Eenzaam verwerkt Zinedine Zidane de ongelofelijke opdoffer die Frankrijk krijgt in de wedstrijd tegen Denemarken, terwijl de tegenstanders uit hun dak gaan na de 2-0 van Jon-Dahl Tomasson. (Foto: REUTERS)

INCHEON - Adieu Les Bleus. Zelfs de klaargestoomde Zinedine Zidane, veldmaarschalk van het Franse voetbal, kon een ontluisterend afscheid van het WK 2002 niet verhinderen voor de regerend wereld- en Europees kampioen. Voor het eerst sinds Brazilië in 1966 werd de houder van de wereldtitel onttroond in de eerste ronde. In 180 minuten op Aziatische bodem wist Frankrijk niet eenmaal te winnen (2x verlies, 1x gelijk), zelfs niet eenmaal te scoren en eindigde daarom als laatste in groep A. Denemarken eindigde als eerste voor Senegal, dat zich bij het debuut op het WK direct bij de laatste zestien heeft geplaatst.

Slechts bij een overwinning met twee treffers verschil tegen Denemarken zouden de 'Haantjes' een afgang afwenden. Het werd 2-0, maar wel voor de ploeg van Morten Olsen, die zijn 'Nederlanders' zag scoren: Dennis Rommedahl en Jon-Dahl Tomasson, die zijn vierde van het toernooi maakte.

Op de uitslag viel nauwelijks wat af te dingen. Hoewel de Fransen een aantal kansen kregen en uiteraard voor de zoveelste keer dit toernooi een paar maal het houtwerk teisterden. Uiteindelijk werd de Franse hoop met de entree van 'Zizou' op dit toernooi de ploeg noodlottig. Zidane speelde op hooguit 60% en kon daarom het verschil niet maken voor 'Les Bleus', die het ook zonder de vaste waarden Franck Leboeuf, Emmanuel Petit en Thierry Henry moesten doen. In de 23e minuut werkte Zidane de bal half weg en Rommedahl kon even later profiteren: 1-0.

Het opstellen van 's werelds duurste speler vertelde het verhaal van Frankrijk en bondscoach Roger Lemerre. De trainer die weigerde te verjongen en loyaliteit als hoogste goed beschouwt, legde de beslissing over de rentree van Zidane in handen van de speler zelf. Gezien de onderlinge relatie en de openlijke smeekbedes van de hele Franse natie kon Zidane nauwelijks een rol als redder des vaderlands weigeren. Ondanks zijn slechte fysiek. Lemerre had hem juist in bescherming moeten nemen met een plaats op de bank, maar dat vereiste lef en daar heeft het de bondscoach juist aan ontbroken sinds hij het vier jaar geleden na het behalen van de wereldtitel overnam van Aimé Jacquet.

,,We hebben met z'n allen het genoegen van succes gesmaakt en nu dragen we met z'n allen de vernedering", verklaarde Bixente Lizerazu, ook al zo'n stamhouder. Lemerre liet al voor het toernooi doorschemeren op de ingeslagen weg voort te gaan. ,,Voordat ik met deze jongens aan de slag ben gegaan, was ik helemaal niemand in de voetballerij. Nooit lieten ze me vallen; ze pakten zelfs de Europese titel."

Het vasthouden aan die gedachtegang heeft het demasqué van Frankrijk ingeluid en gisteren ging er definitief een kruis over. Het overgrote deel van de 'Haantjes' is oud en versleten en op dit WK werd opnieuw bewezen dat in het huidige topvoetbal geen enkele spelersgroep zes jaar lang is bestand tegen de tand des tijds. Vooral door de zware wissel die op topvoetballers wordt getrokken met zo'n zestig wedstrijden per seizoen.

Op het EK 1996 dienden de Fransen zich aan met een plaats bij de laatste vier om twee jaar later het hoogtepunt te beleven door in eigen land de wereldtitel te pakken. Met hangen en wurgen werd daar op Euro 2000 de Europese titel aan toegevoegd, maar de afgelopen tien dagen bleek de magie uitgewerkt.

Weliswaar afwezig op het WK in Azië zullen ook de Nederlandse bondscoach Dick Advocaat en zijn rechterhand Wim van Hanegem deze les ter harte moeten nemen met de EK-kwalificatie in september voor de deur.

Bij het aanschouwen van Zidane gistermiddag paste medelijden. Hij kon de verwachtingen in eigen land en van de toeschouwers in stadion Incheon Munchak nooit waarmaken. Ondanks de gloed van verlangen, die door de supportersrijen ging als hij aan de bal kwam. Maar Zidane was niet fit, de Franse ploeg niet lekker en dan had Morten Olsen z'n ploeg ook nog eens aangepast om hem het spelen onmogelijk te maken. Naast de 'uitsmijters' Stig Töfting en Thomas Gravesen kwam Christian Poulsen in de ploeg voor spits Ebbe Sand om Zidane voor de voeten te lopen. Wel droeg de Franse ster z'n verlies als een kerel. Hij maakte de negentig minuten op z'n tandvlees vol en bleef voetballen zonder een moment zijn frustratie af te reageren.

Anders dan Marcel Desailly, die het einde van z'n interlandloopbaan moeilijk kon verteren en om zich heen begon te schoppen. Zelfs het oor van de verdienstelijk ingevallen PSV'er Kasper Bögelund moest het ontgelden toen hij dit uit teleurstelling omdraaide. Om na afloop wel z'n excuus aan te bieden en daarna samen met Zidane het meegereisde Franse legioen te bedanken.

De grote vraag, die opdoemt na gisteren: hoe ziet Lemerre zijn toekomst als bondscoach van Frankrijk? Hij weigerde gisteren een duidelijk antwoord te geven. Hij kwam niet verder dan: ,,De uitschakeling is niet slechts een probleem van Lemerre, maar van het Franse voetbal. Ons voetbal moet terugkeren aan de top en daarvoor bezit ons land ervaren en jonge spelers." De hamvraag werd daarmee niet beantwoord. Maar na deze afgang rest bondscoach Lemerre natuurlijk niets anders dan zelf ontslag te nemen. Wil de Fransman tenminste niet dezelfde lijdensweg moeten afleggen als Louis van Gaal na de Nederlandse uitschakeling voor het WK tegen Ierland toen hij weigerde z'n consequenties te nemen. Iets dat wel gewoon is in het topvoetbal.

Denemarken - Frankrijk 2-0 (1-0). 22. Rommedahl 1-0, 67. Tomasson 2-0. Scheidsrechter: Pereira (Por). Toeschouwers: 48.100. Gele kaart: Poulsen, Jensen (Denemarken), Dugarry (Frankrijk).

Denemarken: Sörensen; Helveg, Henriksen, Laursen en Jensen; Rommedahl, Gravesen, Poulsen (76. Bögelund), Töfting (79. Nielsen) en Jörgensen (46. Gronkjaer); Tomasson.

Frankrijk: Barthez; Candela, Thuram, Desailly en Lizarazu; Makelele, Vieira (72. Micaud), Zidane en Wiltord (83. Djorkaeff); Dugarry (54. Cissé) en Trezeguet.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 12 juni 2002