Tot op heden is Miroslav Klose de opvallendste Duitse speler van dit WK. (Foto: EPA)

SHIZUOKA - Duitsland hoeft zich in het vervolg niet meer zo nederig op te stellen. De 'slechtste Mannschaft sinds mensenheugenis', zoals de selectie van Rudi Völler door de achterblijvers hatelijk werd uitgezwaaid, heeft de smaak weer ouderwets te pakken. Of dat een nare of verfijnde smaak is, moet iedereen zelf maar beoordelen. Feit is wel dat door de uitstekende wedstrijdmentaliteit ooit de term 'toernooivoetbal' is bedacht. Uitgerekend een Duitse coach, Winnie Schäfer, werd daar met Kameroen de dupe van: 2-0.

Zou het niet aardig zijn om een scheidsrechter halverwege te vervangen? Pierluigi Collina, bij deze gelegenheid de vierde official, zat gisteren aan de kant toch niets te doen. Inwendig zal hij zich mateloos hebben geërgerd aan het schandelijke optreden van zijn collega Antonio Lopez Nieto. Wie de gegevens onder ogen krijgt, denkt onmiddellijk aan een spijkerhard duel. Het telraam stokte bij zestien gele kaarten, waarvan vier voor twee spelers, die dus met rood konden vertrekken: Carsten Ramelow en Patrick Suffo. Een nieuw WK-record en dat heeft Lopez Nieto waarschijnlijk ook beoogd.

Bij de laatste rode kaart, voor invaller Suffo, moest hij eerst even zijn boekhouding raadplegen. Dat duurde even, maar uiteindelijk kwam de pedante Spanjaard er toch achter dat hij nogmaals een rood kartonnetje uit zijn zak mocht plukken. Om die vervolgens met satanisch genoegen door het gezicht van Suffo te drukken. In principe hebben Japanse toeschouwers alleen oog voor acrobatiek, maar deze klucht ontging niemand. Lopez Nieto kreeg een bijtend fluitconcert in stereo op zich af zodra zijn glimmende hoofd op de grote schermen verscheen. Als de FIFA nu een keer niet ongeloofwaardig wil overkomen, staat niet alleen Kameroen maar ook de recidivist vandaag op het vliegveld. Met een grote donkere zonnebril.

Kameroen-Duitsland bevatte wat verbale agressie, maar was zeker geen brute schoppartij. Meer dan de helft van de kaarten werd gegeven voor luchtfietserij. Toch zou Kameroen ook zonder de arbiter niet langs Duitsland zijn gekomen. Daar was het spel te ongecontroleerd voor; althans, zeker in de tweede helft. De olympisch kampioen speelde 37 minuten met een man meer. Ramelow kreeg zijn tweede, ditmaal terechte gele kaart, omdat hij Samuel Eto'o de doortocht belette. Hij moest na een fantastische versnelling van de aanvaller de afweging maken: kans of een kaart. Hij koos voor het laatste.

Op dat moment leek Kameroen de Duitsers nog uit het toernooi te gaan stoten. Het is gek dat juist Schäfer zijn spelers niet heeft kunnen wijsmaken dat je dan juist een sterker en krijgshaftiger Duitsland kon verwachten. Waarom het nooit wat wordt met het Afrikaanse voetbal, werd daarna zichtbaar. De stoere voetballers met de basketbalshirts identificeren zich graag met hun bijnaam, 'Ontembare Leeuwen': de beste ploeg van het continent. Schäfer bracht iets meer (Europese) discipline in het elftal, maar heeft in tactisch opzicht helemaal niets toegevoegd.

In twee identieke spelmomenten zat het geheim van het Europese toernooivoetbal verborgen. In de dertiende minuut verscheen Salomon Olembe riant vrij voor Oliver Kahn. Hij treuzelde lang, wist schijnbaar niet hoe hij de doelman moest omspelen en verprutste de kans. In de 50e minuut stond Marco Bode op dezelfde plek oog in oog met Boukar Alioum. Klinisch rondde de koud in het veld staande invaller dit karwei wel af, waar Kameroen eerder hopeloos faalde.

Het was niet te zien dat Duitsland met een numerieke minderheid voetbalde. Kameroen drong aan, al leek dat meer op een schijnoffensief. Nergens zat een gedachte achter. Voortdurend werd de ingewikkelde combinatie in het volle centrum gezocht, terwijl de ruimte aan de buitenkanten lag. Alleen Lauren (kopbal) raakte nog een keer de paal. Daarna liep Duitsland, inmiddels ook weer tegen tien man spelend, simpel uit naar 2-0 door een treffer van Miroslav Klose. Een beginnend fenomeen, want het was niet alleen zijn vijfde van dit toernooi; ook zijn vijfde kopbal.

Duitsland deed het in de aanloop naar het WK liever zonder play-offs - omdat het louter prestige kostte - maar door de barrage die nodig was om in Japan te geraken, is wel een knop omgezet, beweren alle betrokkenen. "Het bracht iedereen dichter bij elkaar en dat was merkbaar na die rode kaart. Misschien kunnen we beter altijd met tien man spelen. Dan weet iedereen tenminste wat hij moet doen", aldus Völler. "We lijden eindelijk eens niet onder schandalen. Dit is een groep zonder prima donna's. Maar wel een homogene groep die erg hongerig is", zei doelman Kahn, die tot dusver een uitstekend toernooi afwerkt.

Kameroen bleef ook in de slotfase gewoon Kameroen. Hardleers. Omdat voetbal in Japan in de eerste plaats show is, kregen de 'Tembare Leeuwen' met twee artistieke hakballen de lief naïeve Japanse toeschouwers, gillend van genot, op de banken. Die hadden nog steeds niet in de gaten dat de speeltuinvoetballers allang waren uitgeschakeld.

Duitsland - Kameroen 2-0 (0-0). 50. Bode 1-0, 79. Klose 2-0. Scheidsrechter: Lopez Nieto (Spa). Toeschouwers: 42.000. Rode kaart: 40. Ramelow (Duitsland) 2x geel, 77. Suffo (Kameroen) 2x geel. Gele kaart: Kahn, Jancker, Hamann, Frings, Ziege, Ballack (Duitsland), Foe, Song, Tchato, Geremi, Olembe, Lauren (Kameroen).

Duitsland: Kahn; Linke, Ramelow en Metzelder; Frings, Schneider (80. Jeremies), Ballack, Hamann en Ziege; Klose (84. Neuville) en Jancker (46. Bode).

Kameroen: Boukar; Gerimi, Song, Kalla en Tchato (53. Suffo); Lauren, Foe, Wome en Olembe (64. Kome); Eto'o en Mboma (81. Job).

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 12 juni 2002