MIYAGI - We kunnen er nu helemaal niet meer omheen. Tijdens het wereldkampioenschap voetbal komen de verrassingen uit een heel grote doos. Een dag na de eliminatie van Frankrijk vloeide ook de Argentijnse tango over in een treurmars. Ontluisterend, maar de afgang past wel in een wereld die de schoonheid naar een eiland heeft verbannen. De Groep des Doods eindigde gisteren op de 'killing fields' van Osaka en Miyagi. Een slagveld in de sportieve zin van het woord. Argentinië sneuvelde niet zoals in 1982, toen Diego Maradona zich misdroeg en met rood werd heengezonden. De ploeg waar de liefhebber zich deze zomer aan vastklampte, verslikte zich in het weerbarstige Zweden: 1-1. Een land dat nooit lijdt aan zelfoverschatting, altijd op een solide organisatie vertrouwt, werkt tot de uitputting erop volgt en al drie wedstrijden op dezelfde wijze heeft gespeeld. Daarmee kom je ver op dit toernooi, dat gekenmerkt wordt door wisselvalligheid en vallende sterren.

De Zweed Anders Svensson wordt bedolven onder de medespelers na zijn openingstreffer uit een vrije trap. (Foto: EPA)

Met de spectaculaire groepswinst volgt Zweden het succes van buurland Denemarken, dat verantwoordelijk was voor de uitschakeling van Frankrijk. Op de Scandinavische landen werd tot voor kort niet of nauwelijks gerekend. Twee jaar geleden werkten beide teams immers nog een zeer teleurstellend EK af. Maar er gebeuren in het Verre Oosten wel meer vreemde dingen. Reputaties zijn op drijfzand gebouwd.

Het staat buiten kijf dat Argentinië de beste selectie bezit. Maar een overschot aan kwaliteit flirt altijd met nakende arrogantie. Gabriel Batistuta zei maandag dat Engeland helemaal niet verdiende te winnen in het tweede duel. "Want wij hebben de betere ploeg. Ik geloof nog steeds heilig in de wereldtitel." Alle spelers die zich uitspraken, waren eensluidend. Opgejut overigens door Diego Maradona, de Messias die eindelijk was toegelaten tot Japan en daar nog wel even wilde blijven. "Natuurlijk haalt Argentinië de tweede ronde; geen twijfel over mogelijk."

Dat viel bitter tegen. De 'Gauchos' speelden dertig minuten prachtig voetbal, maar hielden dat niet vol. Omdat de Zweden exact weten waar hun beperkingen én kwaliteiten liggen, deed niemand gekke dingen. In de tweede helft greep Argentinië zelfs terug op de Engelse leest. Een betere, en tegelijkertijd slechtere manier om de wanhoop uit te drukken, kon er op dat moment niet zijn. De ploeg die dagenlang een diep geloof in glorie uitstraalde, was door een zuivere vrije trap van Anders Svensson (0-1) in paniek geraakt. Zeven aanvallers van oorsprong, wekelijks spelend op het hoogste niveau, speelden de bal rond en wisten het niet meer.

Marcelo Bielsa volgde het duel als een ijsbeer in een te kleine leefruimte. Hij was er al snel niet gerust op. In zijn opstelling had de coach voor nog meer dynamiek gekozen. Niet de beide Diego's - Placente en Simeone - maar loper José Chamot en de minder logge Matias Almeyda kregen de voorkeur. Behalve de drie aanvallers - Claudio Lopez, Batistuta en Ariel Ortega - penetreerde Argentinië met veel komende mensen: Pablo Aimar, Javier Zanetti, Juan Sorin en zelfs vrije verdediger Almeyda. Regelmatig werd de achterlijn gehaald. Steeds spreidde Aimar het bed. Steeds smoorde de bal echter in het doelgebied. Niet één keer werd ter hoogte van de strafschopstip een variant gezocht. Echte kansen waren dan ook schaars.

Na de Zweedse treffer zette Bielsa helemaal een droomelftal neer. Almeyda en Sorin verdwenen; de beledigde Juan Sebastian Veron en Kily Gonzales kwamen. Eerder had Hernan Crespo de onzichtbare Batistuta al afgelost. Zelden zal een land zo aanvallend hebben gespeeld, vandaar dat niemand vreemd opkeek toen Zweden - dat Patrik Andersson en Fredrik Ljungberg zelfs nog miste - nog de beste mogelijkheid kreeg. Andreas Andersson trof de onderkant van de lat.

Gabriël Batistuta (Foto: REUTERS)

Hoewel hij tachtig minuten uit de toon viel, is Ortega wel een slimmerik die in een steeds hectischer wordende slotfase op zoek gaat naar een strafschop. Die kreeg de tuimelaar, twee minuten voor tijd. Typerend genoeg wist Ortega deze buitenkans niet te verzilveren. Crespo deed dat wel in de rebound, maar de onmacht was bijna een kopie van het Franse elftal. De beste aanvallers ter wereld in de ploeg en dan op tilt slaan. Voor de eerste keer sinds 1962 komt de tweevoudig wereldkampioen niet verder dan de eerste ronde.

Het land economisch failliet, drie presidenten in twee weken, een ontluikende guerrillaoorlog op straat, negentien miljoen Argentijnen (52 procent) onder de armoedegrens en nu ook de voetballers weggezet als een ontwikkelingsland. Geen balsem voor de ziel, maar nóg meer zout in een gapende wond. Het beoogde volksfeest zal waarschijnlijk een opstand worden.

Vandaag ook Italië nog naar huis en de waanzin in het wereldcircus is compleet.

Argentinië - Zweden 1-1 (0-0). 59. Anders Svensson 0-1, 88. Crespo 1-1. Scheidsrechter: Bujsaim (VAR). Toeschouwers: 45.477. Gele kaart: Almeyda, Chamot, Kily Gonzales (Argentinië), Magnus Svensson, Larsson (Zweden).

Argentinië: Cavallero; Chamot, Samuel en Pochettino; Zanetti, Almeyda (63. Kily Gonzales), Sorin (63. Veron), Aimar en Ortega; Batistuta (59. Crespo) en Lopez.

Zweden: Hedman; Mellberg, Mjällby, Jaokobsson en Lucic; Alexandersson, Linderoth, Anders Svensson (68. Jonson) en Magnus Svensson; Allbäck (46. Andreas Andersson) en Larsson (88. Ibrahimovic).

zoek naar gerelateerde artikelen

do 13 juni 2002