BUSAN - Voor Frankrijk zijn nog voldoende scenario's te bedenken om de achtste finales van het WK te bereiken. Laat de wereldkampioen zich daar na de 0-0 tegen Uruguay maar aan vasthouden, want verder ontbreekt ieder aanknopingspunt om in de laatste groepswedstrijd tegen Denemarken verzekerd te zijn van een goede afloop. De val van de 'Haantjes' heeft zich overduidelijk ingezet. Tegen Uruguay liep de Franse nationale ploeg anderhalf uur lang als een kip zonder kop rond.

Thierry Henry krijgt na een grove overtreding rood. (Foto: REUTERS)

Het kwam aan de oppervlakte in de aanloop naar het toernooi in Azië, in de eerste wedstrijd tegen Senegal en gisteren tegen de Zuid-Amerikanen opnieuw. Bondscoach Roger Lemerre zal zijn ploeg tegen de Denen naar een overwinning moeten loodsen, willen de Fransen niet de 'unieke' prestatie van Brazilië evenaren. Dat overleefde als wereldkampioen in 1966 de eerste ronde niet. ,,Om zo'n lot te ontlopen moeten we op een klein wonder hopen", zei Lemerre.

Bijvoorbeeld het herstel van Zinedine Zidane voor de wedstrijd dinsdag in Incheon. De geblesseerde spelbepaler blijkt onvervangbaar. Vier jaar geleden overleefde Frankrijk in eigen land maar ternauwernood de achtste finales tegen Paraguay toen Zidane was geschorst. De Franse afhankelijkheid van de vormgever, de duurste speler van de wereld, is alleen maar groter geworden. Lemerre heeft veel te weinig aandacht besteed aan een 'Les Bleus' zonder Zidane. Pas toen het immigrantenkind uit Marseille tegen Zuid-Korea geblesseerd uitviel is de bondscoach aan diens opvolging gaan denken. Notabene vijf dagen voor het begin van het WK.

Christophe Dugarry mocht het tegen de ploeg van Guus Hiddink proberen. Voor de buitenwereld voldeed de man uit Bordeaux. Onder zijn aanvoering werd een 2-1 achterstand omgebogen in een 3-2 overwinning. Lemerre zag het blijkbaar anders, maar niet beter. Tegen Senegal zakte Youri Djorkaeff door het ijs en gisteren vertilde Johan Micoud zich aan de erfenis van Zidane. En Dugarry? Die mocht van Lemerre in de 92e minuut invallen, kwam niet tot zestig seconden speeltijd en één enkel balcontact.

De Franse bondscoach is een aardige man, een vriend van veel spelers, omdat hij z'n oor te luister bij ze legt. Twee jaar geleden, met bijna dezelfde selectie als vandaag, bezorgden ze Lemerre de Europese titel in Rotterdam. Maar een tweede hoofdprijs kan de opvolger van Aimé Jacquet met dit uitgebluste spul wel op z'n buik schrijven. En zie, bij de minste tegenwind zoals gisteren keren de vertrouwelingen zich van hem af. Met Dugarry voorop en David Trezeguet in zijn kielzog. Hij kon zijn ongenoegen nauwelijks verbergen en liep na de wissel rechtstreeks de catacomben in zonder iemand een blik waardig te keuren.

De wissel in de 81e minuut viel te rangschikken onder het kopje: onbegrijpelijk. Frankrijk speelde al bijna een uur met tien man omdat Thierry Henry na een grove tackle met gestrekt been rood kreeg van de Mexicaan Felipe Ramos. Terwijl Uruguay zich tevreden toonde met de 0-0, slechts achteruit liep en 'vedette' Alvaro Recoba de overtalsituatie ophief door werkelijk geen stap meer te doen, was het wachten op een extra aanvallende impuls. Uruguay stond namelijk net zo op instorten als Frankrijk. Lemerre hief het voordeel van de wissel op door een spits voor een spits te brengen en daarbij niet de zwakke Sylvain Wiltord naar de kant te halen, maar de sterke Trezeguet.

Een staaltje van dramatisch coachen. Het komt niet als een verrassing. Lemerre wordt slachtoffer van z'n eigen loyaliteit omdat hij het niet heeft aangedurfd z'n selectie na het succes op Euro 2000 van vers bloed te voorzien. Vooral verdedigend gezien, omdat hij met aanvallers als Henry, Trezeguet, Cissé en de geblesseerde Robert Pires voorlopig nog wel vooruit kan. Maar de tijd van dertigers als Marcel Desailly, Bixente Lizarazu, Lilian Thuram, Emmanuel Petit en vooral Franck Leboeuf is écht voorbij.

Ongelofelijk dat Lemerre laatstgenoemde handhaafde na z'n falen tegen Senegal. Vanwege de oudjes werd ongemerkt roofbouw gepleegd op Zidane. Zelf niet meer de jongste, moest hij tegen Zuid-Korea zoveel verdedigende arbeid verrichten, dat hij letterlijk kapot werd gespeeld en nu nog steeds kampt met de gevolgen van de toen opgelopen spierverrekking. Vanwege z'n exceptionele talent kan Lemerre Zidane wel handhaven als bijna dertiger, maar is het zaak het troetelkind te omringen met waterdragers, die wel zijn berekend op hun taak.

Het zijn zorgen voor later. Tenminste als de Franse voetbalbond Lemerre toestaat te blijven als hij met de wereld- en Europees kampioen op het WK ondersneeuwt in een groep met Senegal, Uruguay en Denemarken. Tot dinsdag kan de Franse bondscoach, getrouwd met een Nederlandse, slechts hopen. Hopen op een goed resultaat tegen Denemarken, hopen op het herstel van Zidane, hopen dat de oudjes nog één kunstje willen en vooral kunnen flikken en hopen dat iedereen zich nog één keer achter hem en zijn tactiek wil scharen.

Met andere woorden: het is hopen op een wonder, op meerdere wonders eigenlijk. Het is twaalf uur, de klok heeft al twee keer geslagen, wat de wereldkampioen rest zijn tien tellen om een knock-out in de eerste ronde af te wenden.

Frankrijk - Uruguay 0-0. Scheidsrechter: Rizo (Mex). Toeschouwers: 38.070. Rode kaart: Henri (Frankrijk). Gele kaart: Petit (Frankrijk), Garcia, Abreu, Romero, Silva (Uruguay).

Frankrijk: Barthez; Lizarazu, Desailly, Leboeuf (16. Candela) en Thuram; Wiltord (89. Dugarry), Vieira, Petit en Micoud; Henry en Trezeguet (81. Cisse).

Uruguay: Carini; Lembo, Montera, Rodriguez (72. Guigou) en Sorondo; Garcia, Varela, Romero (71. De los Santos) en Silva (59. Magallanes); Abreu en Recoba.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 7 juni 2002