er sprake is van nogal wat gemengde gevoelens, nadat de Engelsen zich voor de achtste finales van het WK 2002 hebben geplaatst. Het doel om de laatste zestien te bereiken is dan wel bereikt, de manier waarop is zo on-Engels geweest dat het wachten is op een afstraffing. Om zo de Britten weer terug op aarde te brengen.

|
De Nigeriaanse verdediger Efe Sodje vindt zijn spijkersik niet gek genoeg en dus heeft hij ook nog een bandana omgebonden. (Foto: REUTERS)
|
Na een fortuinlijke 1-1 tegen Zweden en de zwaar bevochten 1-0 triomf op Argentinië leunde Engeland zelfs tegen het veredeld jeugdelftal van Nigeria opnieuw zwaar op de defensie. De uiteindelijke 0-0 was genoeg voor de tweede plaats in de groep achter Zweden, waardoor zaterdag de confrontatie met Denemarken wacht, voor de rest verdiende het duel voor 44.864 toeschouwers het predikaat 'slechtste wedstrijd van het toernooi'.
Het is ongelooflijk, hoe je het voor elkaar krijgt om met spelers als Michael Owen, Paul Scholes en David Beckham zo enorm saai, verdedigend en dus on-Engels te spelen. Daarom heeft Sven-Göran Eriksson nogal wat op zijn geweten. Een overschatte coach, die zijn successen immer met underdogs (IFK Göteborg en Benfica) wist te boeken, maar met ploegen in een favorietenrol (Sampdoria, Lazio Roma en nu Engeland) niet uit de voeten kan. Gespecialiseerd in het 'reageren op' de tegenstander, schiet het dus niet op met de Zweed zodra hij met een ploeg de toon van de wedstrijd moet bepalen.
De gevolgen zijn nu met Engeland te zien, dat steeds meer van z'n bron afdrijft. De anticlimax kwam wat dat betreft tijdens het duel met Nigeria. De twee spitsen Emile Heskey en Michael Owen stonden moederziel alleen voorin, terwijl zich regelmatig acht man rond het eigen strafschopgebied verzamelden. En dat tegen een ploeg, waarvan diverse spelers net van hun melkgebit af zijn.
Naarmate de wedstrijd vorderde werd opnieuw bevestigd, dat Sven-Göran Eriksson in zijn voorbereiding op het WK een essentiële inschattingsfout heeft gemaakt. Tijdens het trainingskamp in het Midden-Oosten liet hij zijn spelers, die net van de loodzware Premier League en Champions League waren bevrijd, zo hard trainen dat iemand als Scholes geen pap meer kan zeggen. Met als gevolg, dat het Engelse middenveld nu dynamiek en diepgang ontbeert, omdat spelers als Nicky Butt, Scholes en Beckham fysiek niet meer in staat zijn om dat op te brengen.
Helaas heeft het pure resultaatvoetbal van de eerste ronde deze ontwikkeling voor het grote publiek verbloemd. Toch leken tijdens Engeland-Nigeria de eerste schellen van de ogen te vallen, helemaal toen er tijdens de laatste tien minuten van het duel puur vanuit stilstand werd gevoetbald. Het snerpende fluitconcert in het Nagai Stadion was een eerste indicatie, dat ook de fans in de gaten beginnen te krijgen, dat de Engelse verpakking weliswaar oogverblindend is, maar dat de inhoud een ander verhaal is.
Het enige leuke aan de wedstrijd waren de perfecte traptechniek van Beckham en de sublieme balcontrole van Jay Jay Okocha. Maar wel twee spelers, die momenteel een actieradius van een oldtimer hebben, wat opnieuw een indicatie was voor het extreem lage tempo waarin de wedstrijd werd gespeeld. Verder was er nog een knal op de paal van Scholes en moest de Engelse doelman David Seaman drie keer een Nigeriaanse kans onschandelijk maken.
Voor de rest zag alleen het affiche van Engeland-Nigeria er mooi uit.
Engeland - Nigeria 0-0. Scheidsrechter: Hall (VSt). Toeschouwers: 44.864.
Engeland: Seaman; Mills, Ferdinand, Campbell en Cole (85. Bridge); Beckham, Butt, Scholes en Sinclair; Heskey (69. Sheringham) en Owen (77. Vassel).
Nigeria: Enyeama; Yobo, Okoronkwo, Udeze en Sodje; Christopher, Okocha, Obiorah en Aghahowa; Akwuegbu en Opabunmi (86. Ikedia).