PARIJS - Met dezelfde trainers en fysiotherapeuten zijn ze opgeleid. Sterker nog, op hetzelfde tennispark werden zij gevormd: Alex Corretja en Albert Costa waren altijd twee handen op één buik. In de halve finales van de Franse Open moest evenwel één van de twee afvallen in de race naar de finale. Normaal viel die eer te beurt aan Costa, want hij kende op grandslam-gebied geen enkele reputatie. Twee keer eerder al stond Corretja, de wereldkampioen van 1998, in de eindstrijd. Maar Costa liet voor zichzelf eindelijk de zon schijnen, hoewel het even duurde voordat hij de overwinning verzilverde: 6-3, 6-4, 3-6, 6-3. In de finale staat hij tegenover landgenoot Juan Carlos Ferrero, die Marat Safin in een hulpeloze tennisser veranderde: 6-3, 6-2, 6-4.

Albert Costa in actie tegen Alex Corretja. (Foto: AP)

Op deze manier houdt Albert, vroeger als niet-Catalaan als Alberto door het leven gaand, weinig vrienden over. Zowel Corretja als Ferrero fungeert sinds jaar en dag als trainingspartner voor de saaie Spanjaard, die de belofte op late leeftijd eindelijk lijkt in te lossen. Gebrek aan charisma en mentaliteit bracht hem in het verleden nooit verder dan de kwartfinales van een grand slam. Bij de 101e editie van Roland Garros bracht hij daar verandering in. Al in de derde set leidde Costa met 2-0 in sets en 3-1 in games. Maar hij weigerde zijn grote vriend Corretja, met wie hij talloze trainingsuren doorbracht en bij wie hij bij wijze van spreken op een vrije dag een barbecuetje gaat aanrichten, definitief te vloeren. Pas op 5-3 in de vierde set struikelde hij letterlijk en figuurlijk naar de zege, nadat Corretja de bal had uitgeslagen. Niet zo verwonderlijk ook voor een man, die al jaren meedraait in het circuit en zich ineens geconfronteerd ziet met een finaleplaats op Roland Garros. Nooit eerder wist hij zichzelf mentaal op orde te brengen om een huzarenstuk uit te halen. Met dat verleden heeft Costa echter in één klap afgerekend. Zonder te verblikken of te verblozen ontdeed hij zich tijdens de Franse Open 2002 van titelverdediger Gustavo Kuerten en van Guillermo Canas, die op zijn beurt van Lleyton Hewitt had gewonnen.

Alleen daarom al verdiende hij een positie in de eindstrijd. Daar kwam bij, dat Corretja niet in zijn beste doen was. De marathonman had de afgelopen anderhalve week al overuren gemaakt en dat buitte Costa goed uit. De fouten stapelden zich op bij de man, die ervaring voldoende had, maar het loopvermogen miste om zijn trainingsmaat bij te houden. De ex-voorzitter van de ATP-council wordt langzamerhand beschouwd als de man, die groot recht heeft op een grandslam-titel, maar die waarschijnlijk met lege handen siësta gaat houden. Twee keer eerder stond hij al in de finale van Roland Garros; tot twee keer toe werd de gentleman (door Moya in 1998 en door Kuerten vorig jaar) gevloerd.

Costa en Corretja zijn Spanjaarden. Hoe je het wendt of keert, elk seizoen dienen zij zich aan op Roland Garros, van Bruguera tot Beresategui en van Moya tot Corretja. Een enkeling wist zich de afgelopen jaren (Kuerten, Courier) met groot succes te mengen in de onderlinge strijd, maar voor de rest was het Spanje dat op gravel de klok sloeg. Costa: "Het is niet iets wat plotseling is gekomen. Wij spelen al jaren op topniveau en jutten elkaar op richting wereldtop. En niet alleen op gravel. Dat is een misverstand, want Moya, Corretja en ikzelf hebben voldoende evenementen op andere baansoorten gewonnen."

De Fransen kunnen voor hetzelfde geld Roland Garros naar Madrid of Barcelona verplaatsen, hoewel de FFT (Franse Federatie) daar om financiële redenen nooit op in zal gaan. De Spanjolen hebben het graveltennis uitgevonden, geëffectueerd en tot in de finesses verbeterd. Zozeer zelfs, dat Marat Safin met zijn familie het noodzakelijk achtte op het Siberisch Schiereiland te gaan wonen en te gaan trainen. Want neemt u maar aan, dat alleen het verbeteren van zijn gravelspel voor de Rus een reden is geweest om naar Spanje te verhuizen.

Het mocht de finalist van de Australian Open tegen Ferrero niet baten. De showman vermaakte het publiek op dag twaalf van de Franse Open niet alleen met onwaarschijnlijk mooie punten maar ook met een aantal blunders. Tegen Ferrero, anderhalf jaar geleden met Spanje Daviscup-winnaar, kan niemand zich dat permitteren. Ook Safin niet. Het ongeleide projectiel bleef echter in zijn pokerspel volharden. En een pokerspel wordt op den duur altijd verloren. Zo verging het ook de jeugdige Rus, die zich na de drie sets-nederlaag wel voor zijn hoofd kon slaan.

Uitslagen tennis: Parijs. Open Franse op Roland Garros, 12 miljoen euro: Mannen, halve finales: Costa (Spa/20) - Corretja (Spa/18) 6-3 6-4 3-6 6-3, Ferrero (Spa/11) - Safin (Rus/2) 6-3 6-2 6-4. Finale: Ferrero (Spa) - Costa (Spa).

zoek naar gerelateerde artikelen

za 8 juni 2002