"Ik zal er nog vaak met plezier aan terugdenken, toch ben ik blij als alles weer binnen normale proporties bekeken gaat worden. Dat is hard nodig om een vervolg aan het succes te kunnen geven. Feyenoord is hot, dus moet je profiteren van de situatie, dat spelers nu wel graag willen komen. Wat dat betreft is het aantrekken van Anthony Lurling al een eerste goede stap."

En dat de Rotterdammers versterking nodig hebben staat voor de lange routinier vast.

"Het simpele gegeven, dat ik er nu doorheen zit, is een indicatie hoeveel kracht het kost om wedstrijden te winnen. We missen nog teveel specifieke kwaliteiten, waardoor we niet makkelijk te verslaan zijn, maar zelf ook niet makkelijk kunnen winnen. Dat was ook het verschil tussen de Nederlandse competitie en de UEFA Cup. Zowel tegen Glasgow Rangers, PSV als Inter begonnen we met een uitwedstrijd en konden we alles op ons af laten komen. Daar zijn we uitstekend mee omgegaan, maar je moet natuurlijk niet de fout maken, om te beweren dat het nu allemaal fantastisch is en blijft. Feyenoord moet zorgen dat het straks wel de tweede ronde van de Champions League haalt, daar moet alles vanaf 6 juli (start eerste training, JdG) op gericht zijn, omdat je pas dan kan stellen dat we de stijgende lijn echt te pakken hebben."

Kan je in het kort het succes van Feyenoord samenvatten?

"De basis is gelegd op het moment, dat de trainer samen met een aantal bepalende spelers dusdanig één kant zijn opgegaan, dat het de rest van de groep meegezogen heeft. Daardoor is een maximaal teamgevoel ontstaan, precies datgene wat aan het begin van het seizoen onze zwakte was."

Wat opnieuw aangeeft, dat een goede chemie tussen coaches en spelers meer effect sorteert dan allerlei tactische vondsten en wetenschappelijk onderbouwde trainingen.

"Ik heb daar altijd al in geloofd en mijn geluk is geweest, dat ik altijd bij clubs heb gespeeld waar zo'n cultuur heerste. Het hele unieke proces dat bij Feyenoord plaats heeft gevonden is namelijk niet op papier te zetten. Omdat het een kwestie van aanvoelen is geweest. Door de juiste mensen op het juiste moment."

Hij komt dan met een voorbeeld.

"Als je mij als voetballer tegen het licht houdt, dan zijn er nogal wat kanttekeningen te plaatsen. Dat zag ik op jonge leeftijd zelf ook al in. Maar in plaats van steeds naar m'n zwaktes te kijken, ben ik gaan ontwikkelen wat ik wel redelijk kon, namelijk het trappen. Tijdens het WK in 1982 en het EK van 1984 werd ik nog eens extra geinspireerd door de manier waarop Zico, Eder, Maradona, Genghini en Platini hun vrije trappen namen. Nu is het mijn handelsmerk geworden, maar wel omdat ik door de trainers en spelers met wie ik te maken heb gehad, in m'n waarde werd gelaten en me daardoor verder kon ontplooien. Zoals het toch opvallend is, dat de mensen die langer met m'n werken vaak op m'n pluspunten letten, terwijl mensen die me niet kennen eerder geneigd zijn om m'n minpunten aan te stippen."

Topscorer van de eredivisie, waarvoor je op 2 september tijdens het Gala Voetballer van het Jaar wordt gehuldigd, en topscorer van het UEFA-Cuptoernooi. In totaal meer dan dertig doelpunten. Wat was de mooiste?

"Zonder meer die kopbal in blessuretijd tegen PSV in de UEFA Cup. Het was geen gemakkelijke bal, maar het werd een doelpunt omdat ik alles perfect deed. De timing, het even blijven hangen in de lucht en dan de afwerking, ik deed alles goed. Een perfecte goal."

Dus geen vrije trap?

"Het klinkt misschien een beetje vreemd uit mijn mond, maar die lijken toch veel op elkaar. Die tegen Freiburg was dan wel speciaal, maar daar kwam ook veel geluk bij kijken. Nee, de kopbal tegen PSV staat bovenaan de lijst. Ook al omdat ik dit seizoen veel te weinig van die voorzetten gekregen heb. Waarmee ik alleen maar wil zeggen, dat als we alleen al dat in het nieuwe seizoen weten te verbeteren, Feyenoord er weer een belangrijk wapen bij heeft."