Ook op Roland Garros is Raemon Sluiter naarstig op zoek naar het succes, dat maar niet wil komen. (Foto: REUTERS)

PARIJS - Verandering van spijs doet eten. Raemon Sluiter weet er alles van. Hij ruilde enkele weken geleden zijn coaches in voor zijn nieuwe begeleider Hugo Ekker, maar de goedlachse Rotterdammer weet als geen ander, dat hijzelf overwinningen moet boeken. Tegen de Thai Paradorn Srichaphan, evenals Sluiter geen gravelspecialist, hield hij op baan vijf van het op de derde dag zonovergoten Roland Garros lange tijd stand, maar uiteindelijk wist de nummer 85 van de wereld op de beslissende momenten niet toe te slaan: 7-5, 2-6, 7-6, 4-6, 4-6.

Balen met een grote B. Sluiter heeft nog veel te winnen. Letterlijk en figuurlijk. De nationale knuffelbeer vergaarde roem in de Daviscupwedstrijden vorig jaar in eigen land, maar eenmaal op zijn eigen benen blijft hij hangen tussen ATP- en Challenger-niveau. "Ik kan het ook niet helpen. De cijfers spreken voor zich. Ik kan wel de top 50 van de wereld in willen, maar daar moet ik toch een aantal wedstrijden voor winnen. Zoals deze bijvoorbeeld. Srichaphan was voor mij een goede loting en ik voor hem ook, maar ik vergeet in de laatste set mijn kansen te grijpen. Daar kan mijn coach ook niets aan veranderen. Ik moet het uiteindelijk op die baan toch gewoon zelf doen", oordeelde hij nuchter na zijn zure nederlaag tegen de Thaise hardhitter.

De Rotterdammer (24) kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Op 3-3 in de vijfde set kreeg hij een opgelegde kans om Srichaphan te breken. Maar hij pakte de bal niet aan en bracht hem alleen terug in het spel. Een actie die Sluiter gewoonlijk aan anderen overlaat. "Dat zijn van die momenten die bepalen of je in de top 50 terechtkomt of blijft hangen rond de 100. Zo simpel is het. Niemand kan daar iets aan veranderen. Ook Ekker niet. Ik moet het zelf afdwingen."

Een groot gebrek aan zelfvertrouwen lag aan de nederlaag ten grondslag. Niemand beter dan Raemon Sluiter zelf kon dat ook bevestigen. Op Challenger-niveau sloeg hij al drie keer toe (Hamburg, Lübeck en Tunis); op het echte - ATP - echelon wacht hij dit seizoen nog op zijn eerste overwinning. Geen vlees en geen vis dus, hoewel Sluiter denkt, dat de overgang naar Ekker hem uiteindelijk een duw in de goede richting zal gaan geven.

"Ik noem mezelf een slappeling, een klootzak zelfs. Sorry voor het woord, maar het is niet anders. Je staat op een kruispunt in je carrière en dan moet je wel de goede weg inslaan. In het andere geval kun je beter je rackets voorgoed opbergen", aldus Sluiter. Denk niet, dat hij zich er met een jantje-van-leiden van afmaakt. Geenszins, maar de top 50 is voor de dubbel dubbelhandige tennisser verder weg dan ooit. Hij realiseert zich dat ook. Sluiter: "Eigenlijk heb ik geen been om op te staan. Ik mag blij zijn, dat ik in de top 100 bivakkeer. De komende weken staat me een aardige taak te wachten." Waarmee hij doelde op de grasprestaties in Rosmalen (kwartfinales) en Wimbledon (derde ronde).

Het klinkt allemaal leuk. Het is ook allemaal waar, maar Raemon Sluiter dient buiten de Davis Cup om zijn marktwaarde en zijn status te verhogen. Het klinkt simpel; het is uitermate lastig in een sport die inderdaad van Thailand tot Finland en van Ecuador tot Korea wordt beoefend. Als een talent hoeft Sluiter niet meer te worden bestempeld. Daarvoor heeft hij zijn leeftijd (24) tegen. Maar waarom zou hij zijn Daviscupsuccessen tegen de top van de wereld niet in andere toernooien kunnen kopiëren? "Ik weet het antwoord niet. Als ik het wist, zat ik hier nu niet", oordeelde hij op dag drie van Roland Garros 2002.

Hij vormt sinds kort weer een team met Peter Wessels. Samen veroverden zij de wereldtitel bij de junioren tot zestien jaar. Inmiddels heeft Wessels een loopbaan achter zich die doorspekt is met blessures en ziektes; Sluiter kwam verder maar blijft eveneens hangen. Er is dus een schone taak voor Hugo Ekker weggelegd, hoewel zijn laatste protégé, Michelle Gerards, de afgelopen twee jaar geen cent wijzer is geworden van de aanwijzingen van haar coach. Hopelijk heeft Ekker een gelukkiger hand in het verder brengen van een duo dat op korte termijn het vaandel van Sjeng Schalken moet overnemen.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 30 mei 2002