PARIJS - Gistermiddag pakten de donkere wolken zich in Parijs zowel in figuurlijke als in letterlijke zin boven Sjeng Schalken samen. De Franse lichtstad werd op hevige regenbuien getrakteerd en de Limburger zag af van zijn laatste training voor de 101e editie van Roland Garros, het enige grandslam-toernooi dat op gravel wordt afgewerkt. Schalken voelde zich niet in staat niemand minder dan Andre Agassi in een oefensessie van voldoende weerwerk te voorzien. Hij zegde de training met de wereldster doodgemoedereerd af. Licht grieperig besloot hij rust te nemen, want vandaag, op de openingsdag, moet hij er al staan.
|
Sjeng Schalken maakt zich niet al te sappel over zijn moeizame voorbereiding op Roland Garros. "Deze lichte vorm van griep is niets om je druk over te maken", meende de Limburger. (Foto: AP)
|
,,Het is niets om verontrust over te raken", meldde de beste Nederlandse tennisprof van dit moment. "Ik heb er wel vaker last van. Op zich niet vreemd met al dat reizen. Uit voorzorg ben ik op Roland Garros langs de medische dienst gegaan voor wat extra vitaminen. Ik heb de afgelopen weken en maanden voldoende trainingsuren gemaakt. Morgen (vandaag, red.) ondervind ik waarschijnlijk geen hinder meer."
De loting was hem in zoverre gunstig gezind, dat Schalken niet meteen een beruchte gravelspecialist tegenover zich weet. Van Ivan Miranda, een volslagen onbekende Peruaan, had hij nog nooit gehoord en het is geen geheim dat Schalken daarmee tot een grotere groep kenners behoort. Niettemin wist Miranda, in tegenstelling tot alle vaderlandse tennissers die een poging waagden, zich door drie ronden kwalificatie heen te slaan en dat geeft een indicatie over zijn potentie op gravel. "Ik weet niet eens of hij links- of rechtshandig is, maar ik ga ervan uit dat hij tennis uit de Spaanse school speelt. Toch moet ik proberen de rallies binnen de perken te houden. Hoe korter de wedstrijd duurt, des te beter het voor mij is", oordeelde Schalken.
Hij voert een Nederlands kwartet aan, dat zich in de Franse hoofdstad mag meten met de wereldtop op gravel. Zoals al eerder geconcludeerd moeten mirakels gebeuren wil Schalken, Raemon Sluiter, Miriam Oremans of Seda Noorlander, die meteen tegen Tatiana Panova dient aan te treden, de tweede week van Parijs 2002 halen. Als de voortekenen niet bedriegen zal dat ook niet gaan lukken. Oranje en het grand slam op gemalen baksteen hebben nooit op innige voet geleefd. Richard Krajicek beleefde in de jaren negentig met zijn voor gravel onorthodoxe aanvalsspel nog het meeste succes aan de Boulevard d'Auteuil, maar zijn laatste wapenfeiten van importantie (lees: kwartfinales) dateren alweer van zes jaar geleden.
Nee, in de strijd om de titel doet Nederland normaal gesproken niet mee. Bij de mannen is overigens in het geheel geen torenhoge favoriet aan te wijzen nu titelverdediger Gustavo Kuerten nog niet de oude lijkt na een heupoperatie. Onwillekeurig gaan de gedachten in eerste instantie uit naar Andre Agassi, die nog lang niet versleten is getuige zijn meesterlijke triomf bij het Masters Series-toernooi in Rome, twee weken geleden. Voor hetzelfde geld echter slaat Lleyton Hewitt toe, of Juan Carlos Ferrero, Roger Federer of een oudgediende in de vorm van Carlos Moya. Er is heden ten dage in het mannentennis geen peil op te trekken. Alleen Marat Safin kan gevoeglijk worden doorgestreept op de lange lijst van kanshebbers. De Russische reus blesseerde zich zaterdag tijdens de World Team Cup in Düsseldorf dermate aan zijn rug, dat een spetterend optreden in de Franse hoofdstad hoogst twijfelachtig is geworden.
Bij de vrouwen spitst de strijd zich steeds meer toe op een duel Amerika-België, waarbij de Amerikanen wat meer ijzers in het vuur hebben. Kim Clijsters en Justine Henin hebben de voorbije weken met eindzeges in respectievelijk Hamburg en Berlijn evenwel aangetoond voor niemand opzij te stappen. Ook niet voor titelverdedigster Jennifer Capriati, de Williams-zussen of de herboren Monica Seles. De immer zo schuchtere zuiderburen hebben dat imago, zeker in het vrouwentennis, volledig afgeschud.