door Gerda Frankenhuis en Ernst Nordholt BOVENSMILDE/ASSEN - Dreigende woorden sprak de president van de Molukse regering in ballingschap drs. F.L.J. Tutuhatunewa gistermiddag. De Indonesische en Nederlandse regering worden met nadruk uitgenodigd om te gaan praten over de situatie op de Molukken, waarbij een vrije onafhankelijke republiek het uitgangspunt blijft.
"Wij vragen de regeringen die oproep te respecteren en te aanvaarden. Doen ze dat
niet dan zullen de gevolgen van die afwijzing geheel voor hun rekening zijn."
|
De Molukse president in ballingschap, drs. Tutuhatunewa, omringd door bodyguards, wil dat de Nederlandse regering met Indonesië gaat praten over de situatie op de Molukken. (Foto: WFA PERSBUREAU MELISSEN)
|
Macabere woorden bezien in het licht van de gelegenheid waarbij ze werden uitgesproken. Gisteren was het exact 25 jaar geleden dat Starfighters, scherpschutters
en een complete politie- en legermacht een einde maakten aan een wekendurende treinkaping bij het Drentse De Punt. Zes Molukse jongeren kwamen daarbij om het leven. De vijf jongens en een meisje, een vriendin van een van de kapers, werden gisteren herdacht.
Op Molukse wijze. De aanrijdroute naar het onderkomen van de stichting Molo-Oekoe in Bovensmilde, is niet te missen. Zelden zoveel lachende motorduivels gezien. De vervaarlijke pakken in schril contrast met de gastvrijheid waarmee bezoekers, ettelijke tientallen, met uiterste precisie een plek wordt gewezen op een aanpalend grasveld.
Binnen wordt in zwijgzaamheid gerookt, thee gedronken. De keuken bruist. Op de achtergrond is Dries van Agt te zien, in uniform van de verkeersdienst van het KLPD. Beelden van vlak na het begin van de kaping. Van Agt werd per Porsche aangevoerd. Met jongensachtige ondeugendheid onderstreept hij de noodzaak van de snelle rit.
Ook Bram Stemderdink, toenmalig minister van Defensie leest voor uit zijn dagboek. Maar weinigen nemen de moeite om echt te kijken.
Als Tutuhatunewa aan zijn toespraak begint is er slechts doodse stilte. Zelfs de keuken zwijgt. Tutuhatunewa is geëmotioneerd. Herhaaldelijk breekt zijn stem als hij het heeft over de zes die hun leven gaven 'voor de vrijheid van het vaderland'. "Zij hebben het spits afgebeten. Ik blijf er bij dat dit niet had hoeven gebeuren. Ze hebben zich opgeofferd voor volk en vaderland. Het was de wil en verlangen naar een Molukse republiek. Bij het verdriet van de familie van de omgekomen Nederlanders staan wij stil."
Even daarna raakt hij de draad kwijt. De tekst op zijn papier komt niet overeen met wat hij uit had willen spreken. Met nadruk zegt hij dat zijn regering wil bijdragen aan het Indonesische onderzoek naar de beschuldigingen van betrokkenheid van de RMS bij het conflict tussen de moslims en de christenen op de Molukken. "Van vermeende wapenleveranties is absoluut geen sprake", aldus de president. Tegenover deze krant zegt hij over zijn dreigende woorden: "Ik ben serieus. Het moet gezegd kunnen worden. Vat het niet op als een dreigement maar als iets wat gezegd moet kunnen worden." Nadere uitleg wordt Moluks lachend geweigerd.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}