PARIJS - "Is hij nog nooit verder gekomen dan de derde ronde van een grandslam-toernooi?" Onbegrijpelijk, want Sjeng Schalken is een taaie tegenstander, die nooit opgeeft. Hij hoort hoger op de wereldranglijst te staan." Lovende woorden van Lleyton Hewitt aan het adres van de man, die momenteel de vaandeldrager is van het Nederlandse tennis, maar die aan de belangrijkste evenementen telkens een nare bijsmaak overhoudt. Nog nooit wist de 26-jarige proftennisser tot de laatste zestien van een grand slam door te dringen. Ook op dag vijf van de Franse Open 2002 niet. Ondanks hevig weerwerk moest Schalken gelaten toezien, hoe Hewitt de achtste finales haalde en niet hijzelf: 1-6, 5-7, 7-6, 1-6.

Sjeng Schalken ligt er verslagen bij op het gemalen baksteen. (Foto: ANP)

Het wil maar niet vlotten in de vier 'majors', die de tennissport rijk is. Schalken denkt ook onbewust terug aan bepaalde ontmoetingen in die stage van de Australian Open, Roland Garros, Wimbledon en de US Open, waar 128 spelers aan beginnen. Elke keer was maximaal de derde ronde (laatste 32) het eindstation voor de Limburger. Niet slecht, maar ook niet goed. "Sommige wedstrijden spoken wel eens door je hoofd. Zoals die tegen Jim Courier op Wimbledon, enkele jaren geleden. Die vergeet ik niet snel, omdat ik in topvorm verkeerde en omdat ik die partij er eigenlijk had moeten uitslepen. De wedstrijd tegen Hewitt zal mij niet te lang bijblijven. De vorm is weliswaar groeiende, maar om hem te verslaan moet je honderd procent kunnen brengen. En omdat ik het liefst terugdenk aan de momenten, waarin ik het beste uit mezelf heb geperst, zal ik me deze wedstrijd niet al te lang blijven herinneren", oordeelde het slachtoffer van de onverstoorbaarheid van Hewitt.

De 'Aussie' beschikt over een dermate compleet spel, dat hij nog altijd de (oude) wereldranglijst aanvoert, nadat hij eind 2001 een ware triomftocht langs de internationale banen had gevoerd. In New York greep hij de US-Opentitel - een primeur voor de pas 21-jarige vechtjas - en enkele weken later liet hij zich in Sydney kronen als winnaar van de Masters Cup, ook wel het officieuze wereldkampioenschap genoemd. Zijn onverzettelijkheid en zijn beweeglijkheid op de baan zijn Hewitts voornaamste pluspunten. Hij weigert op te geven en weet de onmogelijkste ballen toch nog terug te slaan.

Schalken kwam daar in zijn eerste directe confrontatie met de jongste leider van het wereldtennis snel achter. "Als ik de oeverloos lange rallies aanging, trok ik meestal aan het kortste eind. Na die 1-6 in de eerste set heb ik mijn tactiek moeten wijzigen. Hij is gewoonweg beweeglijker dan ik en trok de meeste slagenwisselingen naar zich toe. Daarom heb ik meer en meer de aanval gezocht. Daardoor moest ik accepteren, dat ik passeerslagen om mijn oren zou krijgen. Ik heb gekozen voor een mengeling van meespelen en gaan voor de dodelijke klap. Die strategie werkte behoorlijk, maar niet goed genoeg."

In die constatering zat ook de sleutel van de wedstrijd opgesloten. Schalken werd min of meer een hem onbekend spelconcept opgedrongen. Daardoor nam hij op het verkeerde moment nogal eens de foute beslissing, waar Hewitt de ballen wel zorgvuldig weglegde. Dat is ook meteen het verschil tussen de nummer één en de nummer 33 van de wereld. De eindfase van de tweede set verliep typerend voor het verschil in accuratesse op het juiste moment. De partij kreeg steeds meer inhoud, Schalken brak en mocht op 5-4 serveren voor de set. Hij verzuimde de game en dus de set binnen te halen en verloor achter elkaar drie games op rij (5-7). Na een vroege servicedoorbraak in de derde set gaf niemand meer een cent voor de kansen van de import-Monegask.

Toch wist hij overeind te krabbelen. Schalken weigerde op te geven en drukte Hewitt nog verder in de defensie. Hij perste er via winst in de tiebreak (7-6 (7-3)) zowaar een vierde set uit, maar de krachtsinspanningen hadden hun tol geëist (1-6). "Mijn benen voelden aan als lood. De pijp was leeg. Balen. Een schrale troost is, dat ik de slechtste periode in mijn carrière hier wel heb afgesloten. Ik kan weer omhoog kijken", aldus de enige Nederlander die de derde ronde wist te halen.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 1 juni 2002